Ο Χρήστος Όροβας Μέλος Ε.ΔΙ.Π, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας τοποθετείται στο polismagazino.gr για το Lockdown, τον πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
“Οι καταστάσεις που ζούμε με αυτή την πανδημία πιστεύω πως δίνουν την έμπνευση και το έναυσμα για αναστοχασμούς και βαθύτερες αναζητήσεις.”
Γενικό Lockdown: Αναγκαίο ή όχι; Το γενικό lockdown είναι μια ύστατη κίνηση, η τελευταία γραμμή άμυνας. Χρησιμοποιήθηκε το Μάρτιο και ήταν αποτελεσματικό, τόσο για τη διακοπή της εξάπλωσης όσο και για να κερδηθεί χρόνος για προετοιμασία και γνώση. Δεν έρχεται όμως χωρίς συνέπειες σε πολλούς τομείς. Από εκεί και πέρα όμως πρέπει να έχουμε έγκαιρη και πολύ καλή εικόνα του βαθμού εξάπλωσης της ίωσης. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με καλά σχεδιασμένο δειγματοληπτικό έλεγχο ανά περιοχές. Επίσης πρέπει να υπάρχει τήρηση όλων όσων μάθαμε ότι χρειάζονται για την αποφυγή και την αντιμετώπιση της εξάπλωσης, τόσο από τους πολίτες όσο και από την Πολιτεία που θα πρέπει να παρέχει τα μέσα και τις δυνατότητες. Το σχέδιο με τα τοπικά lockdowns υποτίθεται ότι θα έπρεπε να ήταν αρκετό.
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Η ανάγκη του ανθρώπου να εκφράζεται και να δημιουργεί σε επίπεδο συμβολισμών δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει. Οι καταστάσεις που ζούμε με αυτή την πανδημία πιστεύω πως δίνουν την έμπνευση και το έναυσμα για αναστοχασμούς και βαθύτερες αναζητήσεις. Έχω την εντύπωση πως η καλλιτεχνική και γενικότερα πολιτιστική δημιουργία θα δει μια νέα άνοιξη αυτή την περίοδο.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Συνηθίζουμε πάντα να εκτιμούμε αυτά που έχουμε αφού τα χάσουμε ή όταν αντιλαμβανόμαστε ότι τα χάνουμε. Η αγκαλιά ποτέ δεν ήταν μόνο μια λέξη ή μια τυπική διαδικασία. Στην εποχή που ζούμε όμως θα το αντιληφθούμε πολύ καλύτερα αυτό.
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Η ζωή μας είναι μια πορεία προς ένα τέλος. Αυτό είναι αναπόφευκτο αλλά στο ενδιάμεσο πρέπει να την ζούμε στο μέγιστο δυνατό βαθμό και να απολαμβάνουμε τη διαδρομή αναζητώντας πάντα το νόημα της. Ο φόβος είναι χρήσιμος όσο και το άγχος. Στο βαθμό που χρειάζεται για να μας βαστάει σε εγρήγορση και μακριά από κακοτοπιές. Ίσως αυτή την εποχή αναθεωρήσουμε αρκετές απόψεις μας ως προς τις αξίες και τις προτεραιότητες μας.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Νομίζω και φοβάμαι πως θα πρέπει να συνηθίζουμε σε αυτό. Είναι κάτι ξένο αλλά τουλάχιστον μετά από όλο αυτό θα είναι πιο εύκολο και αποδεκτό για κάποιον που είναι απλά γριπωμένος ή σε ομάδα κινδύνου να φοράει μια μάσκα. Για να προστατέψει τους άλλους ή τον εαυτό του.
Καλλιτέχνης: “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Η καλλιτεχνική δημιουργία θα υφίσταται πάντα. Είναι στη φύση του ανθρώπου. Όπως και η απόλαυσή της από εμάς τους υπόλοιπους που δεν έχουμε αυτά τα χαρίσματα και ταλέντα. Ο Καλλιτέχνης νομίζω πως ποτέ δεν πτοήθηκε από τις δυσκολίες επιβίωσης που υπήρχαν πάντα. Πιστεύω όμως πως θα πρέπει τώρα να βοηθηθεί περισσότερο από την οργανωμένη κοινωνία στην οποία ζούμε.
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Υπάρχουν πάντα τα άκρα και υπάρχει πάντα και η μέση οδός. Συνήθως αυτή είναι πιο λογική και πιο ασφαλής. Σίγουρα, όλα τα σχετικά με την αποδεκτή πυκνότητα στις συγκεντρώσεις ανθρώπων, ιδίως σε κλειστούς χώρους θα πρέπει να επανεξεταστούν, όπως και οι συνθήκες εξαερισμού. Ίσως η έννοια της «προσωπικής περιοχής» γύρω από κάθε άτομο γίνει πιο αυτονόητη.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Η αισιοδοξία. Στο τέλος θα πάνε όλα καλά, αν δεν πάνε δεν είναι ακόμα το τέλος.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Να είναι καλά και να προσέχουν τον εαυτό τους για να μπορούν να προσέχουν και τους άλλους και να απολαμβάνουν ό,τι και όσα αγαπούν.
