Επιμέλεια άρθρου: Εύα Πετροπούλου Λιανού
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΥΤΑΣ & ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ
Η Μικρασιατική καταστροφή είναι ένα εμβληματικό γεγονός της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Η κουλτούρα της μνήμης, την οποία γέννησαν τα προσφυγικά ρεύματα, αποτέλεσε δομικό στοιχείο έρευνας στην Ιστορία, στην Ανθρωπολογία, στην τέχνη.
Ο Χρήστος Ντικμπασάνης διατηρεί αυτή την συλλογική μνήμη και την επανερμηνεύει ως βιωματικός φορέας. Η καταστροφή, ο πόνος, ο όλεθρος, η προσφυγιά κραυγάζουν για να διώξουν μακριά τη λησμοσύνη. Δε μπορεί και δε θέλει να ξεχάσει, γιατί η πατρίδα για τον Ντικμπασάνη δεν είναι απλά ο γενέθλιος τόπος. Είναι εκείνος ο συμπαντικός χώρος, όπου ο άνθρωπος αναδομεί την ςσωτερική του συγκρότηση κι εκείνος που τα μνημονικά ίχνη δομούν την κοινωνική αλλά και αυτοβιογραφική ταυτότητά του.
Πατρίδα είναι το «εγώ» και το «εμείς» άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, γι’ αυτό κάθε στίχος του ποιητή γίνεται και δικός μας στίχος.
