Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Πάντα όταν διαβάζουμε ή γράφουμε για την Αρχαία Ελλάδα, πάντα κάτι θα πλανάται στον αέρα πως όλα αυτά είναι υποθέσεις ή στα όρια της αβεβαιότητας. Σήμερα θέλω να αναφερθώ στα λιοντάρια της Αρχαίας Ελλάδας, γιατί τις προάλλες που ήμουν στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και έβγαλα φωτογραφία ένα λιοντάρι, μου ξαναγεννήθηκε η όρεξη.
Θυμήθηκα τη μυθολογία με τον Ηρακλή και το λιοντάρι της Νεμέας, την πύλη των λεόντων στις Μυκήνες, τα λιοντάρια της Δήλου και αποφάσισα ν’ αρχίσω πάλι το διάβασμα και το ψάξιμο:
Υπήρχαν κάποτε λιοντάρια στην Ελλάδα;
Ερώτηση παγίδα, γιατί όλοι μας υποθέτω θεωρούμε σίγουρο πως υπήρχαν, αλλιώς γιατί οι αρχαίοι να τα είχαν συμπεριλάβει στις μυθολογικές τους ιστορίες ή στην τέχνη;
Απ’ την άλλη όμως ΠΟΤΕ δεν έχει βρεθεί σε καμία ανασκαφή ούτε ένας σκελετός, ούτε ένα οστό από λιοντάρι. Και η ερώτηση είναι πως γίνεται να μην υπήρχαν λιοντάρια κι’ απ’ την άλλη ένας ολόκληρος πολιτισμός να χρησιμοποιεί τα λιοντάρια, χωρίς στην πραγματικότητα να τα έχει συναντήσει ποτέ στην ζωή του;
Ίσως λοιπόν οι Έλληνες της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (οι Αχαιοί δηλαδή) κατά την περίοδο της μεγάλης οικονομικής και πολιτιστικής τους άνθισης, τότε που είχαν επαφές με ανθρώπους από την Αίγυπτο, την Συρία, την Παλαιστίνη κτλ. ίσως τότε να είδαν λιοντάρια. Άλλωστε οι εμπορικές δοσοληψίες μεταξύ τους ήταν ιδιαίτερα συχνές.
Μετά από μια παύση των επαφών με τους ξένους λαούς και μετά από δυόμιση αιώνες, ξαναβλέπουμε το λιοντάρι στον Ελληνικό πολιτισμό. Η εμφάνιση του λιονταριού στην…
Η συνέχεια εδώ:
