Σε ποιά ηλικία ανακάλυψες ότι σε “έλκει” ο φακός;
Θα πάμε στο παρελθόν, με μια διαδρομή επιστροφής στην παιδική μνήμη. Η πρώτη έλξη υπήρξε με την έκφραση επιθυμίας για μια φωτογραφική μηχανή τύπου “νεροπίστολο”. Ήμουν μόλις εννέα ετών, όμως θυμάμαι, με είχε συνεπάρει η ιδέα να προσποιούμαι ό,τι φωτογραφίζω και ας γνώριζα πως ήταν πλαστική. Ακριβώς εκεί συνέβη το παρθενικό “κλικ”. Η φαντασίωση μαζί της ξεκίνησε και ήταν απλά ένα παιχνίδι.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Μόλις γεννήθηκε ένα δίλημμα. Ξεκινάει από τι σημαίνει η λέξη “καλλιτέχνης” και καταλήγει με το αιώνιο δίπολο “να είναι ή να μην είναι”. Έτσι καταλήγω να επινοώ εκ νέου μια ερώτηση ως απάντηση: “Υπάρχει κάποιος που δεν γεννιέται καλλιτέχνης”; Πιστεύω η τέχνη υπάρχει μέσα σε όλους, είναι το νεκτάρ κι η αμβροσία μας, τα ερεθίσματα είναι εκείνα που απουσιάζουν για να γίνει αντιληπτή στον καθένα.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
Ύπαρξη. Εκείνα που εμπεριέχει, που απουσιάζουν, συνυπάρχουν, την αναστατώνουν. Όλα όσα την γεννούν ή την πενθούν.
Μια φωτογραφία… χίλιες λέξεις;
Μια φωτογραφία είναι αρχικά ένα οπτικό πεδίο. Αποτελούμενο καθώς είναι με πληροφορίες, σύμβολα, μηνύματα, με αφαιρετικό ή με προσθετικό τρόπο διαρκώς μεταδίδει, επικοινωνεί, αποπνέει. Το φωτογραφικό κάδρο παράγει “ό,τι περιέχει” και ο θεατής του αντιλαμβάνεται “ό,τι τον περιέχει”. Τελικά οι λέξεις είναι αμέτρητες καθώς και αρκετά διαφορετικές ποιοτικά για κάθε περίπτωση ανάγνωσης. Η φωτογραφία έχει μια οντότητα αυτοπροσδιοριζόμενη, εκείνη της ψυχής μας.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη;
Για να με χαρακτήριζα θα χρειαζόμουν μεγάλη απόσταση από τις γέννες μου, πράγμα που μοιάζει ακατόρθωτο προς στιγμήν.
Τοπία, στιγμές, πρόσωπα, φύση, γάμοι, νυχτερινά κέντρα…. είναι όλα αυτά μαζί… ο φωτογράφος;
Ο φωτογράφος είναι ο εαυτός του. Μπορεί να είναι όσα εκείνος βλέπει, όσα τον κινητοποιούν να μεταμορφώνεται σε έμπνευση. Η ελευθερία στην φωτογράφιση λειτουργεί ως μεταφραστής της εκφραστικότητας. Οι ετικέτες και οι προσδιορισμοί στερούν, εμποδίζουν έναν φωτογράφο να διαφύγει από τα επιτρεπτά του όρια, να διανύει τις αθέατες πτυχές της ύπαρξής του. Εκείνες βρίσκονται μέσα του, η κατάδυση απομένει να συμβεί.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΥΠΑΤΙΑ ΚΟΡΝΑΡΟΥ
Η Υπατία Κορνάρου γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και φωτογραφίζει, έκτοτε έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις καθώς και αρκετές συμμετοχές σε ομαδικές. Έχει διδάξει σε φωτογραφικά σεμινάρια που έχουν διοργανώσει καλλιτεχνικές σχολές ή χώροι δημιουργίας και τέχνης. Μαγεύεται κυρίως με την θεατρική, χορευτική και ταξιδιωτική φωτογραφία επειδή εκεί ο άνθρωπος ως ύπαρξη εμπλέκεται με την ουσιαστική του ταυτότητα, το δράμα και την φύση. Όταν φωτογραφίζει, καταφέρνει να νικάει το χρόνο και τη φθορά του, αποτυπώνοντας κάθε φορά ένα κομμάτι ύπαρξης που διαφορετικά θα χανόταν στο συμπαντικό άπειρο.
