Ερμηνεία, μουσική ενορχήστρωση: Ντίνος Καλύβας
Στίχοι: Κωνσταντίνος Καβάφης
Σ’ ένα παιδικό μου όνειρο, έβλεπα ότι ήμουν εν μέσω 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, μαζί με τους αγαπημένους μου ηθοποιούς Πίτερ Ουστίνοφ και Σον Κόνερι. Κι αφού φέραμε εις πέρας την επικίνδυνη αποστολή μας, αγκαλιασμένοι , αρχίσαμε να σφυρίζουμε πλάι στο κύμα, δίνοντας ρυθμό στο βήμα μας. Αυτό το σφύριγμα, ήταν μια μελωδία, τόσο ζωντανή κι αυθόρμητη, που θαρρεί κανείς τόσα χρόνια με καταδίωκε μην την ξεχάσω. Μέχρι που βρήκε “ανάπαυση” στα “Παράθυρα” του μεγάλου μας ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη. Αυτή η μελωδία είναι το τραγούδι που θα ακούσετε.
Θεωρώ απαραίτητο να σας πω, ότι ο Καβάφης κι ειδικά τα “Παράθυρα” έχουν μελοποιηθεί από πολλούς αξιόλογους και σπουδαίους συνθέτες . Αν ακούσετε όλες τις εκδοχές, θα δείτε ότι έχουν κάτι κοινό. Όλες προσπαθούν να αναδείξουν τη “σοφία” και την “ησυχία” του μεγάλου μας ποιητή με ελαφρές ανατολίτικες πινελιές. Στη δική μου “μεταφυσική” εκδοχή, αναδεικνύονται τα στοιχεία του ανθρώπου Καβάφη κι όχι του μεγάλου σοφού. Οι αγωνίες, του, η μοναξιά του, η φοβία του, οι προβληματισμοί του αλλά και η αισιοδοξία του για το αύριο. Στοιχεία κάθε κοινωνίας και κάθε εποχής στο ανθρώπινο γίγνεσθαι. 29 Απριλίου, είναι η μέρα που ήρθε κι έφυγε ο Καβάφης από αυτόν τον κόσμο. Ως ελάχιστο φόρο τιμής, αφιερώνω σε αυτόν, ετούτο το τραγούδι.
