• Ποια είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Το μπομπινόφωνο του πατέρα μου να παίζει λαϊκά των 60’s κυρίως…
• Ποιον μουσικο θαυμάζετε και με ποιον μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Θαυμάζω χιλιάδες, αλλά να ξεχωρίσω τους Coltrane, Shorter, τον Miles Davis…. τον Bach. Mε ακόμα περισσότερους θα ήθελα να παίξω. Οπωσδήποτε με τους Brian Blade, Dennis Chambers, David Holland, Avishai Cohen, Brad Meldau.
• Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Η μουσική όπως και η ζωή είναι διαδικασία γνώσης και αυτογνωσίας, μια διαρκής προσπάθεια αυτοβελτίωσης. Από αυτή την οπτική, ξεκινάς σαν μουσικός από την κοιλιά της μάνας σου και τελειώνεις με τον εγκεφαλικό σου θάνατο. Δεν υπάρχουν αρνητικές και θετικές επιρροές. Ολες οι εμπειρίες είναι χρήσιμες… διδακτικές.
• Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show;
Όπως όλες οι τηλεοπτικές “πραγματικότητες”, δεν έχουν και μεγάλη σχέση με την
πραγματικότητα. Δεν έχουν σχέση με την πραγματική μουσική διαδικασία.
• Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Με κάποιο μπαλλέτο στο αρχαίο θέατρο της Επίδαύρου.
• Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Η μουσική -η τέχνη γενικότερα- είναι από τις ανώτερες εγκεφαλικές και κοινωνικές διεργασίες. Αν θες λοιπόν να φτιάξεις κορμί, να είσαι σωματικά υγιής και να νιώθεις σωματική ευεξία οφείλεις
να αθλείσαι. Αν θες να φτιάξεις το μυαλό σου και να φροντίσεις την ψυχική σου υγεία, κάνε τέχνη.
Επομένως, η καλλιτεχνική εκπαίδευση είναι ανάγκη, όσο και να μας έχουν πείσει πως είναι
πολυτέλεια.
• Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Πάρα πολλοί και καλοί. Τα τελευταία 15 χρόνια, υπάρχουν και πολλοί με εξαιρετική ακαδημαϊκή
κατάρτιση. Γενικά, οι Ελληνες μουσικοί έχουν δυσανάλογα υψηλό επίπεδο σε σχέση με το
ελληνικό κοινό και το διαχρονικά απών -όσον αφορά τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του- Ελληνικό κράτος.
• Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Το lockdown έβαλε πολλά νέα projects στα σκαριά. Ας ξεκινήσω με τους Bonsai Three -ένα πολύ ενδιαφέρον Nu-jazz τρίο που αποτελείται από τους Σπύρο Ξυγκάκη (guitar/electronics), Παντελή
Ξυγκάκη (bass) και Σίμο Ρηνιώτη(drums). Προετοιμάζουμε λοιπόν, μια ζωντανή και ανοιχτή για
το κοινό ζωντανη βιντεοσκόπηση – ηχογράφηση. Παράλληλα, δουλεύω μαζί με δύο εξαιρετικούς
συναδέλφους -τους Γιάννη Παπαδόπουλο (bass) και Πάρη Γκαγκαστάθη (piano)- ένα συναυλιακό πρόγραμμα βασισμένο στη μουσική του Wayne Shorter. Τέλος, συνθέτω και προετοιμάζω μια πολύ ιδιαίτερη διαδικασία ηχογράφησης παρέα με τον αγαπημένο φίλο, δεξιοτέχνη στο σαξόφωνο και τα ηλεκτρονικά,τον Τάσο Φωτίου. Και από ζωντανές εμφανίσεις….. αναμένουμε την εξέλιξη της πανδημίας.
Βιογραφικό. Ο Χρήστος Ι. Κλαδάς γεννήθηκε το 1969 στην Ηλιούπολη Αττικής και ξεκίνησε να μαθαίνει σαξόφωνο στην τοπική Φιλαρμονική. Σπούδασε Ανώτερα Θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο και την Μουσική Σχολή Αγίας Παρασκευής. Συνέχισε τις σπουδές του στο Τζαζ Σαξόφωνο και την Μουσικοπαιδαγωγική στη Μουσική Ακαδημία της Βασιλείας.
Ως σολίστ έχει του εμφανιστεί στα φεστιβάλ της Βασιλείας και της Μιλούζ.
Εχει επίσης συνεργαστεί με τους Κώστα Χατζή, Τρίφωνο, Δημήτρη Πουλικάκο, Απροσάρμοστους, Γιώργο Δημητριάδη, Σύννεφα με παντελόνια, Τζίνα Φωτεινοπούλου, Κωνσταντίνο Καριώτη και τους Πυρός Αιθήρ.
Διδάσκει στο Εθνικό Ωδείο από το 2003, όπου σχεδιάζει και υλοποιεί προγράμματα μοντέρνων μουσικών σπουδών και μουσικής προπαιδείας.
Το 2012 συνθέτει το μουσικό παραμύθι Μια χώρα μουσική, το οποίο γίνεται και θεατρική παράσταση. Ενορχηστρώνει και ηχογραφεί τις συλλογές παιδικών τραγουδιών.
Ακουσε τραγούδια 1 και 2 (Εκδ. Susaeta 2013-14). Το 2014 συνθέτει τη συνέχεια του Μια χώρα μουσική, υπό τον τίτλο Το Μαγικό Σαμπαντιμπιντρόφωνο.
To 2015 συνθέτει την μουσική για την θεατρική παράσταση Δωδέκατη Νύχτα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (σκηνοθεσία Νότη Παρασκευόπουλου).
Από το 2017 επαναλειτουργεί την Φιλαρμονική του Δήμου Ηλιούπολης ως πρόγραμμα εκπαίδευσης νέων μουσικών. Παράλληλα και σταθερά παρουσιάζει συνθέσεις και διασκευές του -με διάφορα τζαζ σχήματα- σε μουσικές σκηνές της Αθήνας.
