Επιμέλεια: Εύα Πετροπούλου Λιανού
Σε καρτερώ
στου δειλινού το φως
σε προσμένω.
Μαγιάτικα λουλούδια
να κρατάς
να πλέκεις τα μαλλιά σου
μονάχη
στου γιαλού το πέρασμα
να περπατάς σαν ξωτικό
που δεν θεωρεί τον άνθρωπο.
Μα εγώ εκεί
στο σύννεφο του πόθου σου ακόλουθος,
στης μορφής σου τη θωριά
κρυφός κυνηγός
δοσμένος στης μοίρας το κατόπι
και στης ορφάνιας μου τον έρωτα επαίτης δικός σου
-μόνο δικός σου –
έως ότου το χάραμα χαθείς…
Αλλά εγώ
κρατώ τη μνήμη σου
χρυσό μου φυλαχτό
μέχρι τον Άδη
και σ’ αγαπώ
αιώνιος εραστής
της πρώτης μου αγάπης.
