Ο Τραϊκούδης Χρήστος, οικονομολόγος, προϊστάμενος εμπορικού τμήματος Α’ υλών εταιρείας ανακύκλωσης, Msc in politics & economics in S.E and Eastern Europe, UoM, τακτικό μέλος Δ.Σ της ΕΥΑΘ Παγίων, απαντάει στη δημοσιογραφική ομάδα του polismagazino.gr
“Το ποια θα είναι η κοινωνία την επομένη του απεγκλωβισμού, αυτό σίγουρα εξαρτάται από ποια θα είναι τα κίνητρα που θα δοθούν στους πολίτες να παλέψουν για ένα καλύτερο αύριο, για μία καλύτερη και πιο πολιτισμένη κοινωνία.”
Το εμβόλιο οσονούπω φτάνει στη χώρα μας. Θα εμβολιαστείτε; Εφόσον το εμβόλιο έχει κριθεί ασφαλές από τις αρμόδιες ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές δεν βρίσκω το λόγο να μην το κάνω.
Τι κοινωνία ανθρώπων περιμένετε να αντιμετωπίσετε την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού; Το ότι υφίσταται μία αμφισβήτηση σχετικά με την ύπαρξη του ιού και την αποτελεσματικότητα του εμβολίου δεν είναι τυχαία γεγονότα και δεν έχουν να κάνουν μόνο με την πανδημία. Θα πρέπει κάποιος να δεί την αρνητική πτυχή της νέο-ελληνικής ιστορίας για να κατανοήσει αυτή την δίχως επιστημονικά τεκμήρια άρνηση η οποία πιθανώς ενισχύεται όσο ανταλλάσσονται άκομψοι χαρακτηρισμοί εκατέρωθεν με λίγη δόση μετεμφυλιακού κλίματος. Η έγκυρη ενημέρωση και από ανθρώπους οι οποίοι αποφεύγουν την πόλωση είναι παράγοντες οι οποίοι μπορούν να πείσουν και τους πιο άπιστους. Η πανδημία αυτή έχει ταλανίσει όλο τον πλανήτη άλλωστε και δεν έχει να κάνει μόνο με τη χώρα μας η οποία πρέπει με γρήγορους ρυθμούς να απαλλαγεί από τα βαρίδια του παρελθόντος και να ανακτήσει τόσο την εμπιστοσύνη των πολιτών της όσο και των ξένων. Για να κάνω και ένα παραλληλισμό, υπάρχουν πολίτες οι οποίοι αμφισβητούν και την εκτέλεση ορισμένων μεγάλων πρότζεκτ όταν βλέπουν μικρά καθημερινά πράγματα να μην γίνονται όπως μία ασφαλτόστρωση ή την ανακαίνιση ενός κατεστραμμένου πεζοδρομίου.
Το ποια θα είναι η κοινωνία την επομένη του απεγκλωβισμού, αυτό σίγουρα εξαρτάται από ποια θα είναι τα κίνητρα που θα δοθούν στους πολίτες να παλέψουν για ένα καλύτερο αύριο, για μία καλύτερη και πιο πολιτισμένη κοινωνία. Το χρωστάμε στις επόμενες γενιές καθώς και σε αυτούς που χάθηκαν άδικα στο πόλεμο με αυτόν τον αόρατο εχθρό.
Μουσεία, Θέατρα, μουσικές σκηνές, κινηματογράφοι, Gallery και τόσοι άλλοι πολιτιστικοί χώροι. Ποιο είναι το μέλλον τους; Εφόσον προχωρήσουν οι εμβολιασμοί και η κινητικότητα των πολιτών γίνει πιο ασφαλής, οι χώροι αυτοί θα μπορούν να λειτουργούν αρχικά με κάποια επιπλέον μέτρα ασφάλειας και εν συνεχεία αν όλα πάνε κατ’ ευχή όπως και παλαιότερα. Βέβαια πολιτισμός δεν είναι μόνο τα παραπάνω, είναι τα πάρκα, οι δημόσιοι χώροι, η καλαισθησία των δημοσίων χώρων, οι καλοσυντηρημένοι δρόμοι, οι καθαροί κάδοι με περισσότερα ρεύματα για περισσότερη και πιο ποιοτική ανακύκλωση για τα οποία σπάνια γίνεται αναφορά ότι αποτελούν δείγματα πολιτισμένης κοινωνίας.
Πως περνάτε το χρόνο σας στην απομόνωση και στην καραντίνα; Προσπαθώ όσο πιο εποικοδομητικά γίνεται. Κάποιοι βρίσκουν τον τρόπο τους για να περάσουν τον χρόνο τους και μην επιβαρύνονται ψυχολογικά. Κάποιοι άλλοι όμως ζούνε δύσκολα και εκεί τόσο ως συνάνθρωποι πρέπει να βοηθήσουμε. Δυστυχώς το κάπως ζουγκλοειδές αστικό περιβάλλον δεν βοηθάει στο να λειτουργεί ως κατασταλτικός παράγοντας αυτής της ψυχολογικής πίεσης. Να γιατί πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα και να πιέσουμε ως κοινωνία μετά την πανδημία στη δημιουργία περισσότερων και καλαίσθητων δημοσίων χώρων.
Περιγράψτε μας ένα γεγονός που θα σας μείνει αξέχαστο από τη χρονιά του 2020; Το άκουσμα ότι ο ιός αρχίζει και χτυπάει ολοένα και περισσότερες χώρες. Βέβαια στατιστικά ανα 100 χρόνια η ανθρωπότητα βίωνε τέτοιες καταστάσεις. Αυτό που πρέπει να μας αφυπνίσει όλους ακόμη και τους αρνητές του κοινού καλού είναι το ότι αν λάβουμε υπόψη τις συνθήκες διαβίωσης μας, το περιβάλλον (ας μην παραβλέπουμε ότι η Ε.Ε χτύπησε το καμπανάκι για τη Θεσσαλονίκη και το μεγάλο ποσοστό αιρούμενων μικροσωματιδίων στην ατμόσφαιρα χωρίς να γνωρίζω αν αυτό μπορεί να προκάλεσε και το μεγάλο ιικό φορτίο στην 2η φάση της πανδημίας) μπορεί αυτή η περίοδος των 100 χρόνων να βραχύνει και να γίνει 50 ή ακόμη και 20 χρόνια.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Όπως γράφει ο Μπουραντάς στο βιβλίο του « Όλα σου τα ‘μαθα μα ξέχασα μια λέξη»1,
η ζωή μας είναι μόνο μία, και μάλιστα μικρής διάρκειας. Εμείς γράφουμε το σενάριο που μας αξίζει. Εμείς φτιάχνουμε τα σκηνικά που μας αρέσουν. Εμείς επιλέγουμε τους ηθοποιούς. Εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές και ταυτόχρονα οι θεατές.1
Βέβαια σε τούτο τον κόσμο δεν ζούμε μόνοι, ούτε είμαστε κλεισμένοι σε μία γυάλα και αυτό σημαίνει ότι την ελευθερία μας για να κάνουμε επιλογές δεν πρέπει να την ανάγουμε σε μία αποθέωση του εγωισμού.
Τα προβλήματα της καθημερινότητας στη χώρα μας αυξανόταν και διογκωνόταν ως αποτέλεσμα μίας ιστορικής λήθης η οποία συνυπήρχε με έναν μοναδικό σε παγκόσμιο επίπεδο τρόπο με την ιστορική μνήμη αρκούντως επιλεκτική έτσι ώστε ο εγγράμματος να θεωρείται από κάποιους ως προδότης και ο δήθεν εθνικοφρόνων ως φιλόπατρις και γνήσιος απόγονος ενός πολιτισμού ο οποίος όμως είναι παγκόσμιος και όχι ιδιωτικός. Πρέπει να κάνουμε κατ’ αρχάς την αυτοκριτική μας και μία εις βάθος αρνητική κρίση της ιστορίας ώστε να μην μας θεωρούν κάποιοι κοντόφθαλμους ή απολίτιστους.
Η λήξη της πανδημίας θα πρέπει να μας βρεί ενωμένους και ο σκοπός κοινός να κάνουμε την Ελλάδα καλύτερη χώρα και αυτό δεν είναι λόγια και φανφάρες αλλά έργα τα οποία θα αποδώσουν οφέλη για την κοινωνία και θα δυναμώσουν και την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.
