Ο Αχιλλέας Σενγιέργκη είναι φοιτητής του τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών & Ανατολικών Σπουδών στο ΠΑΜΑΚ
Φέτος, ο Φεβρουάριος του ’23 έχει συνολικά τέσσερις γιορτές/αργίες. Απόκριες, Ημέρα Αγ. Βαλεντίνου, Τσικνοπέμπτη και Καθαρά Δευτέρα. Είναι ο μοναδικός μήνας που έχει φέτος πολλές γιορτές.
Χθες, στις 16 Φεβρουαρίου, μετά από λίγα χρόνια για γνωστούς λόγους, πλήθος κόσμου ξεχύθηκε στη οδό Βασ. Ηρακλείου, προκειμένου να γιορτάσει την ημέρα που ψήνονται τα κρέατα, η οποία καθιερώνεται κάθε χρόνο, με ασταθής ημερομηνία. Από το πρωί ξεκίνησε το τσίκνισμα, προσελκύοντας περαστικούς και όσο περνούσαν οι ώρες, οι επισκέπτες αυξήθηκαν και διασκέδασαν μέχρι αργά το βράδυ, μαζεύοντας νέους, φοιτητές και μασκαρεμένους στη γύρω περιοχή. Πριν, την επανίδρυση του κτιρίου, μέχρι σήμερα, σχεδόν όλοι πήγαιναν στο γνωστό κατάστημα που σέρβιρε σουβλάκια και ποτό, τα «Βομβίδια», φημισμένα για το καλό φαγητό. Εκτός από τη οδό Ηρακλείου, ο συνωστισμός εξαπλώθηκε στον πάνω όροφο της ανανεωμένης Στοάς του Μοδιάνο και στα Λαδάδικα, στήνοντας γλέντι και χορό έξω από τα μαγαζιά. Ωστόσο, αρκετοί προτίμησαν να ξενυχτήσουν σε δημοφιλέστερα κλαμπ της πόλης μέχρι τις πρωινές ώρες.
Θα είχε ενδιαφέρον, η Θεσσαλονίκη να αποκτήσει το δικό της καρναβάλι, όπως έχουν: η Ξάνθη, η Πάτρα και το Ρέθυμνο, οι οποίες είναι οι παραδόσεις των τριών πόλεων. Για τους Βορειοελλαδίτες είναι πιο εύκολη η μετακίνηση προς τη Ξάνθη, ενώ για τους κατοίκους της νότιας πλευράς η Πάτρα ή/και το Ρέθυμνο. Βέβαια, δεν είναι απαραίτητα να μετακινούνται μόνο με βάση την απόσταση, αλλά και με τις προτιμήσεις και την οικονομική ευχέρεια του καθενός.
Το θετικό θα ήταν φυσικά, η αύξηση του τουρισμού από όλη τη χώρα και όχι μόνο, δεδομένου ότι πρόκειται για τη «συμπρωτεύουσα», η οποία τον τελευταίο καιρό έχει εξελιχθεί. Αρχικά, εάν γινόταν αυτό, θα ακολουθούσε το μοτίβο των συγκεκριμένων προαναφερθέντων πόλεων. Ένα σενάριο θα ήταν, να υπήρχε μια παρέλαση με άρματα και συλλόγους, οι οποίοι θα ξεκινούσαν από τη Λεωφ. Στρατού με τερματισμό τα Λαδάδικα και ενδεχομένως η γιορτή να παρατεινόταν και μετά τη λήξη της παρέλασης.
Από την άλλη, οι συνθήκες θα ήταν δύσκολες καθώς, η Θεσσαλονίκη ανέκαθεν αντιμετώπιζε προβλήματα με το κυκλοφοριακό, με αποτέλεσμα να επικρατήσει μποτιλιάρισμα στην Εγνατία οδό και τα λεωφορεία μετά βίας να εκτελέσουν τα δρομολόγιά τους. Ένα άλλο μειονέκτημα που θα μπορούσε να προστεθεί είναι ο ανταγωνισμός. Κάποιοι θα ισχυριστούν πως, η αξία της γιορτής στις τρεις πόλεις θα έχανε τη μακροχρόνια παράδοσή της, πράγμα που δεν θα θεωρούνταν δίκαιο, μιας και στο τέλος η Θεσσαλονίκη, θα μάζευε περισσότερο κόσμο, ενώ στις μικρές πόλεις, οι συμμετοχές στις εκδηλώσεις θα μειώνονταν, σύλλογοι θα έκλειναν και ακόμη, οι κάτοικοι θα αναχωρούσαν στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδος.
Μια νέα εκδήλωση στην πόλη, δεν θα ήταν κακή ιδέα, αλλά όταν πρόκειται σε κεντρική περιοχή, θα πρέπει να εξεταστούν πολλά πράγματα, για παράδειγμα την τοποθεσία, εάν θα πραγματοποιηθεί σε πεζόδρομο ή όχι, το κόστος κτλ. Το γεγονός ότι έχουμε την Τσικνοπέμπτη ως «μεγάλη γιορτή», για τα δεδομένα της πόλης είναι εξαιρετική, ειδικά όταν ο καιρός στέκεται σύμμαχος.
