Η Όλγα Δριβάκου, τραγουδίστρια, καλλιτέχνης, απαντάει στις ερωτήσεις του polismagazino.gr
“Θα ήθελα να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όσα άτομα, γυναίκες και άνδρες έχουν μοιραστεί τις εμπειρίες τους και έχουν μπει σε αυτήν την επίπονη διαδικασία να ανασύρουν αναμνήσεις και συναισθήματα, να τα εκθέσουν, να πάρουν θέση.”
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Πριν να ξανακλείσουμε, ήμουν από τους τυχερούς. Δούλευα σε δύο κλάδους και υπήρχε ελάχιστος χρόνος προσωπικός ή για ξεκούραση. Ξαφνικά απελευθερώθηκαν πολλές ώρες και ο πρώτος καιρός αξιοποιήθηκε για ξεκούραση και ανασυγκρότηση. Σύντομα ξεκίνησε η άσχημη αίσθηση τις ανίας και τις απραγίας. Ευτυχώς κάποια μαθήματα (Ωδείου) συνεχίζονται διαδικτυακά και παρέχεται μια αίσθηση παραγωγικότητας και εξέλιξης. Κατά τα άλλα, η ημέρα περνάει είτε με διαβάσματα και οικιακές δουλειές, είτε με σπιτική χαλάρωση (ταινίες, παιχνίδια και τα συναφή). Φυσικά υπάρχουν και τα σποραδικά «6». Κάθε ημέρα αποτελεί μια πρόκληση, μια προσπάθεια να πείσουμε εαυτόν ότι δεν έχουμε αποκλίνει εντελώς από αυτό που γνωρίζουμε ως «κανονικότητα». Υπάρχει άγχος για το επαγγελματικό-οικονομικό κομμάτι, δυστυχώς ο κλάδος μας κοιτάει σε έναν πολύ θολό ορίζοντα. Θα έλεγα ζοφερό, αλλά το αποφεύγω σαν κομμάτι της προσπάθειας που προανέφερα. Ομολογουμένως, είμαι πολύ τυχερή στο πώς βιώνω τη συνθήκη που αφορά άπαντες, δεν μπορώ να το αγνοήσω αυτό και να βουλιάξω σε επώδυνες σκέψεις. Τουλάχιστον όχι για πολύ.
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Δυστυχώς δεν εντυπωσιάζομαι ούτε από τα συμβάντα ούτε από τους θύτες. Εντυπωσιάζομαι από τα θύματα, που με αυτόν τον τρόπο παίρνουν τη δύναμή τους πίσω και εμπνέουν άλλη τόση σε όλους μας, θύματα ή όχι. Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όσα άτομα, γυναίκες και άνδρες, που έχουν μοιραστεί τις εμπειρίες τους και έχουν μπει σε αυτήν την επίπονη διαδικασία να ανασύρουν αναμνήσεις και συναισθήματα, να τα εκθέσουν, να πάρουν θέση. Είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι για σημαντικότατες αλλαγές, για μία κοινωνία για την οποία θα ντρεπόμαστε λίγο λιγότερο. Προσωπικά δεν έχω ζήσει βία στο επαγγελματικό κομμάτι, σε κανέναν από τους κλάδους που έχω δραστηριοποιηθεί κατά καιρούς, ούτε ως παρατηρητής ούτε ως θύμα. Έχω βιώσει αθέμιτο ανταγωνισμό σε πολύ μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά για κάθε μία τέτοια, είχα άλλες 20 να αντιπαραβάλω. Και πάλι, έχω υπάρξει πολύ τυχερή.
Ωστόσο, όσο αφορά το θέμα της παρενόχλησης (ας κάνω το διαχωρισμό), έχει συμβεί και σε μένα και νομίζω σε όποια γυναίκα γνωρίζω. Ευτυχώς με διακατέχει και μία ελαφρά άγνοια κινδύνου που με βοήθησε στη διαχείριση.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου όσο αφορά την υγεία μας δεν μπορώ να ξέρω αν πιστεύω γιατί είναι ακόμη πάρα πολύ νωρίς. Θεωρώ όμως ότι θα είναι αποτελεσματικό στο κομμάτι της επαναφοράς στην κανονικότητα βήμα βήμα. Αμφιταλαντεύομαι πολύ σε σχέση με το αν πρέπει ή όχι να εμβολιαστώ, καλώς ή κακώς είμαι νέα και έχω, αν όλα πάνε καλά, πολλά χρόνια μπροστά μου για να βιώσω ανεπιθύμητες παρενέργειες, πιθανότατα και πολύ σοβαρές.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εαν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Προσωπικά στερούμαι της επαφής, της αγκαλιάς, της διάδρασης, πράγματα σημαντικά για μένα, αλλά και την ανθρώπινη ράτσα γενικότερα. Ίσως έτσι καταλάβουμε ποια είναι πραγματικά η αξία τους! Φυσικά όπως όλοι, ούτε να βγω να διασκεδάσω μπορώ, ούτε να αλλάξω παραστάσεις μπορώ, ούτε καν να συναντήσω την καθηγήτριά μου να με καθοδηγήσει κανονικά και άνετα δεν μπορώ. Αλλά όλα αυτά έρχονται δεύτερα σε σχέση με το ότι, όπως και οι συνάδελφοί μου, έτσι κι εγώ, δεν στερούμαι απλά τη δυνατότητα να δουλέψω, στερούμαι και τη δυνατότητα να κάνω έναν προγραμματισμό, έναν προϋπολογισμό σε σχέση με το αν και πότε θα ξανασυμβεί αυτό. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σημειώσω ότι ο Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος αποτελεί ένα πολύ ενεργό όργανο για εμάς. Και για την ενημέρωσή μας και για την υπεράσπισή μας. Λαμβάνονται ακόμη και πρωτοβουλίες συγκέντρωσης και διανομής πρώτων υλών σε πληγέντες μουσικούς. Ένα μεγάλο μπράβο και ένα μεγαλύτερο ευχαριστώ από καρδιάς.
Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Όταν το συζητάμε με συνεργάτες και φίλους, χαριτολογώντας λέμε ότι έχουμε ξεχάσει «πώς γίνεται». Πώς είναι να οργανώνουμε εμφανίσεις και να παίζουμε ζωντανά, πώς είναι να μελετάμε κομμάτια επί σκοπώ. Γελάμε όταν το λέμε, αλλά νομίζω μέσα μας όλοι έχουμε μια κρυφή ανησυχία σε σχέση με το πόσο εύκολα και γρήγορα θα προσαρμοστούμε, όταν με το καλό μας δοθεί το ελεύθερο. Όσο για το άγνωστο σε σχέση με τα μεροκάματα και τις ασφαλίσεις μας σε μία χώρα που θα προσπαθεί να ορθοποδήσει και να επιστρέψει σε μία -νέα- κανονικότητα, φοβόμαστε για να το πω απλά ότι θα αντιμετωπιστούμε ως «ραπανάκια για την όρεξη». Μπορεί για εμάς ο τομέας της διασκέδασης και του πολιτισμού να είναι η δουλειά μας, όμως δεν είναι προτεραιότητα όλων, το μόνο σίγουρο. Φάνηκε ήδη άλλωστε και από την κρατική μέριμνα. Αυτό για εμάς βέβαια σημαίνει ότι θα πρέπει να αναγκαστούμε να δουλέψουμε και σε άλλους κλάδους. Ή να πεινάσουμε.
