“…Η κοινωνία που οραματίζομαι θα προσφέρει ελεύθερα τη μουσική παιδεία στα μέλη της και θα φροντίζει να σέβεται και να καλύπτει ταυτόχρονα τις ανάγκες των εκπαιδευτικών και των καλλιτεχνών που μέσα από τα έργα τους τη στηρίζουν”
Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Ευτύχησα να μεγαλώσω σε μια οικογένεια που αγαπάει τη μουσική και την τέχνη γενικότερα. Ο αδερφός μου, μεγαλύτερος κατά 6 χρόνια, υπήρξε ο πρώτος σημαντικός δάσκαλός μου και οι οικογενειακές μαζώξεις γύρω από το πιάνο είναι οι πρώτες μου επαφές με τη μουσική.
Ποιον μουσικο θαυμάζετε και με ποιον Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Από τους εν ζωή στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού, τρέφω πολύ μεγάλο σεβασμό για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Τον εκτιμώ και σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο για τη γενικότερη στάση του, παρότι δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω προσωπικά. Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να υπάρξω για μια στιγμή μέλος της παρέας των Λαϊκεδέλικα σε μια ζωντανή τους εμφάνιση. Θα ήθελα πολύ επίσης να μπορούσα να παίξω με την πολυμελή ορχήστρα του Νεοορλεανέζου τρομπετίστα και δασκάλου στο Lincoln Center της Ν. Υόρκης, Winton Marsalis. Η μουσική αυτή, μου εξιτάρει τις αισθήσεις σε πολύ έντονο βαθμό.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Από μικρός ακολούθησα μια τυπική ακαδημαϊκή πορεία ενός μαθητή ωδείου, με κλασικές σπουδές πάνω στο κλαρινέτο. Στην πορεία ολοκλήρωσα, σαν φυσική συνέχεια, τις σπουδές μου στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας . Θέλω πάντα να δηλώνω την αγάπη μου προς τους δασκάλους μου. Στον κ. Κοσμά Παπαδόπουλο και κ. Γιάννη Αγγελάκη καθώς και στον κ. Μίλτο Μουμουλίδη, χρωστάω πολλά. Στο πανεπιστήμιο υπήρξε επίσης καθοριστική η επαφή μου με τον σαξοφωνίστα κ. Αντώνη Λαδόπουλο, που ουσιαστικά με μύησε στον κόσμο της τζαζ και από τότε άλλαξε όλη μου η οπτική και η προσέγγιση πάνω στη μουσική. Θεωρώ σημαντικότερα σημεία της μέχρι τώρα πορείας μου οτι έπαιξα στην ίδια σκηνή με τον παγκοσμίου φήμης κιθαρίστα της gypsy jazz, Stochelo Rosenberg και τους Ghost Notes του Δημήτρη Πολίτη, καθώς και την εμφάνισή μας με το ίδιο σχήμα στο Royal Albert Hall του Λονδίνου. Επίσης τις συναυλίες μας με τους Speakeasies’ swing band στο φεστιβάλ τζαζ του Μπαχρέην και στην Ταϋλάνδη. Τη μεγαλύτερη επιρροή στην επαφή μου με το ελληνικό τραγούδι και σε μια γενικότερη αισθητική πάνω στη δημιουργία καλλιτεχνικών παραστάσεων, την άσκησε με την καθολική του πορεία στο χώρο, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Πολύ έντονη αισθητική επιρροή επίσης πάνω στο κλαρινέτο σαν όργανο είχε σε εμένα η επαφή μου με τον αείμνηστο Petko Radev. Σπουδαίο δεξιοτέχνη του οργάνου που άφησε το αποτύπωμά του και στην κλασική μουσική αλλά ταυτόχρονα και στην παραδοσιακή μουσική των Βαλκανίων.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Δεν έχω επαφή. Δεν ασχολούμαι. Ζούμε σε μια που εποχή που δίνεται απλόχερα η δυνατότητα μιας εύκολης και γρήγορης προβολής. Σε μια εποχή τεράστιας ροής ειδήσεων από παντού. Συνήθως βέβαια «Easy come , easy go» , που λένε και στο χωριό μου.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Η έννοια της συνεργασίας είναι κάτι που ονειρεύομαι ή καλύτερα οραματίζομαι από μικρός. Κάθε συνεργασία καλλιτεχνική και κοινωνική γενικά, που αποτελείται από ίσους όρους και οριζόντιες δραστηριότητες. Ονειρεύομαι συνεργασίες με ανθρώπους της γενιάς μου που μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια οράματα για τη μουσική και την κοινωνία. Φίλοι που δεν κατατάσσονται στην κατηγορία των διάσημων. Επιδιώκω κι όλας τέτοιες συνεργασίες και δεν θα σταματήσω να τις επιδιώκω, με σκοπό να μπορέσουμε έστω και λίγο να αλλάξουμε τους κανόνες που παίζεται το κυρίαρχο παιχνίδι, της μοναχικής πορείας των καλλιτεχνών. Μιας μοναχικής και ατομικίστικης πορείας, που μας κάνει εύκολο στόχο προς χειραγώγηση και εκμετάλλευση από τις μεγάλες εταιρείες ,που κινούνται με μόνο γνώμονα το κέρδος.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Η μουσική παιδεία είναι μέρος της κλασικής εκπαίδευσης από τα αρχαία χρόνια. Καλλιεργούμε το πνεύμα και το σώμα για να γίνουμε ολοκληρωμένοι ενεργοί πολίτες που θα διαμορφώσουν την κοινωνία του αύριο. Η ουσιαστική μουσική εκπαίδευση, είναι πλέον αποδεδειγμένο, οτι επηρεάζει θετικά την πνευματική και συναισθηματική ανάπτυξη και αντίληψη των παιδιών. Βέβαια στο υπάρχον σύστημα είναι πολυτέλεια. Μετά από τόσα χρόνια κρίσης και ύφεσης, οι προτεραιότητες του κόσμου έχουν να κάνουν με την επιβίωσή του και μετά με την εν γένει εκπαίδευση του ίδιου και των παιδιών του. Ειδικά η κλασική μουσική έχει καταντήσει οριακά σπορ πλουσίων. Η κοινωνία που οραματίζομαι θα προσφέρει ελεύθερα τη μουσική παιδεία στα μέλη της και θα φροντίζει να σέβεται και να καλύπτει ταυτόχρονα τις ανάγκες των εκπαιδευτικών και των καλλιτεχνών που μέσα από τα έργα τους τη στηρίζουν.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Σαφώς και υπάρχουν πολλοί Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί με κατάρτιση και γνώσεις. Μουσικοί που ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο και παράγουν πολιτισμό. Νομίζω κυρίως στο χώρο της παραδοσιακής μουσικής του ελλαδικού χώρου και της μεσογείου. Ταυτόχρονα γίνονται και εκπρόσωποι ενός σύγχρονου ρεύματος της πολυπολιτισμικής έθνικ παγκόσμιας μουσικής. Το ίδιο ισχύει και σε άλλα είδη μουσικής, όπως η κλασική, η τζαζ, η ροκ ή η μέταλ, με καλλιτέχνες ή συγκροτήματα που έχουν καταφέρει να απευθύνονται σε ακροατές από όλο τον κόσμο. Νομίζω όμως ότι είναι είδη που πάντα θα έχουν την αίσθηση του δάνειου για τους Έλληνες καλλιτέχνες. Είτε το θέλουμε είτε όχι, μας αρέσει δεν μας αρέσει, ο τόπος και ο τρόπος που μεγαλώσαμε εμείς και οι προγονοί μας, έχει πολύ έντονη επιρροή στην κουλτούρα που διαμορφώνει τον χαρακτήρα μας. Βέβαια επειδή οι κοινωνίες αλλάζουν, υπάρχουν γενιές ανθρώπων που τα τελευταία είδη μουσικής που ανέφερα τα έχουν αφομοιώσει ως βίωμα από μικρή ηλικία και ίσως να μπορούν και να τα αναπαράγουν ως μέρος μιας δικής τους προγονικής αναφοράς.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Η σεζόν 2019-20 ήταν μια πολύ όμορφη και δημιουργική περίοδος. Έχουμε σχεδόν τελειώσει την πρώτη εξ ολοκλήρου δική μας δισκογραφική δουλειά με το συγκρότημά μου «Ρεβάνς», που έχουμε παρέα με τον πολύ στενό μου φίλο Αστέρη Κωνσταντίνου και ταυτόχρονα ολοκληρώνουμε τον τρίτο δίσκο μας με τους “The Speakeasies’ swing band”. Το Φεβρουάριο με πολύ καμάρι και χαρά παρουσίασα την μουσικοθεατρική παράσταση “Mysterious train, a live music”, που ήταν η πρώτη μου προσπάθεια να στήσω μόνος μου μια παραγωγή χωρίς μεσάζοντες. Ευτυχώς με την υποστήριξη όλων των συντελεστών και φίλων, αλλά και του κόσμου που το παρακολούθησε γεμίζοντας και τις δυο μέρες ασφυκτικά το θέατρο, το εγχείρημα αυτό είχε πολύ θετικό αποτέλεσμα σε όλα του τα επίπεδα. Από τέλη Ιανουαρίου επίσης κυκλοφορεί το βιβλίο- παραμύθι της Άννας Σελίδου «Το σώμα και το στόμα και η μπάμπω Τερηδόνα», από τις εκδόσεις Μετρονόμος, όπου έχω γράψει τη μουσική για τα τραγούδια που το συνοδεύουν.
Βέβαια οι συνθήκες της ζωής μας έχουν αλλάξει βιαίως το τελευταίο διάστημα. Πλέον το μόνο μελλοντικό σχέδιο που υπάρχει είναι η υποστήριξη των συναδέλφων που πλήττονται σκοπίμως από τις ασκούμενες πολιτικές. Είναι υποχρέωσή μας να αγωνιστούμε για τα δικαιώματά μας.
Βιογραφικό σημείωμα Χρήστου Παπαδόπουλου
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1989 στη Θεσσαλονίκη. Πήρε δίπλωμα κλαρινέτου τον Ιανουάριο του 2010, στην τάξη του Κοσμά Παπαδόπουλου, με άριστα παναψηφεί και β’ βραβείο για εξαιρετική επίδοση. Έχει συμμετοχές σαν νέος καλλιτέχνης σε συναυλίες της Κ.Ο.Θ. και υπήρξε α’ κλαρινέτο της Κρατικής Ορχήστρας Νέων Θεσσαλονίκης. Είναι κάτοχος πτυχίου Αρμονίας και Αντίστιξης, της τάξης του Ιωάννη Αγγελάκη. Το 2012 αποφοίτησε από το Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στην κατεύθυνση Ευρωπαϊκής Μουσικής, με ειδίκευση κλαρινέτο. Έχει εμφανιστεί ως σολίστας με την συμφωνική ορχήστρα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας σε συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στη Βέροια
Είναι μέλος του συγκροτήματος “TheSpeakeasies’ swingband” με το οποίο έχει συμμετοχές σε σημαντικά φεστιβάλ σε όλη την Ευρώπη (Ιταλία, Ην.Βασίλειο, Γαλλία, Βουλγαρία, Ουγγαρία) , πρόσφατα στην Ταϊλάνδη και στο Μπαχρέιν αλλά και σε πολλές μουσικές σκηνές σε όλη την Ελλάδα. Έχει ηχογραφήσει στον πρώτο ολοκληρωμένο album του συγκροτήματος με τίτλο “Land of plenty”το 2015.Την ίδια χρονιά συμμετέχει στον δεύτερο δίσκο του συγκροτήματος “The Ghost notes”, με τίτλο “Secrets of memory”, σε gypsy jazz ύφος κυρίως, με το οποίο πραγματοποιεί δυο ευρωπαϊκά tour. Σημαντικότερες στιγμές, η εμφάνιση το Μάρτιο του 2015 στο Royall Albert Hall του Λονδίνου και η από κοινού εμφάνιση στο Gazzarte στην Αθήνα, με τον διεθνούς φήμης κιθαρίστα Stochelo Rosenberg.
Παράλληλα ασχολείται ενεργά με τον τομέα της τραγουδοποιίας. Ήταν ιδρυτικό μέλος του μουσικού συγκροτήματος ‘’Ούτε Σπόντα’’, με το οποίο κυκλοφορούν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά το 2014 με τίτλο “Τα ρεφρέν κάποιου χρησμού”. Τον Δεκέμβριο του 2014, βραβεύεται για το τραγούδι του “Βαβέλ” στο 8ο φεστιβάλ νέων δημιουργών στην Κοζάνη.
Από το Γενάρη του 2017 είναι ενεργό και ιδρυτικό μέλος του μουσικού συγκρότηματος ‘’Ρεβάνς’’ με το οποίο έχουν ηχογραφήσει την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά σε μελοποιημένη ποίηση της Μαρίας Σιτμαλίδου ,με τίτλο ‘’Οι κύκλοι των πουλιών’’. Το τραγούδι του ‘’Σε ευχαριστώ Λουκιανέ’’ χρησιμοποιείται ως τραγούδι τίτλων στη σειρά ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ με τίτλο «Με τον Λουκιανό».
Τον Σεπτέμβρη του 2017 παρουσιάζει το “Christos El. Papadopoulos quintet” με δικές του πρωτότυπες συνθέσεις για ένα ιδιαίτερο μουσικό σύνολο, αποτελούμενο από κλαρινέτο, κανονάκι, ακορντεόν, ηλεκτρικό μπάσο και ντραμς. Ηχογραφούν την πρώτη τους δουλειά , με τίτλο ‘’Mysterious train” , τον Απρίλιο του 2018. Ένα μουσικό οδοιπορικό εμπλουτισμένο από μεσογειακούς ήχους με jazzy αισθητική.
Είναι μέλος της ομάδας ‘’ Άρατος’’ του Βασίλη Τσικάρα. Έχει επιμεληθεί της μουσικής στις παραστάσεις MADMIX, Summer MADMIX, MADMIX Treloaded, ενώ γράφει μουσική για το θέατρο.
Έχει γράψει τη μουσική για το βιβλίο της Άννας Σελίδου «Το σώμα και το στόμα και η μπάμπω Τερηδόνα»
