Φωτογραφία Λουκάς Μπασούκος
“Θα ήθελα να γνωριστώ και να συνεργαστώ με ανθρώπους που ταξιδεύουμε με το ίδιο τρένο και προορισμός μας να είναι η δημιουργία και όχι η «επιτυχία»”
Σύστησέ μας τον άνθρωπο – καλλιτέχνη. Ποια είναι η μουσική σου ταυτότητα; Αυτός ο άνθρωπος γεννήθηκε σ’ ένα νησί, πριν σαράντα δύο χρόνια περίπου• ένα ανήσυχο και άτακτο πνεύμα που δάσκαλοί του είναι τα λάθη του, και η μουσική του γεννιέται από τα πάθη του και τις κοινωνικές του ανησυχίες× του αρέσει να παίζει με ήχους και λέξεις. Όσον αφορά τη μουσική μου ταυτότητα, τι να σας πω; Δεν ασχολήθηκα ποτέ μαζί της –μάλλον δε με ενδιέφερε. Πάντα δυσκολευόμουν να απαντήσω στην ερώτηση «τι μουσική παίζεις;». Φαντάζομαι πως έχω κάποια μουσική ταυτότητα, αλλά ίσως έχουν περισσότερα να πουν γι’ αυτήν όσοι με ακούν.
Πώς γεννήθηκε η αγάπη σου για τη μουσική και το τραγούδι; Όταν ήμουν πολύ μικρός, δε θυμάμαι ακριβώς σε ποια ηλικία βρισκόμουν τότε, να ‘μουν περίπου πέντε, ίσως έξι, ετών, άκουγα μουσική από ένα κασετόφωνο. Δεν ξέρω τι μουσική άκουγα, δεν θυμάμαι, αλλά θυμάμαι πως είχα κολλήσει πάνω απ’ το κασετόφωνο και αναρωτιόμουν πώς γεννιόταν αυτή η μουσική… κι έπειτα, ήρθε ο πρώτος μου πειραματισμός. Έτρεξα να πάρω άλλο ένα κασετόφωνο, που είχαμε στο σπίτι, και το έβαλα δίπλα στο πρώτο. Η ερώτηση της μητέρας μου ήταν «τι κάνεις παιδί μου;», κι εγώ της απάντησα «φτιάχνω μουσική!». Δεν είχα ιδέα τι ήταν τα μουσικά όργανα, ούτε πως όλες αυτές οι μουσικές και τα τραγούδια που άκουγα παράγονταν από κιθάρα, πλήκτρα, κρουστά και τα λοιπά. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τη μουσική, που έκανε μέσα μου να ανθίσει η αγάπη μου για ‘κείνη.
Το τραγούδι ήταν μονόδρομος για εσένα, ή έχεις σπουδάσει και κάτι άλλο; Επειδή από μικρή ηλικία ήθελα να είμαι ανεξάρτητος οικονομικά, για να βιοποριστώ έκανα διάφορες δουλειές, όπως οικοδομικές εργασίες, υδραυλικά, διανομέας, και όποια άλλη δουλειά χρειαζόταν. Παράλληλα, έπαιζα και έγραφα. Όμως, μου έλειπε πολύ η μουσική για κάποιο λόγο –ίσως δε μου έφτανε ο χρόνος. Έτσι, ένα πρωί πήρα τηλέφωνο στην εταιρεία που δούλευα και τους είπα πως δεν θα ξαναπήγαινα για δουλειά. Ήμουν τότε είκοσι οκτώ ετών. Δεν ήταν αυτά τα όνειρα που έκανα για μένα, κι έτσι αποφάσισα να ζήσω το όνειρο, με οποιοδήποτε κόστος, γιατί ήξερα πολύ καλά πως αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος. Αλλά απ’ την άλλη, δεν γινόταν αλλιώς. Σ’ αυτόν τον πλανήτη ήρθαμε για να ζήσουμε, οπότε οφείλουμε στον εαυτό μας να του δώσουμε αυτά που έχει ανάγκη. Με αυτήν την έννοια, η μουσική και η στιχουργική είναι μονόδρομος για εμένα.
Ποια είναι τα «όχι» που θα πεις, στο βωμό της καριέρας; Στο βωμό της καριέρας δεν έχω να πω ούτε «ναι», ούτε «όχι», γιατί δε βλέπω τον λόγο να θυσιάσω αυτό που αγαπώ, τουτέστιν ουδεμία σχέση έχω με την καριέρα.
Ποιο είναι το τραγούδι, που όταν το ακούς ή το ερμηνεύεις, «λυγίζεις»; Επιτρέψτε μου να μη σας αποκαλύψω τις αδυναμίες μου…
Ποιο είναι το στοιχείο του χαρακτήρα σου, που σε κάνει να ξεχωρίζεις ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης; Δεν ξέρω, δεν έχω ασχοληθεί με αυτό το κομμάτι…
Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται ένας νέος καλλιτέχνης για να πετύχει στον χώρο του τραγουδιού; Αν μιλάμε «επαγγελματικά», χρήμα και γνωριμίες… δυστυχώς. Εκτός, βεβαίως, από ορισμένες περιπτώσεις καλλιτεχνών, που η αφοσίωσή τους πάνω σε αυτό που κάνουν «τράβηξε» τους κατάλληλους συνεργάτες. Όμως, πραγματικά, τι σημαίνει να «πετύχεις»; Αν είσαι πιστός σ’ αυτό που αγαπάς, το υπηρετείς χωρίς καμία προσδοκία, απαλλαγμένος από τα δεσμά της «επιτυχίας».
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου; Όπως πολύ ωραία το έγραψε ο Ανδρέας Παντζής, «φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα»… γι’ αυτό, όταν άλλοι παίρνουν αποφάσεις για μένα, εγώ δίνω το «παρών», για να μην περνάει, όσο γίνεται, η αλαζονεία αυτών των τύπων που θέλουν να ελέγχουν και να διαχειρίζονται τις ζωές μας.
Ποιά είναι η άποψή σου για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Δεν με ενδιαφέρουν. Δεν ασχολούμαι. Δεν είναι της αισθητικής μου.
Μια συνεργασία που ονειρεύεσαι; Έχω πάψει να ονειρεύομαι εδώ και αρκετά χρόνια. Θα ήθελα όμως να γνωριστώ και να συνεργαστώ με ανθρώπους που ταξιδεύουμε με το ίδιο τρένο, και προορισμός μας να είναι η δημιουργία και όχι η «επιτυχία».
Bio: Ο Χρήστος Κουρής γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Μαΐου του 1980. Ασχολείται με τη γραφή και τη μουσική από νεαρή ηλικία. Έχει συμμετάσχει σε διάφορες μουσικές παραστάσεις καθώς και σε μουσικά συγκροτήματα. Συγκεκριμένα, έχει συμμετάσχει ως στιχουργός και ερμηνευτής στους ANERGY (ψυχεδελικό ροκ συγκρότημα) και στους ΚΟΝΤΡΑΚΕΣ (ψυχεδελικό ροκ συγκρότημα). Έχει συμμετάσχει επίσης σε θεατρική παράσταση βασισμένη στο έργο του Εξυπερύ «Ο Μικρός Πρίγκιπας» (2011) και συμμετείχε στο δίσκο της ροκ όπερας «Alexander». Ήταν ιδρυτικό μέλος, στιχουργός και ερμηνευτής του συγκροτήματος «ΟΙ ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΕΣ» όπου συμμετείχαν οι : Χρήστος Κουρής (φωνή, κιθάρα) , Γιώργος Κοντραφούρης (πλήκτρα), Θοδωρής Γκότσης (βιολί), Έκτορας Ρεμτσακ ( τύμπανα), Θεόδωρος Άνθης (κιθάρα) και Έλενα Καρουσίδου (φωνή). Ο Χρήστος παρουσίασε το 2017 το «Χορό των δαιμόνων», μουσική παράσταση αυτοσχεδιασμού βασισμένη σε μονολόγους. Το 2019, πήρε μέρος στο μουσικό έργο « The Enemy» της συνθέτριας και φίλης Νεφέλης Σταματογιαννοπούλου. Ξεκίνησε να παίζει ως μουσικός του δρόμου για πολλά χρόνια (2008-2019) και συνέβαλε στην καθιέρωση αυτής της μορφής τέχνης στην Κέρκυρα.
