Ο Τραϊκούδης Χρήστος είναι οικονομολόγος, προϊστάμενος εμπορικού τμήματος Α’ υλών εταιρείας ανακύκλωσης, Msc in politics & economics in S.E and Eastern Europe, UoM, τακτικό μέλος Δ.Σ της ΕΥΑΘ Παγίων
Όπως είχα γράψει και στο παρελθόν ενώ καθόμαστε με τις ώρες να ψάχνουμε στο διαδίκτυο, σε περιοδικά, να ρωτάμε γνωστούς και φίλους όταν πρόκειται να αγοράσουμε ένα κινητό τηλέφωνο ή ένα αυτοκίνητο εντούτοις πρίν πάμε στην κάλπη δεν διεξάγουμε μία τόσο πολύωρη και σχολαστική έρευνα για το ποιόν θα ψηφίσουμε. Αυτό έχει μία απολύτως λογική εξήγηση με όσα έχουν συμβεί στο ελληνικό κράτος και όσες σχεδόν κλωνοποιημένες καταστάσεις συνεχίζουν να υφίστανται παρά τη θετική σε κάποια ζητήματα συμβολή των μνημονίων-των όρων για να πάρουμε ακόμη μία φορά δάνεια ως εθνικό κράτος.
Η πεποίθηση μερικών, ότι η ανέλιξη κάποιων στην πολιτική σκηνή δεν είναι τόσο αξιοκρατική, δεν μπορεί να θεωρηθεί απολύτως μεροληπτική αλλά βαραίνει και όσους επιλέγουν τη μή ενεργή συμμετοχή τους στα κοινά επιλέγοντας την εύκολη οδό της κριτικής από τον καναπέ.
Ως γνωστό η άγνοια στους νόμους του κράτους τιμωρείται. Η ερώτηση όμως που ακολουθεί είναι αν αυτή η τιμωρία ισχύει για όλους και στον ίδιο βαθμό;
Αν για παράδειγμα ένας υπάλληλος της πολεοδομίας ενός δήμου δήλωνε ένα δημόσιο δρόμο ως οικόπεδο στο κτηματολόγιο, πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιος μηχανισμός που τιμωρεί αυτό τον υπάλληλο χωρίς την παρέμβαση κάποιου τρίτου που προφανώς κατά τύχη εντόπισε την παρανομία;
Τόσο η άγνοια όσο και η αδιαφορία, πολύ δε περισσότερο από αυτούς που αδιαφορούν επιτηδευμένα, είναι ζητήματα ελλείψεως παιδείας και κατ’ επέκταση υπάρξεως μίας δημοκρατίας τεμαχισμένης σε τόσα κομμάτια όσες και οι εκάστοτε ομάδες συμφερόντων που την επιβουλεύονται. Τελικά αυτή η διαδικασία από την παραγωγή των νόμων ως την εξασφάλιση της εφαρμογής αυτών είναι λίγο προβληματική κρίνοντας δια κάποιων αποτελεσμάτων.
Οι εικόνες που μπορεί να αναλύσει κάποιος χρησιμοποιώντας μόνο τα μάτια του λένε πολλά για το πώς αντιλαμβάνονται όλοι τη δημόσια περιουσία, το περιβάλλον και το μέλλον.
Είδατε τους πολίτες να κατεβαίνουν μαζικά στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση που υφίσταται στους δρόμους, τα πεζοδρόμια, για την έλλειψη δημοσιών χώρων αναψυχής, για την κατάσταση σε καίρια για την οικονομική ανάπτυξη σημεία όπως οι βιομηχανικές περιοχές;
Το να γιορτάζουμε μόνον τις δύο εθνικές επετείους και να προσποιούμαστε ότι ξεχνάμε από την άλλη τις απάτες, τα μελανά σημεία της ιστορίας μας, την αδιαφορία σε ότι είναι δημόσιο είναι συμπεριφορά ακραία αντεθνική, αντί-δημοκρατική και καθόλου μα καθόλου πατριωτική. Βέβαια πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι πατρίδα δεν είναι μόνο η «αυλή» μας όπως επίσης να κάνουμε σαφές ότι καθείς από εμάς δεν ζεί προστατευμένος σε μία γυάλα.
Το να σκοντάψει και να πέσει κάποιος από μία κακοτεχνία στο πεζοδρόμιο δεν είναι ζήτημα εισοδηματικών κριτηρίων που μπορεί να αποκλείσουν την πιθανότητα ο πλούσιος να αποφύγει την κακοτεχνία. Το ότι ένα κακό οδόστρωμα προκαλεί βλάβες στο όχημα που οδηγούμε και όλα τα αναλώσιμα που χρειάζεται είναι εισαγόμενα, επομένως φεύγει συνάλλαγμα στην αλλοδαπή, δεν είναι κάτι που δεν αφορά όλους μας ανεξαιρέτως.
Αυτές τις κακοτεχνίες και η μη έγκαιρη διόρθωση τους κάποιοι τις δικαιολογούν από τη μη ύπαρξη χρημάτων και αφού βέβαια προεκλογικά ουδέποτε αναφέρθηκαν ότι δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάποια πράγματα, μικρά και καθημερινά, λόγω ελλείψεως χρηματικών διαθεσίμων.
Ερχόμενοι στη σημερινή κατάσταση γίνεται σαφές και απολύτως λογικό ότι σε βάθος εύλογου χρονικού διαστήματος τα σοβαρά κράτη αντιμετωπίζουν τις όποιες κρίσεις με μεγαλύτερη επιτυχία και ατενίζουν το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Όμως σοβαρά κράτη, όπως και επιτυχημένες επιχειρήσεις χωρίς τους κατάλληλους ανθρώπους δεν μπορούν να υπάρξουν. Αυτοί δίνουν την υπεραξία, αυτοί προσαρμόζονται ευκολότερα, αυτοί χτίζουν το μέλλον, αυτοί υποκινούν και παρακινούν (όχι με ροπή στην απάτη), αυτοί είναι ο ακρογωνιαίος λίθος μίας κοινωνίας ανθρώπων που ευημερεί και προσφέρει και στους άλλους συνανθρώπους. Και αν σε αυτές τις κοινωνίες «σέβονται» περισσότερο τα πεζοδρόμια, έχουν περισσότερους κοινόχρηστους χώρους, λιγότερη φοροδιαφυγή, καλύτερο οδόστρωμα κτλ εσάς η όποια εμπειρία σας από το εξωτερικό τι έχει να σας πεί;
Κατά τ’ άλλα λοιπόν η ζωή συνεχίζεται…
