Γράφει η Κωνσταντίνα Φαρμάκη, πτυχιούχος ιστορικός και κριτικός τέχνης. Απόφοιτος της σχολής Θ.ΙΣ.ΤΕ της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΟΠΟΥ ΓΗΣ!!!
25η Μαρτίου… Σαν σήμερα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ έφερε το μήνυμα στην Παρθένο Μαρία και μαζί σε όλη την ανθρωπότητα, της λύτρωσης του ανθρώπου από το σκοτάδι της αμαρτίας.
Ήταν 25η Μαρτίου… Σαν σήμερα ο λειτουργός του Υψίστου Παλαιών Πατρών Γερμανός από την Αγία Λαύρα έφερε στην σκλαβωμένη Ελλάδα το μήνυμα του ξεσηκωμού του Γένους από τα δεσμά της τουρκικής δουλείας που του είχαν επιβάλει 400 χρόνια πριν, όταν στις 29 Μαΐου 1453 ο τελευταίος Αυτοκράτορας έπεφτε νεκρός και “η Πόλις εάλω”
Το ελληνικό Γένος ο φωτοδότης ολόκληρης της ανθρωπότητας έμελλε να ζήσει, να υποφέρει να στενάξει κάτω από το ζυγό ενός λαού ημιάγριου, καθυστερημένου πνευματικά και αιμοχαρή. Βασανίστηκε η φυλή μας, εξευτελίστηκε η Πατρίδα μας αλλά η ελπίδα δεν χάθηκε. Η ψυχή του Έλληνα δεν υποδουλώθηκε ποτέ! Το πνεύμα του δεν λύγισε …αντίθετα μεγαλούργησε μεταλαμπαδεύοντας την γνώση και την λαχτάρα για λευτεριά από γενιά σε γενιά μέσα από τα “Κρυφά Σχολειά”!
Ήταν εκεί στις αρχές του 19ου αιώνα που ήρθε στην Ελλάδα ο νεαρός Άγγλος φιλέλληνας ποιητής Μπάυρον ο οποίος αντικρίζοντας την υποδουλωμένη πατρίδα μας έγραψε:” Η χώρα που γέννησε τόσους σοφούς και ήρωες είναι χαμένη”… πιστεύοντας ότι οι ραγιάδες μετά από τόσα χρόνια σκλαβιάς δεν μπορούσαν να εξεγερθούν και να λυτρωθούν.
Αντίθετα από το Ρήγα Βελεστινλή που 30 χρόνια τώρα με τον πύρινο λόγο του εμφύτευε στις ψυχές των Ελλήνων τον σπόρο της λευτεριάς και αναδαύλιζεζε τη σπίθα που θα άναβε το φυτίλι της Επανάστασης!
Αυτήν τη σπίθα που ήταν κρυμμένη στις στάχτες και που ετοίμαζε μία μεγάλη πυρκαγιά δεν μπόρεσε να τη διακρίνει ο Μπάυρον.
Την ίδια περίοδο τρεις τολμηροί, ονειροπόλοι άνδρες σχεδίαζαν την Φιλική Εταιρεία, τον πυρήνα του αγώνα για ανεξαρτησία. Ο Σκουφάς ο Ξάνθος και ο Τσακάλωφ. Τους είπαν τρελούς, τους είπαν παράλογους, ο ίδιος ο Καποδίστριας όταν έμαθε τα σχέδιά τους τους συμβούλεψε “να καθίσουν ήσυχα”. Όμως αυτοί ήξεραν ότι “θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!” και δεν κάθισαν ήσυχα. Ξεκίνησαν οι τρεις “μυστικοί” και σιγά-σιγά έγιναν πολλοί. Έδιναν τον όρκο τον ιερό δεκάδες κάθε μέρα.
Έγιναν εκατοντάδες, χιλιάδες οι πρεσβευτές της μεγάλης ιδέας του ξεσηκωμού. Από τα παράλια της Μικράς Ασίας ως τα Επτάνησα και από τον Δούναβη ως την Μάνη, άνθρωποι του λαού, ιερείς, πρόκριτοι, έμποροι, δάσκαλοι και άρχοντες ορκίζονταν τον όρκο τον ιερό ! Όλοι μαζί ξεκινούν για την αφύπνιση του Γένους …Η “σπίθα” η ακοίμητη της ελευθερίας αναδαυλίζεται ξανά!
Με τον ερχομό του νέου έτους σείεται “το μνήμα του ραγιά” η βαριά ταφόπετρα ανοίγει και πετάγεται έξω το μήνυμα του ξεσηκωμού! Ο Παπαφλέσσας τρέχει από άκρου εις άκρον στην Ελλάδα κι εμωυχώνει τους Έλληνες. Τους μοιράζει λιγοστά μπαρουτόβολα και με λόγια πύρινα ξεσηκώνει τις ψυχές τους. Τρέχει ο λόγος του και χαϊδεύει σκλάβους αιώνων, σε κάμπους και βουνά, θάλασσες και ακρογιάλια, δίνοντας δύναμη και φωτιά στις ψυχές τους. Μεταμορφώνοντάς τους σε ήρωες και μάρτυρες!
25η Μαρτίου 1821… οι καπεταναίοι στην Αγία λαύρα δίνουν τον μεγάλο όρκο “Ελευθερία ή θάνατος” και ο δεσπότης Γερμανός υψώνει το λάβαρο της Επανάστασης! Ολόκληρη Ελληνική γη αντήχησε τις άγιες εκείνες μέρες από μία κραυγή “ΝΙΚΗ”!!!
Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε ο μεγάλος αγώνας. Μία χούφτα Έλληνες απέναντι σε μία πανίσχυρη αυτοκρατορία. Πολεμούν και σκοτώνονται αλλά δεν δειλιάζουν ούτε για μία στιγμή.
Τα λόγια του Κολοκοτρώνη περιγράφουν χαρακτηριστικά εκείνες τις ώρες…”όταν αποφασίσαμε να κάνουμε την επανάσταση δεν εσυλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχουμε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι κρατούσαν τα κάστρα και τις πόλεις… αλλά σαν βροχή έπεσε σε όλους η επιθυμία της ελευθερίας μας! Και όλοι… και οι κληρικοί και οι καπεταναίοι και οι έμποροι μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν τον σκοπό και κάναμε την επανάσταση!”
25η Μαρτίου 1821… Σε αυτή τη διπλή γιορτή που σμίγει ο κρίνος με την δάφνη, το μήνυμα εξ ουρανού στη λευτεριά δρόμο ανοίγει! Η πίστη υψώνει φλάμπουρα και οι δεσποτάδες ευλογούν κλέφτες και καριοφίλια !Όλοι πολεμούν και όλοι θυσιάζονται στον βωμό για τη λευτεριά ! Οι Σουλιώτισσες πέφτουν από το βράχο του Ζαλόγγου κρατώντας τα παιδιά τους στην αγκαλιά. Ο καλόγερος Σαμουήλ βάζει φωτιά στα πυρομαχικά και ανατινάζει το Κούγκι, παίρνοντας μαζί του στον θάνατο και τους Τούρκους που είχαν φτάσει μέχρι εκεί.
Ο γέρο Καψάλης ανατινάζει το μύλο του Μεσολογγίου που ήταν γεμάτος γυναικόπαιδα. Ο Αθανάσιος Διάκος σουβλίζεται ζωντανός στην γέφυρα της Αλαμάνας. Οι θυσίες τους όμως δεν πάνε χαμένες. Αναπτερώνουν το ηθικό των “ραγιάδων” που ξεχύνονται κατά του εχθρού από άκρου εις άκρον στη χώρα. Η αγάπη προς την Ελευθερία είναι ένα μοναδικό φαινόμενο ελληνικής αντοχής.
Γιατί μέσα στην ελληνική ψυχή υπάρχει ακατάβλητη δύναμη τριών χιλιάδων χρόνων . Η δύναμη της απέραντης στρατιάς των προγόνων! “Του Λεωνίδα το σπαθί Κολοκοτρώνης το φορεί” τραγουδούσαν οι πολεμιστές του 21.
Αλλά μήπως και ο Λεωνίδας δεν κρατούσε το σπαθί του ορμητικού Αχιλλέα ? Έτσι είναι …κάθε λαός κουβαλά μαζί του την κληρονομιά των προγόνων του, αυτό είναι το φυσικό μας γνώρισμα και όπως πάντα συμβαίνει σε μας σε ώρες συμφοράς, καταπίεσης, Χαλασμού, ξυπνάει η θέλησή μας για μάχη, αγώνα, ξεσηκωμό αντίσταση και Ελευθερία!!!
Έτσι και τότε… με την έκρηξη του αγώνα ξεχύθηκε η λάβα της Αντίστασης σε όλη την χώρα από την Κρήτη ως την Μακεδονία.
25η Μαρτίου… την ημέρα που ο Άγγελος Κυρίου απευθύνει στην Παναγία μας το “χαίρε” ο Εθνικός μας ποιητής γράφει το” χαίρε ω χαίρε ελευθεριά” ! Ελληνισμός και χριστιανισμός ξανανταμώνονται… Ρίγησαν τα κορμιά των σκλάβων και οι ψυχές ορθώθηκαν. Οι αλυσίδες της μαύρης δουλείας έσπασαν. Τώρα τα βήματα είναι γοργά. Κάθε βήμα είναι σεισμός, βροντή και αστροπελέκι. Με τον Κολοκοτρώνη στο Βαλτέτσι στα Βασιλικά και μέσα στην Τριπολιτσά. Μετά έρχεται η νίκη στην Αλαμάνα στην Γραβιά, η καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια.
Η Ελευθερία αρχίζει να ριζώνει και να απλώνει τις ρίζες της στα νησιά μας, στην Ύδρα, στις Σπέτσες, στα Ψαρά, με τους μπουρλοτιέρηδες, Κανάρη, Σαχτούρη, Τομπάζη Βρατσάνο, Μπουμπουλίνα και Μιαούλη. Και μετά να ξανά απλώνει ρίζες στην ξηρά με τους Παπαφλέσσα, Υψηλάντη, Μαντώ Μαυρογένους, Μαυροκορδάτο, Μακρυγιάννη Νικηταρά & Καραϊσκάκη και τόσους άλλους! Χιλιάδες οι αρματολοί και κλέφτες που πότισαν το δέντρο της λευτεριάς με το αίμα τους και αυτό ριζώθηκε και πυργώθηκε!!!
Σε αυτό το θαύμα, το ελληνικό, το μοναδικό και ανεπανάληπτο ας προσπαθήσουμε σήμερα, 201 χρόνια μετά να φέρουμε πιο κοντά τις καρδιές μας και ας μετρήσουμε το δικό μας χρέος! Το κόστος της Ελευθερίας. Το πώς κερδίζεται, το πόσο αξίζει και το πώς πληρώνεται!!! Ας μετρήσουμε όσο μπορούμε το πόσα πολλά χρωστάμε εμείς, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας σε αυτούς τους ήρωες που μας κληρονόμησαν το προνόμιο να απολαμβάνουμε ασφαλείς και ελεύθεροι την χώρα μας.
Κι ας δώσουμε μία ΙΕΡΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ως φόρο τιμής στη μνήμη τους! Ότι θα συνεχίσουμε τους αγώνες, όταν και όποτε το ζητήσει η Πατρίδα. Ότι δεν θα υποστείλουμε ποτέ την Σημαία μας και ότι θα κρατάμε πάντοτε ψηλά τα λάβαρα της Ορθοδοξίας και της ελευθερίας!!!
Έτσι θα αναπαύονται ήσυχοι στους ιερούς τάφους τους …
ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 !!! ΖΗΤΩ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821 !!!
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ !!!
ΖΗΤΩΣΑΝ ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ !!!
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ !!!
«Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία»
“Του Λεωνίδα το σπαθί Κολοκοτρώνης το φορεί” τραγουδούσαν οι πολεμιστές του 21 αλλά και ο Λεωνίδας κρατούσε το σπαθί του ορμητικού Αχιλλέα. Κάθε λαός φέρνει μαζί του την κληρονομιά των προγόνων του. Το παρελθόν και η ιστορία της χώρας μας, μας ακολουθεί αδιάκοπα και ρυθμίζει την ζωή μας.
Σήμερα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά προβάλλει επιτακτικό χρέος η αξιοποίηση των θυσιών εκείνων που με τις θυσίες τους κληροδότησαν σε μας υπερήφανη και ελεύθερη την πατρίδα μας. Για αυτό ας είμαστε μονιασμένοι και αδελφωμένοι στον κοινό σκοπό σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που ζει η πατρίδα μας ας μη φανούμε ανάξιοι απόγονοι ενδόξων προγόνων. Με όπλο την αγάπη προς την πατρίδα και την Ελευθερία θα μπορέσουμε να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας. Μεταξύ του γνωστού “ίτε παίδες Ελλήνων ελευθερούτε πατρίδα” των αρχαίων προγόνων μας και του νεότατου “αέρα”… μεταξύ Μαραθώνα και Ηπείρου υπάρχει μόνο χρονική απόσταση, η δημιουργούσα ψυχή είναι η ίδια! Είναι η ελληνική ψυχή των μεγάλων στιγμών και των ωραίων αποφάσεων.
Μέσα από ένα διαρκή αγώνα και μία ιστορία γεμάτη θυσίες και αντιστάσεις κατά παντός υπονομευτή των ανθρώπινων αξιών, στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης που όλα και όλοι μας ωθούν σε κόσμους και συλλογικότητες με διαφορετική σκέψη, περιεχόμενο και επιδιώξεις, το αναβάπτισμά μας στις μεγάλες στιγμές των παλαιότερων και νεότερων προγόνων μας πρέπει να είναι η κυριότερη δύναμη για την εμψύχωση μας και την εθνική αναπτέρωση μας! Με πίστη στο Θεό, στα πεπρωμένα της Φυλής μας και στα ιδανικά του έθνους μας, ας βαδίσουμε με ομοφωνία και ομοψυχία για την διατήρηση της δόξας της τιμής και της ελευθερίας μας !Είμαστε Έλληνες!!! Και ως Έλληνες δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι …”Η μεγαλοσύνη εις τα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με αίμα!”
Η Κωνσταντίνα Φαρμάκη είναι πτυχιούχος ιστορικός και κριτικός τέχνης. Απόφοιτος της σχολής Θ.ΙΣ.ΤΕ της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας. Η Φαρμάκη γεννήθηκε στον Καρδαμά Νομού Ηλείας το 1956 και μεγάλωσε στο Αιγάλεω Αττικής.
Ζει και εργάζεται στην Αυστρία. Η αυτοδίδακτη ζωγράφος έχει παρουσιάσει επτά ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη, και έχει συμμετάσχει σε πολλές διεθνείς και εθνικές ομαδικές εκθέσεις. Ο αείμνηστος καθηγητής αρχιτεκτονικής και εικαστικός καλλιτέχνης Ευθύμιος ‘Μάκης’ Βαρλάμης, που έζησε στο Schrems και απεβίωσε το 2016, ήταν αυτός που την ενθάρρυνε να εκθέσει τα έργα της. Η ζωγράφος, όντας άνθρωπος με κοινωνικές ανησυχίες και ευαισθησίες έχει πλούσια, ακτιβιστική και εθελοντική συμμετοχή σε επιστημονικούς, πολιτιστικούς και κοινωνικούς φορείς με πυρήνα το παιδί. Ασχολείται με την αρθρογραφία και την κριτική εικαστικών έργων, ποιητικών συλλογών και λογοτεχνικών βιβλίων. Παράλληλα διοργανώνει επιμελείται και παρουσιάζει εκθέσεις τέχνης. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Αυστρία, την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Σαρδηνία, την Αμερική, την Ολλανδία και τη Μαδαγασκάρη. Η καλλιτέχνης είναι Πολιτιστικός Ακόλουθος Αυστρίας για τον Όμιλο UNESCO Τεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδος και επικεφαλής συντονιστρια Αυστρίας του παγκόσμιου οργανισμού Writers Capital Foundation, καθώς και μέλος του πολιτιστικού δικτύου της Κάτω Αυστρίας Kulturvernetzung NÖ, επίσης μέλος διαφόρων πολιτιστικών και διαπολιτισμικών συλλόγων και καλλιτεχνικών ομάδων.
Η Φαρμάκη έχει επίσης ασχοληθεί στο παρελθόν με τις πολιτιστικές και καρναβαλικές εκδηλώσεις των Δήμων Μυστρά και Βοιών Λακωνίας. Αλλά και με την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου «4 Εποχές – Γιάννης Μόρτζος» στην Αθήνα. Τέλος έχει τιμηθεί για το εθελοντικό της έργο και την προσφορά της από πολλούς συλλόγους και οργανισμούς όπως η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ατόμων με Μεσογειακή Αναιμία (1998), η Επιτροπή Παραολυμπιακών Αγώνων 2004 και η Επιτροπή Special Olympics 2011.
Η Φαρμάκη ήταν υποψήφια το 2019 στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
