Ο Τραϊκούδης Χρήστος είναι οικονομολόγος, προϊστάμενος εμπορικού τμήματος Α’ υλών εταιρείας ανακύκλωσης, Msc in politics & economics in S.E and Eastern Europe, UoM, τακτικό μέλος Δ.Σ της ΕΥΑΘ Παγίων.
Αγαπητοί αναγνώστες,
Δυστυχώς, όπως είχα γράψει πολλάκις στο παρελθόν, στην Ελλάδα δεν είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι έχουν μπεί στη διαδικασία να κάνουν μία αρνητική κρίση της σύγχρονής ιστορίας μας. Υπάρχουν ακόμη πολίτες στη χώρα μας οι οποίοι πιστεύουν ότι τα προβλήματα θα λυθούν μόνο και μόνο διότι είμαστε απόγονοι ενός ομολογουμένως μοναδικού και αξιοθαύμαστου πολιτισμού. Όμως αυτός ο αρχαίος πολιτισμός είναι παγκόσμιας κληρονομιάς και δεν επιτρέπεται να τον χρησιμοποιούν κάποιοι κατά το δοκούν. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ο κάθε νέος ο οποίος έχει ελληνική καταγωγή ή γεννήθηκε σε τούτο τον τόπο δεν δικαιούται να είναι υπερήφανος για τους προγόνους του. Το τουναντίον μάλιστα είναι απαραίτητο. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με την αλήθεια αλλά η πραγματική αλήθεια αναδύεται μόνο μέσα από τη μελέτη και την έρευνα και δεν είναι μονοδιάστατη. Πολλά κακά έχουν τη ρίζα τους στη λήθη η οποία στη χώρα μας συνυπάρχει με έναν ίσως μοναδικό τρόπο. Με την πολιτική της μνήμης λόγω ότι η τελευταία σε κάποιες περιπτώσεις σερβίρεται επιλεκτικά.
Η λογική, αυτό το μεγίστης σημασίας δημιούργημα των αρχαίων Ελλήνων, φαίνεται ότι στη σύγχρονη Ελλάδα έλαμπε διά της απουσίας του.
Άκουσα τελευταίως να ερωτείται ο Πρωθυπουργός της χώρας μας περί σεναρίων πρόωρων εκλογών. Ο καθείς ο οποίος έχει διαβάσει έστω και λίγο περί της σύγχρονης ιστορίας μας θα γνωρίζει πόσες φορές έγιναν εκλογές σε τούτο τον τόπο και πόσο κατά καιρούς, μας έχουν στοιχίσει ως εθνικό κράτος. Στην παρούσα φάση χρειαζόμαστε πολιτική σταθερότητα και με ομαλότητα να χτυπήσουμε στη ρίζα τις παθογένειες του παρελθόντος. Χρειάζεται αυτή η μετάβαση υπομονή; Ναι χρειάζεται αλλά χρειάζεται και ενέργειες.
Η χώρα χρειάζεται να βελτιώσει τη μηχανογράφησή της, τις υποδομές της σε δρόμους, σιδηρόδρομους και λιμάνια μα πάνω από όλα πρέπει να μάθει τους πολίτες της να ενδιαφέρονται για τα κοινά. Και αναφέροντας περί κοινών αυτό δεν περιορίζεται μόνο στη συμμετοχή κάποιων σε κομματικές οργανώσεις. Εδώ ίσως μπορεί να ανοίξει ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο σχετικά με το αν κάποιοι βρίσκονται σε κάποιο κόμμα για αυτά που πρεσβεύει ή γιατί έτσι έτυχε ή γιατί εκεί βολεύονται ευκολότερα. Τι τελικά ισχύει σχετικά με τις διακρίσεις μεταξύ δεξιών, κεντροδεξιών, αριστερών, κεντρώων κτλ. κυρίως και μετά την επικράτηση του διεθνούς εμπορίου είναι ζήτημα το οποίο θα μπορούσαν να απαντήσουν πολλές επιστήμες σε συνεργασία μεταξύ τους και όχι μόνο η πολιτική επιστήμη. Βέβαια σαφώς και υπάρχουν πολιτικές ιδεολογίες οι οποίες έχουν διαφορετικούς προσανατολισμούς αλλά αυτές δεν φτιάχτηκαν μόνο για να μείνουν θεωρίες ή να αναφέρονται ως πολιτικές ταμπέλες. Τα ελληνικά κόμματα πρέπει να λειτουργήσουν πολιτικές ακαδημίες αλλά όχι μόνο για λίγους και τούτο σημαίνει ότι θα πρέπει να πείσουν ή να επιβάλλουν τα Μ.Μ.Ε να μην παρουσιάζουν μόνο σαπουνόπερες οι οποίες παρουσιάζουν τη χλιδή ελάσσονος προσπάθειας αλλά να έχουν επιμορφωτικές εκπομπές οι οποίες θα υποκινούν τον τηλεθεατή να ερευνήσει σε ό,τι του προκαλεί ενδιαφέρον και θα τον κάνει καλύτερο πολίτη.
Τι εστί όμως καλύτερος πολίτης; Αυτό είναι κάτι το οποίο ο καθείς πρέπει να δουλέψει από μόνος του.
Σίγουρα όταν βλέπει κάποιους να μοιράζουν δημόσια περιουσία σε συνδαιτυμόνες περιορίζοντας χώρους ζωτικής σημασίας για τη καλυτέρευση των όρων ζωής μας, όταν υπάρχει ένα χαλασμένο πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι του, όταν ο δρόμος από όπου περνάει καθημερινά είναι σε κακή κατάσταση και αδιαφορεί διότι αδιαφορούν πρωτίστως αυτοί οι οποίοι υποτίθεται ότι άρχουν, τότε δεν λέγεται καν πολίτης όπως επίσης δεν δικαιούται να αποκαλείται και απόγονος ενός αρχαίου πολιτισμού ο οποίος δίδαξε σε όλο τον κόσμο τι εστί πραγματικά πολίτης και δημοκρατία. Θέλει μεγάλο σθένος για να είσαι πραγματικός δημοκράτης; Εσείς τι λέτε;
Εύχομαι πραγματικά αυτές οι αλλαγές οι οποίες συντελούνται τα τελευταία χρόνια σε σημαντικούς τομείς όπως η μηχανογράφηση του δημοσίου, το πιο φιλικό για επενδύσεις περιβάλλον κ.α να αποτελέσουν εφαλτήριο για να ζήσουν οι μελλοντικές γενιές σε μία καλύτερη Ελλάδα περήφανη για το παρόν της και το αρχαίο παρελθόν της.
Φτάνουν όμως μόνο οι ευχές;
