Η Σωτηρία Ορφανού συμμετέχει στην εικαστική έκθεση «ΤΟΠΙΟΓΡΑΦΙΑ: η Σαγήνη ενός Τόπου»

H γκαλερί ArteVisione παρουσιάζει την ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο: «ΤΟΠΙΟΓΡΑΦΙΑ: η Σαγήνη ενός Τόπου». Την επιμέλεια της έκθεσης φέρει η Ιστορικός της Τέχνης ΕΚΠΑ, ΜΑ Δημοσιογράφος και μέλος της AICA Eλλάδος, Νικολένα Καλαϊτζάκη. https://nikolenakalaitzaki.wordpress.com, [email protected]

Η Ιστορικός της Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης, Νικολένα Καλαϊτζάκη, μεταξύ άλλων, σημειώνει: [[ Το τοπίο είναι μια παράδοξα αφηρημένη έννοια, ένα κατασκεύασμα του πολιτισμού και του νου μας… (Burckhardt, L.) ]]

Από τα μακρινά εκείνα χρόνια του ρομαντικού 19ου αιώνα, όπου η “Τοπιογραφία” συναντάται στην μεγαλύτερη της ακμή, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των ζωγράφων της εποχής, οι οποίοι επιδόθηκαν με ζήλο στην κατάκτηση της, μέχρι και σήμερα, κάμποσους αιώνες μετά, η εικονιστική απεικόνιση του “τοπίου” στην Τέχνη συνεχίζει να σαγηνεύει τους σύγχρονους εικαστικούς και το φιλότεχνο κοινό. Κι ενώ ο όρος “τοπίο”, στο λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας, αποδίδεται ως: “η γεωγραφική ενότητα με κοινά φυσικά χαρακτηριστικά”, στην πραγματικότητα της Τέχνης, το “τοπίο” συνιστά: μια ρεαλιστική αναπαράσταση ενός πραγματικού χώρου, φυσικού ή αστικού, ή ενός χώρου, αναγνωρίσιμου πάλι, που γεννάται μέσα από τους αφαιρετικούς, γεωμετρικούς, σουρεαλιστικούς, φαντασιακούς, μινιμαλιστικούς ή γεμάτους χρώμα κόσμους, του καλλιτέχνη που το δημιούργησε. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η θεώρηση του σπουδαίου μελετητή, Kenneth Clark, περί της αισθητικής του τοπίου στην Τέχνη, η οποία οδηγεί στην κατηγοριοποίηση του τοπίου ως μέσου εικονογραφικής έκφρασης: στο τοπίο των συμβόλων, στο τοπίο των γεγονότων, στο τοπίο της φαντασίας και στο ιδανικό τοπίο. Για τον John Ruskin, το ζωγραφικό τοπίο ορίζεται ως μια εμβριθής και παθιασμένη αναπαράσταση των φυσικών συνθηκών που προορίζονται για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Η τέχνη της τοπιογραφίας αποτελεί μια διαχρονικά αγαπημένη θεματολογία, τόσο για τους καλλιτέχνες, όσο και για το κοινό. Για ποιους λόγους θεωρείτε πως συμβαίνει αυτό και η τοπιογραφία μένει πάντοτε επίκαιρη; Η τοπιογραφία αποτελεί την οπτική απεικόνιση της σχέσης μας με το φυσικό κόσμο. Τα τοπία στην τέχνη μας κάνουν να σκεφτούμε που ανήκουμε. Η πολύπλοκη εμπειρία της φύσης έχει αποδείξει ότι ο φυσικός κόσμος, όπως και άνθρωπος, είναι ένας συνεχόμενα μεταβαλλόμενος οργανισμός. Συνεπώς ο κάθε καλλιτέχνης καλείται να καταθέσει την δική του μαρτυρία για την εποχή του.

Ποιας μορφής σαγήνη ασκεί σε εσάς η τοπιογραφία και απολαμβάνετε να καταπιάνεστε δημιουργικά μαζί της; Το ανθρωπογενές περιβάλλον είναι τμήμα του φυσικού περιβάλλοντος, το οποίο διαμορφώνεται και επηρεάζεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Ποια είναι η αντιπροσωπευτική εικόνα του σήμερα; Για μένα είναι μια δυστοπική εικόνα. Ειδικά το θαλάσσιο τοπίο επιδεινώνεται ραγδαία. Ρύπανση, κλιματική αλλαγή και υπεραλίευση το θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο.

Ποια είναι η μεγαλύτερη οικολογική απειλή για την θάλασσα σήμερα; Το πλαστικό που δεν βιοδιασπάται αλλά αντίθετα μετατρέπεται σε μικροπλαστικά. Τα πλαστικά απορρίμματα και τα εγκαταλελειμμένα δίχτυα αλιείας που συσσωρεύονται στην θάλασσα και αποκαλούνται «ghost nets»  ή δίχτυα φαντάσματα και αποτελούν παγίδες θανάτου για όλα τα θαλάσσια πλάσματα είναι πλέον τόσα πολλά, που έχουν δημιουργήσει ολόκληρα νησιά στους ωκεανούς. Κύρια πηγή των αποβλήτων αυτών στη θάλασσα είναι ο άνθρωπος. Τα δίχτυα φαντάσματα αποτελούν τουλάχιστον το μισό τοις εκατό του Great Pacific Garbage Patch. 

Μιλήστε μας για το έργο της συμμετοχής σας στην έκθεση (περιγραφή, πηγή έμπνευσης, τεχνική απόδοση). Η προσωπική μου θάλασσα εμπεριέχει βιωματικά στοιχεία κι αλλάζει μορφή μέσα από το υλικό αλλά και μέσα από το χρώμα. Σε αυτό το έργο που είναι μέρος της τελευταίας μου δουλειάς, η επέμβαση έχει σκοπό να  μετατρέψει κάτι επιβλαβές σε ένα νέο σχήμα καλλιτεχνικό. Εξάλλου, τα δίχτυα δεν είναι εγγενώς κακά. Τα δίχτυα είναι πηγή διατροφής. Ωστόσο, τα δίχτυα-φαντάσματα διαστρέφουν αυτόν τον αρχικό σκοπό.  Η χειραγώγηση, μέσω ανθρώπινων χεριών, των διχτυών-φαντασμάτων σε τέχνη βοηθά να αφαιρέσουμε, «το φόνο» από αυτά. Να μετατρέψουμε ένα κακό πράγμα σε καλό. Να φτιάξουμε μορφές που θα μας θυμίζουν ότι κινδυνεύουμε να χαθούμε από την απροσεξία και την προβληματική σχέση μας με τον πλανήτη μας. Μέσα από έργα που αρθρώνουν μηνύματα,. Επιπλέον, αυτό προσφέρει έναν άλλο τρόπο για να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας να αντιμετωπίζουμε τα ηθικά και περιβαλλοντικά ζητήματα.

Bio: Sotiria (ΟΡΦΑΝΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ)

Η Σωτηρία Ορφανού σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών, στο εργαστήριο Ζωγραφικής της Ρ.Παπασπύρου και Γλυπτική στο εργαστήριο του Θ.Παπαγιάννη.

Είναι απόφοιτος του Μεταπτυχιακού τμήματος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Τμήμα Αρχιτεκτόνων – Μηχανικών) – κατεύθυνση Αρχιτεκτονική – Σχεδιασμός του Χώρου, από όπου σήμερα είναι και Υποψήφια Διδάκτωρ.

Είναι  καθηγήτρια στο τμήμα Γλυπτικής του τμήματος Συντήρησης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής

 Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις.

Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά τέχνης

Έργα της βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές. 

Συμμετέχουν οι εικαστικοί: Ελένη Αρβανιτάκη • Αντιγόνη Βαλέρη • Ειρήνη Βαμβουκάκη • Δέσποινα Βαξεβανίδη • Σταυρούλα Βελισσαροπούλου • Δημήτρης Βογιαζόγλου • Ελένη Βογιατζάκη • Αλέξανδρος Βούτσας • Ειρήνη Γεωργοπούλου • Ελένη Γιούργου • Αικατερίνη Γούναρη • Αργυρώ Δρίβα • Γιάννης Επταμηνιτάκης • Μαρία Ζαβιτσάνου • Στέλλα Ζωγράφου • Κυριάκος Θεοχάρους • Ροδάμανθη Κόλλια – Ρίζου • Βασιλική Κοσκινιώτου • Θάνος Λιάκος • Ειρήνη Λιάσκου • Κωνσταντίνα Μαραγκού • Ελένη Μαρκάκη • Βιβή Μεντζελοπούλου • Ιωάννα Μιχαήλ • Ειρήνη Μονομμάτου • Όλγα Μούτσιανου • Κωνσταντίνα Ντζιαβού • Σωτηρία Ορφανού • Διονύσιος Παντελής • Μαρία Παπαδοπούλου • Δημήτρης Παπανικολάου • Βαγγέλης Παππάς • Βασιλική Πουρίδου • Σπύρος Ρωμάνος • Ελένη Σπαντιδάκη • Δέσποινα Στεφάνογλου • Μάξιμος Τζωρτζάκης • Νίκος Χιωτίνης • Έλλη Χούσου.

*Στο χώρο τηρούνται όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, όπως αυτά έχουν εξαγγελθεί με υποχρεωτική προσέλευση με: μάσκα, πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης ή Rapid test 72 ωρών.