“Ίσως χρειαστεί να καταβάλουμε υπερβολική προσπάθεια να επικοινωνήσουμε με λέξεις, συναισθήματα που θα εκφράζαμε απλά με μία αγκαλιά.”
Η Χαρούλα Νικολαΐδου, Εικαστικός, απόφοιτη της ΑΣΚΤ, τοποθετείται στο polismagazino.gr για τον Πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
Γενικό Lockdown: Αναγκαίο ή όχι; Με την πανδημία σε έξαρση το γενικευμένο lockdown κρίνεται απαραίτητο.
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Μιλώντας για πολιτισμό, αυτός κατάφερε να βρει δίαυλο επικοινωνίας με το κοινό μέσα από το διαδίκτυο. Ο ρόλος των social media των μουσειων, των γκαλερί και άλλων πολιτιστικών ιδρυμάτων αναβαθμίστηκε. Η τέχνη από πάντα βοηθά τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει τους σκοτεινούς καιρούς. Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση στο νέο γίγνεσθαι. Αν δούμε στο παρελθόν τα μεγάλα τραυματικά γεγονότα – παγκόσμιοι πόλεμοι, καταστάσεις έκτακτης ανάγκης – οι καλλιτέχνες ανταποκρίνονταν πάντα. Μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο ανέκυψαν τα κινήματα του ντανταισμου και του σουρεαλισμού. Μετά το 2ο παγκόσμιο ο υπαρξισμός και τα ρεύματα της αφαίρεσης. Πιστεύω πως και μετά την πανδημία θα ανακύψει κάτι νέο, πρωτόγνωρο που θα έχει ενδιαφέρον.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Η αγκαλιά ως μη λεκτική επικοινωνία, στον καιρό της κοινωνικής αποστασιοποιησης είναι η πιο πολυσυζητημένη λέξη. Ίσως χρειαστεί να καταβάλουμε υπερβολική προσπάθεια να επικοινωνήσουμε με λέξεις συναισθήματα που θα εκφράζαμε απλά με μία αγκαλιά.
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Το ψυχολογικό φορτίο της πανδημίας, η γενικευμένη και αόριστη ανασφάλεια έχουν εισαγάγει στην καθημερινότητα όλων μας λέξεις όπως φόβος και απώλεια.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Πιστεύω πως η στιγμή που θα μπορέσουμε επιτέλους να πετάξουμε τις μάσκες και να βρεθούμε σε κλειστούς χώρους είναι πιο μακριά από όσο θα θέλαμε να ακούσουμε.
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, οι χώροι πολιτισμού παραμένουν κλειστοί. Σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή με έξαρση της πανδημίας, δυστυχώς και αυτοί οι χώροι δεν θα πρέπει να αποτελούν εξαίρεση. Οι περισσότεροι από αυτούς τους χώρους έδρασαν ακαριαία και επικοινώνησαν με το κοινό τους online, μέσα από εικονικές περιηγήσεις και βελτιώνοντας τις ψηφιακές τους υπηρεσίες, μοιράστηκαν τις συλλογές τους, δίνοντας την ευκαιρία για διαδίκτυακες επισκέψεις.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Το τοπίο της τεχνης μετά το τέλος της πανδημίας δεν θα είναι το ίδιο. Ο διαδίκτυακος τόπος λειτούργησε ως ένα παγκόσμιο αποθετήριο τέχνης. Διώχνω λοιπόν από τη σκέψη μου το πολύπλοκο παρόν και οραματίζομαι το μέλλον. Είναι ένας αυτοματισμός γιατί αν δεν είμαι σε θέση να φανταστώ μια καλύτερη ζωή, δεν είμαι σε θέση να την διεκδικήσω.
