Συνέντευξη στη Μαίρη Γκαζιάνη*
Η Χριστίνα Μανιά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Μεγάλωσε στο Χαλάνδρι και είναι απόφοιτη του Κολλεγίου Αθηνών. Σπούδασε φιλολογία στη Γαλλία, με εξειδίκευση στη συγκριτική λογοτεχνία. Αφού πέρασε για κάποιο διάστημα από τον χώρο της δημοσιογραφίας, κατέληξε να ασχοληθεί με τη μεγάλη της αγάπη, τα βιβλία. Εργάστηκε για μεγάλο διάστημα σε εκδοτικούς οίκους, αρχικά στο παιδικό βιβλίο και στη συνέχεια στα πνευματικά δικαιώματα ξένης λογοτεχνίας. Τα τελευταία χρόνια κάνει μεταφράσεις από τα αγγλικά και τα γαλλικά, γράφει βιβλία, αλλά πάνω από όλα παραμένει παθιασμένη αναγνώστρια. Έχει γράψει πέντε παιδικά βιβλία και μια συλλογή για ενηλίκους με ιστορίες από την παγκόσμια μυθολογία. Το «Τσάι από μέντα» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Ζει στο Χαλάνδρι με την οικογένειά της και τα σκυλιά τους και θεωρεί μεγαλύτερό της επίτευγμα τις σχέσεις ζωής με τους δικούς της ανθρώπους.
ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙANH: Είστε συγγραφέας. Μιλήστε μας για τον άνθρωπο Χριστίνα.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΝΙΑ: Χμ… Κατευθείαν στα δύσκολα. Μερικά πράγματα για μένα λοιπόν. Πυλώνες της ζωής μου είναι οι δικοί μου άνθρωποι, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου, πολλοί εκ των οποίων, υπάρχουν στη ζωή μου από τα παιδικά μου χρόνια: τους ξέρω και με ξέρουν από την καλή κι από την ανάποδη. Θα μιλήσω εκατό φορές τη μέρα με τη μαμά μου στο τηλέφωνο κι ας τη βλέπω συνέχεια. Ο μπαμπάς μου, μου λείπει ακόμη κι ας έφυγε από τη ζωή όταν ήμουν δεκαοκτώ. Εννοείται, πως είμαι μαμά κουκουβάγια με την κόρη μου. Παίζω χρόνια θέατρο στη θεατρική ομάδα των αποφοίτων του Κολλεγίου Αθηνών. Δεν υπάρχει καλύτερη ψυχοθεραπεία. Λατρεύω να κολυμπάω στη θάλασσα μέχρι να βγάλω λέπια και να γελάω μέχρι να κάνω καινούριο συκώτι. Αγαπώ πολύ τα ζώα κι ακόμη περισσότερο το ντουέτο της επιτυχίας, τα δυο μου σκυλιά. Ακόμα παλεύω να βρω μια ισορροπία μέσα μου ανάμεσα στο φως και στη μαυρίλα. Από τη μια μπορεί να ενθουσιαστώ με το πιο μικρό καθημερινό πράγμα κι από την άλλη να πέσω σε βαθύ προβληματισμό για τη ματαιότητα των πάντων. Παρόλα αυτά η αισιόδοξη πλευρά μου υπερτερεί της άλλης. Ευτυχώς!
Μ.Γ.: Ποιο ήταν το έναυσμα ώστε ν’ ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Χ.Μ.: Δεν υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο έναυσμα. Η ζωή μου όλη περιφερόταν γύρω από τα βιβλία. Μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι γεμάτο βιβλία και δίσκους. Οι γονείς μου ήταν αμφότεροι βιβλιοφάγοι. Από μικρή διάβαζα ασταμάτητα, κι αυτό με οδήγησε να σπουδάσω Συγκριτική Λογοτεχνία στη Γαλλία. Στη συνέχεια, μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τη δημοσιογραφία, βρέθηκα να εργάζομαι στον χώρο των εκδόσεων. Εκεί ένιωσα πως ήμουν στο φυσικό μου περιβάλλον. Τα τελευταία χρόνια εργάζομαι ως μεταφράστρια κάτι που θεωρώ πως είναι μια μορφή συγγραφής. Κάπως έτσι το ένα έφερε το άλλο. Πάντως θα με χαρακτήριζα πρωτίστως αναγνώστρια και μετά συγγραφέα.
Μ.Γ.: Υπήρξε κάποιος άνθρωπος που σας ενθάρρυνε στα πρώτα σας συγγραφικά βήματα;
Χ.Μ.: Οι δικοί μου άνθρωποι.
Μ.Γ.: Τι είναι αυτό που δεν αντέχετε ως άνθρωπος ή/και ως συγγραφέας;
Χ.Μ.: Τη μισαλλοδοξία, το δήθεν, την αχαριστία και την έλλειψη ενσυναίσθησης.
Μ.Γ.: Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο σας με τίτλο «τσάι από μέντα». Με τι έρχεται σε επαφή ο αναγνώστης στις σελίδες του;
Χ.Μ.: Έρχεται σε επαφή με την ιστορία μιας οικογένειας από το 1918 μέχρι το σήμερα, μέσα από τις ζωές πέντε γενεών γυναικών. Μια ιστορία που ταξιδεύει στον χρόνο και στον χώρο.
Μ.Γ.: Ποιο ήταν το κίνητρο ώστε να γράψετε για το συγκεκριμένο θέμα;
Χ.Μ.: Το κίνητρο ήταν η ιστορία της γιαγιάς μου. Όταν ήταν τριών χρονών, οι γονείς της έχοντας υποστεί οικονομική καταστροφή κι έχοντας άλλα τρία παιδιά, την έστειλαν στην Τυνησία να ζήσει με τον πλούσιο θείο της και τη γιαγιά της. Ξεκίνησα από αυτό το αληθινό γεγονός κι έπλεξα μια ιστορία μυθοπλασίας, όπου μέσα υπάρχουν διάσπαρτα ψήγματα αληθινών περιστατικών.
Μ.Γ.: Κατά τη διάρκεια της συγγραφής τα προσωπικά συναισθήματα του συγγραφέα εκφράζονται μέσω της γραφής του;
Χ.Μ.: Μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα και θα πω πως ναι. Εγώ εκφράζω πολλά δικά μου συναισθήματα κι απόψεις μέσα από τα γραπτά μου. Τουλάχιστον μέχρι τώρα. Στο μέλλον θα δείξει.
Μ.Γ.: Υπάρχουν αξίες που ακυρώνονται και άλλες που αναδεικνύονται μέσα από την ιστορία που αφηγείστε;
Χ.Μ.: Δεν ξέρω να σας πω. Κι αυτό το λέω γιατί κάτι που εγώ ενδεχομένως να ακυρώνω διότι προσωπικά δεν το θεωρώ αξία, μπορεί για κάποιον άλλον να είναι πολύ σημαντικό. Ή και το αντίστροφο. Κάτι που νομίζω, πως το αναδεικνύω γιατί το θεωρώ σπουδαίο, ίσως κάποιος αναγνώστης να το θεωρεί, στην καλύτερη περίπτωση ασήμαντο και στη χειρότερη μέχρι και αρνητικό. Έχω πάρει πολλά και διαφορετικά μηνύματα από αναγνώστες. Κάποιος μου είπε πως στο βιβλίο μου κυριαρχεί η αγάπη ( με την ευρύτερη έννοια), άλλος μου έγραψε για τη δύναμη της ελευθερίας και των επιλογών. Εγώ θα έλεγα, πως αν κάτι ξεχωρίζει, είναι η ιδέα να πηγαίνουμε εμείς τη ζωή μας εκεί που θέλουμε και να μην αφήνουμε να μας πηγαίνει αυτή.
Μ.Γ.: Υπάρχει κάποιο βιβλίο που σας επηρέασε ως άνθρωπο ή ως συγγραφέα και ποιο είναι αυτό;
Χ.Μ.: Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Είναι πάρα πολλά. Θα έλεγα από τα πρώτα βιβλία που με επηρέασαν όταν ήμουν πολύ μικρότερη ήταν Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι του Όσκαρ Ουάιλτ, Ο φύλακας στη Σίκαλη του Σάλιντζερ και το Άνθρωποι και ποντίκια του Στάινμπεκ. Σε αρκετά μεγαλύτερη ηλικία η Ασκητική του Καζαντζάκη. Αλλά και πάλι αδικώ τόσα άλλα αυτή τη στιγμή.
Μ.Γ.: Οι κριτικές παίζουν ή δεν παίζουν ρόλο στην πορεία ενός βιβλίου και γιατί;
Χ.Μ.: Ειλικρινά δεν ξέρω να σας πω. Έχω δει βιβλία να παίρνουν από καθόλου έως και κακές κριτικές και να γίνονται μπεστ σέλερ. Κι από την άλλη έχω δει βιβλία με διθυραμβικές κριτικές να έχουν χαμηλές πωλήσεις. Το κάθε βιβλίο έχει τη δική του μοίρα.
Μ.Γ.: Ένα βιβλίο πρέπει να έχει μηνύματα ή απλά να ευχαριστεί τον αναγνώστη;
Χ.Μ.: Και τα δύο είναι απολύτως σεβαστά και θεμιτά. Υπάρχουν βιβλία με νοήματα και μηνύματα που μπορούν να σου αλλάξουν την κοσμοθεωρία σου. Αλλά υπάρχουν και βιβλία που μπορούν να σε μαγέψουν, να σε ταξιδέψουν, να σε βγάλουν από την καθημερινότητά σου. Θεωρώ πως και τα δύο είναι πολύ σημαντικά. Η τέρψη είναι εξίσου απαραίτητη με τη σκέψη και τον προβληματισμό. Εγώ προσωπικά, όταν τελειώσω κάποιο βιβλίο, που έχει ξυπνήσει μέσα μου έντονους προβληματισμούς, στη συνέχεια επιλέγω να διαβάσω κάτι που θα με χαλαρώσει και θα γαληνέψει το μυαλό μου.
Μ.Γ.: Αν αναζητούσαμε το βαθύτερο μήνυμα του βιβλίου σας, ποιο θα ήταν αυτό κατά τη γνώμη σας;
Χ.Μ.: Δεν ξέρω να σας πω. Ο καθένας εισπράττει διαφορετικά τα όποια μηνύματα μπορεί να υπάρχουν. Κάποιος μπορεί να βρει ένα μήνυμα εκεί που εγώ δε θεωρούσα ότι υπήρχε ή και το αντίθετο. Να νομίζω όλο καμάρι, πως έχω γράψει το μήνυμα που θα συγκλονίσει τον ανθρωπότητα και τελικά να περάσει εντελώς απαρατήρητο. Αυτό που μπορώ να πω με σχετική σιγουριά, είναι πως πρόκειται για ένα ταξιδιάρικο βιβλίο γεμάτο χρώματα, αρώματα, γεύσεις και ζωή.
Μ.Γ.: Πιστεύετε ότι οι Έλληνες διαβάζουν; Και τι είδους βιβλία επιλέγουν;
Χ.Μ.: Νομίζω ότι διαβάζουν λιγότερο από όσο θα ήθελα. Θα μου πείτε τώρα τι σημασία έχει το τι θέλω εγώ. Λέμε τώρα. Όσο για το τι είδους βιβλία, αυτό ειλικρινά δε με απασχολεί. Αρνούμαι να παίξω αυτό το παιχνίδι περί ποιοτικών κι εμπορικών βιβλίων κλπ κλπ. Καλό είναι να υπάρχουν τα πάντα. Ο καθένας διαβάζοντας και καλλιεργώντας το πνεύμα του να μπορεί να κρίνει και να επιλέξει. Εξάλλου όπως είπα και νωρίτερα όλα χρειάζονται. Αρκεί να υπάρχουν βιβλία.
Μ.Γ.: Ποιος είναι ο επόμενος συγγραφικός στόχος σας;
Χ.Μ.: Δεν έχω προς το παρόν απογαλακτιστεί από αυτό το βιβλίο για να προχωρήσω παρακάτω. Έχω κάποιες σκόρπιες ιδέες στο κεφάλι μου αλλά είναι ακόμη νωρίς. Για την ώρα έχω πολλή δουλειά στο κομμάτι της μετάφρασης κι είναι κάτι που αγαπώ και με γεμίζει.
*Το μυθιστόρημα «Τσάι από μέντα» της Χριστίνας Μανιά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός
*Μαίρη Γκαζιάνη
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε στον τραπεζικό χώρο. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία, τη ζωγραφική και τα τελευταία δέκα χρόνια με τη συγγραφή. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.
Την περίοδο 2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014 συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από εξακόσιες συνεντεύξεις, καθώς και σχολιασμούς βιβλίων και θεατρικών παραστάσεων. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή «Καλώς τους» του ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Διετέλεσε Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style από Ιούλιο 2017 έως Μάρτιο 2018 οπότε αποχώρησε οικειοθελώς.
Μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά κι έχει συμμετάσχει σε θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις.
Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ένα φεγγάρι λιγότερο» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τα πλήκτρα της σιωπής» από τις εκδόσεις ΄Οστρια. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015. Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Άλικα βήματα» από την Εμπειρία Εκδοτική. Τον Νοέμβριο του 2019 κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα «Ζάχαρη άχνη» από τις εκδόσεις Ωκεανός. Τον Ιούνιο 2021 κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ από τις εκδόσεις Ωκεανός.
