Το νέο σας βιβλίο που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική έχει τον τίτλο «Το σπίτι με τις κλειδαριές».
Θέλετε να μας μιλήσετε για το πώς εμπνευστήκατε το θέμα και την πλοκή του, καθώς και για τη σημασία που κρύβει ο τίτλος; Η αρχική ιδέα ήταν να γράψω την ιστορία ενός κοριτσιού, που θα υπέφερε όσα δε θ’ άξιζαν ούτε στην ψυχή, αλλά ούτε και στην ηλικία της. Με αναφορές και γεγονότα που θα συνέβαιναν τις δεκαετίες ’60-’70 η μυθοπλασία άργησε καιρό, αλλά πλάστηκε μέσα μου διαφορετικά. Στους χάρτινους ήρωες συνήθως εφευρίσκουμε εμείς οι συγγραφείς, τον κοινωνικό περίγυρο, το παρόν, το παρελθόν, τα άλλα πρόσωπα που τους αφορούν. Έτσι γεννήθηκε η Κατερίνα, ένα κορίτσι που χάνει τη μάνα του πάνω στη δύσκολη γέννα της και θεωρείται από την επαρχιακή κοινωνία στην οποία μεγαλώνει ως υπεύθυνη γι’ αυτή την απώλεια. Η μητέρα της χάνεται, αφήνοντας έναν δυστυχισμένο σύζυγο και πατέρα άλλων δυο μεγαλύτερων παιδιών, που χοροστατούν στο να κάνουν το βίο αβίωτο στη ζωή της ηρωίδας μας. Η ίδια, θα μεγαλώσει με το παρατσούκλι της «φόνισσας», κανείς δε δείχνει να βλέπει τη δική της ορφάνια και δυστυχία. Σε κάποιο άλλο σπίτι ωστόσο, αυτό με τις κλειδαριές, μεγαλώνει ένα ακόμα δυστυχισμένο αγόρι, δυο χρόνια μεγαλύτερο από την Κατερίνα. Η ψυχική πάθηση από την οποία πάσχει, κάνει τους γονείς του να τον σταματήσουν από το σχολείο και να συνεχίσουν τις ζωές τους, κρατώντας έναν έφηβο, να ψηλαφίζει τα φαντάσματα της ψυχής του σε δωμάτια άδεια από οποιαδήποτε συντροφιά, όπου ελάχιστα έχει να κάνει από το να βλέπει τηλεόραση ή να διαβάζει βιβλία, αφού το σπίτι είναι διπλωμένο όταν οι άλλοι λείπουν, τα συρτάρια, οι ντουλάπες επίσης από φόβο, μη κάνει κάποιο κακό τόσο στον ίδιο του τον εαυτό, όσο και σε εκάστοτε οικιακές βοηθούς, που ανά περιόδους εργάζονται στο σπίτι, αλλά δε στεριώνουν εξαιτίας του Παύλου, που εκδηλώνει βίαια ψυχικά φαινόμενα. Η ζωή ωστόσο, θα φέρει αυτά τα δυο παιδιά κοντά, θα ζήσουν στο ίδιο σπίτι. Κι αυτό είναι ένα ξεκίνημα για τις ζωές τους, μιας και οι κλειδαριές θα αρχίσουν η μία μετά την άλλη, να μην είναι καν αναγκαίες.
Ποιες τοποθεσίες επιλέξατε για να εκτυλιχθεί το νέο σας μυθιστόρημα και γιατί διαλέξατε τα συγκεκριμένα μέρη και τις συγκεκριμένες χρονικές περιόδους; Τα χρόνια της κρίσης, μας κάνουν τακτικά ν’ αναπολούμε προηγούμενες δεκαετίες ακόμα και πριν την Μεταπολίτευση, εποχές κατά τις οποίες οι άνθρωποι ζούσαν πιο δύσκολα, αλλά η πρόοδος ερχόταν, η ελπίδα μέσα τους έλαμπε σα φανάρι, τους καθοδηγούσε, δεν τους άφηνε να καταπέσουν ψυχικά. Γι’ αυτό αγαπώ τα μεταπολεμικά χρόνια, επειδή η ελπίδα ήταν ενεργή στις ψυχές των ανθρώπων. Οι τόποι που έχω επιλέξει για όσα συμβαίνουν στο βιβλίο είναι η επαρχιακή Στυλίδα, που δίνει ένα στίγμα οπισθοδρόμησης που καθρεφτίζει κάθε κοινωνική οπισθοδρόμηση σε πανελλαδική εμβέλεια, την Αθήνα και πιο συγκεκριμένα το τρίγωνο Κολωνάκι-Κυψέλη-Παγκράτι, αφού εκεί λειτουργούσε και εξελισσόταν όλη η δευτεροκλασάτη ζωή των καθεστωτικών ανθρώπων, που ήταν φίλα προσκείμενοι στην επταετία της δικτατορίας και επωφελούνταν απ’ αυτήν και βέβαια το Λαγονήσι, που θα αποτελέσει τον τελικό προορισμό του ζευγαριού, του Παύλου και της Κατερίνας, όπου θα καταλήξουν να στεριώσουν και να στήσουν την δική τους οικογένεια.
Σε αυτό σας το πόνημα θίγετε το ευαίσθητο θέμα της διπολικής διαταραχής, μιας ψυχικής ασθένειας που δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστή. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για αυτή σας την επιλογή, καθώς και για τις συνέπειες της ψυχικής αυτής νόσου στον ήρωά σας και στον περίγυρό του; Ήθελα σ’ αυτό το βιβλίο να θίξω την έννοια και την ουσία μιας τέτοιας ψυχικής νόσου, που μπορεί να είναι διαχειρίσιμη, αν ο πάσχων έχει το κίνητρο να το παλέψει, πλάι σε κάποιο πρόσωπο, που θα τον κάνει να θέλει να γίνει καλύτερος. Κι αυτό συμβαίνει με τον Παύλο και την Κατερίνα, που αποτελεί το κίνητρο του να παλέψει να σταθεί στα πόδια του, υγιής κατά το μέτρο του εφικτού. Γενικά, στα κοινωνικά μυθιστορήματα σπανίζει η έννοια της ψυχικής νόσου ή θίγεται με τρόπο γραφικό και δεν είναι καθόλου έτσι στ’ αλήθεια. Όταν κοιτάμε τον κόσμο επιφανειακά, συνήθως αντιλαμβανόμαστε μόνο τα ακραία φαινόμενά του, ένα τέτοιο είναι και ο διπολισμός. Η ψυχική νόσος στιγματίζει το άτομο που την φέρει. Αλλά και ψυχική νόσος είναι και η κατάθλιψη, που δρα πιο χθόνια και αλυσοδένει στα δεσμά της κόσμο και ντουνιά σε εποχές σαν την σημερινή. Η διαφορά μεταξύ ψυχικών νοσημάτων τελικά, δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο φαντάζει. Κι έρχονται δύο από τα βασικότερα πρόσωπα αυτού του μυθιστορήματός μου, για να μας το καταδείξουν· να μας βεβαιώσουν, πως η ζωή δεν είναι για όλους εύκολη, μπορούμε όμως να παλέψουμε για να την κάνουμε καλύτερη.
Αν και το βιβλίο σας διαδραματίζεται στο μεγαλύτερο μέρος του κατά τις δεκαετίες ’60, ’70 και ’80, κάνετε έντονη αναφορά στο φαινόμενο του εκφοβισμού, που σήμερα αποκαλούμε bullying. Θεωρείτε πως αυτή η μορφή ψυχικής βίας υπήρχε και στο παρελθόν και δεν περιοριζόταν μόνο στα στενά πλαίσια του σχολείου; Ο ενδοσχολικός, εξωσχολικός κι εν γένει κοινωνικός εκφοβισμός, που στα χρόνια μας αποκαλούμε με τον ξενικό όρο bullying, υπήρχε από πάντα, και μάλιστα, όσο τρέχουμε τις δεκαετίες προς τα πίσω, τόσο πιο έντονα συναντάμε τέτοια φαινόμενα μέσα από προσωπικές ιστορίες ανθρώπων. Το φαινόμενο αυτό κατά την ταπεινή μου κρίση, εντείνεται μέσα από τον κοινωνικό ρατσισμό, που επιτίθεται στη διαφορετικότητα, την βαφτίζει με ταμπέλες και ονόματα και ακολούθως καλεί άπαντες να αποδοκιμάσουν, ασκώντας ψυχική βία σ’ όσους δεν είναι σαν τους φαινομενικά υγιείς ή κατηγορούνται για κάτι, όπως η δική μου Κατερίνα, για το οποίο όχι απλώς δεν έφταιξαν, αλλά επιπλέον στάθηκε γι’ αυτούς επώδυνο. Η ίδια, θα δεχθεί την μήνιν του κοινωνικού της περίγυρου, επειδή τους στέρησε με την ύπαρξή της μια αγαπημένη κοινωνικά γυναίκα, την ίδια της την μάνα. Ο δε Παύλος, από την παιδική του ηλικία, κάνοντας τρέλες που τον διαφοροποιούν από ένα κοινό –ή και ασήμαντο τολμώ να πω– παιδί, επειδή η πάθησή του, τον κάνει να φέρεται πιο παιδιακίσια από το «φυσιολογικό», όπως το ορίζει η κάθε εποχή. Αυτό ντροπιάζει τους δικούς του, που λησμονώντας το καλό αμάγαλμα του χαρακτήρα τον κλειδώνουν μακριά από την ζωή των άλλων. Για μένα, είναι ιδιοτροπία του ανθρώπινου γένους, να κοιτάζει πάντα τους άλλους και μάλιστα πιο επιφανειακά, που περισσότερο πεθαίνεις. Καθένας ωστόσο από μας έχει τα θέματά του. Κι η άσκηση του εκφοβισμού ή του τραμπουκισμού, εκτονώνει όλους όσους πάσχουν κι αυτοί με διάφορους τρόπους, αλλά εκτονώνονται πάνω στους «διαφορετικούς».
Οι ήρωές σας είναι εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικά βιώματα, καταβολές και προκαταλήψεις, κι όμως εσείς καταφέρατε να ξεδιπλώσετε πολλές πτυχές του ψυχισμού τους. Όταν οι άνθρωποι –και δεν αναφέρομαι μονάχα στους ήρωες μιας μυθοπλασίας– καταφέρουν να σταθούν διάφανοι απέναντι ο ένας στον άλλον, οι κοινωνικές προκαταλήψεις, οι κοινωνικές διάφορες ή οι ξένες προς τους ίδιους ιδεοληψίες, απλά κατακρημνίζονται. Τότε ανυψώνεται το μεγαλείο της αλήθειας και της καθαρής ψυχής, που όλοι υποτίθεται ότι αποζητούμε, μολονότι συχνά αφηνόμαστε στην προσποίηση. Διαφορετικοί ήρωες, όσο και αληθινοί άνθρωποι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά, γεννώντας ακόμα και την ευτυχία ενίοτε, αν σταθούν ειλικρινείς, αληθινοί και χωρίς σκιές ο ένας απέναντι στον άλλον.
Έχετε ιδιαίτερη αδυναμία σε κάποιον από αυτούς και ποιος από όλους έχει περισσότερα δικά σας στοιχεία; Αγάπησα ιδιαίτερα το ζευγάρι της ιστορίας, την Κατερίνα και τον Παύλο, επειδή οι ψυχές τους παρέμειναν αθώες κι έτσι κατάφεραν να σμίξουν μέσα από αντιξοότητες και απροσδόκητα περιστατικά, που δεν μου επιτρέπεται ν’ αποκαλύψω. Ωστόσο, ο συγγραφέας συχνά και χωρίς καν να το θέλει, διαλέγει έναν χαρακτήρα για να του περάσει, όλα όσα θέλει εκείνος να ειπωθούν σε μια προβληματική κοινωνία, όπως αυτή ήταν και είναι πάντα. Δε μου μοιάζει διόλου στο χαρακτήρα αυτό το πρόσωπο, αλλά μόνο μέσα από την Μπεάτα, κατάφερα να αποδώσω όλο το καυστικό μου χιούμορ, όπως και την άποψή μου, όπως αυτή έχει να δώσει σε μια μυθοπλασία, που είναι απ’ αυτές, που θέλεις ν’ ανακαλύψει ο αναγνώστης, διαβάζοντάς την.
Γιάννης Φιλιππίδης
«Το σπίτι με τις κλειδαριές»
μυθιστόρημα
ISBN: 978-960-642-016-0 σελ.: 472
σχήμα: 14×20,5 cm
τιμή: 17,33€ με ΦΠΑ
(-10%): 15,60€ με ΦΠΑ
Στην ελληνική επαρχία των τελών της δεκαετίας του ’50, γεννιέται η Κατερίνα σηματοδοτώντας ταυτόχρονα την απώλεια της μάνας της εξαιτίας της δύσκολης γέννας. Το άτυχο κορίτσι, έχοντας νιώσει μονάχα μια φορά τη θαλπωρή του μητρικού κόρφου, θα μεγαλώσει μέσα στην απόρριψη, την επίρριψη δυσανάλογων ευθυνών και τον εκφοβισμό όχι μόνο από τον κοινωνικό περίγυρο, αλλά και από την ίδια της την οικογένεια με εξαίρεση τον πατέρα της.
Στα χρόνια της δικτατορίας, σε μια καθεστωτική, μεγαλοαστική οικογένεια μεγαλώνει ο Παύλος, ένας έφηβος στερημένος από τη γονική στοργή, βυθισμένος στις αντιφάσεις και τα ξεσπάσματα του διπολικού χαρακτήρα του, περιορισμένος μέσα σ’ ένα σπίτι γεμάτο κλειδαριές, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Όμως η ζωή που χαμογελάει μόνο στις φωτεινές ψυχές, θα οδηγήσει τις μοίρες των δύο εφήβων, ενώνοντάς τους με τρόπο απρόβλεπτο και ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, ωθώντας τους να ερωτευτούν με απόλυτη σφοδρότητα, μέσα σε ένα απειλητικό περιβάλλον όπου ελλοχεύουν απρόβλεπτοι κίνδυνοι. Οι δυο τους θα χρειαστεί να παλέψουν με τα φαντάσματα του παρελθόντος για να δημιουργήσουν την κοινή ζωή που ονειρεύονται. Θα κατορθώσουν να λειάνουν τις παλιές προσωπικές τους πληγές και ν’ αφεθούν στο μέλλον που η καλή Μοίρα έχει ορίσει γι’ αυτούς;
Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα από τον Γιάννη Φιλιππίδη με εκρηκτικούς χαρακτήρες, καταιγιστική πλοκή, άφθονο σασπένς και καυστικό χιούμορ, που μένει αλησμόνητο.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της Άνεμος Εκδοτική. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και επώνυμες ιστοσελίδες. Από το 2013 αρθρογραφεί κι είναι αρχισυντάκτης στο www.anemosmagazine.gr
Εργογραφία
Aπό την Άνεμος εκδοτική κυκλοφορούν τα βιβλία του:
«Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου», μυθιστόρημα, 2006.
«Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι “αχ”», μυθιστόρημα, 2008.
«Μα, το ψάρι είναι φρούτο», οχτώ απρόβλεπτες ιστορίες για ενήλικους αναγνώστες, 2011.
«Κρατάς μυστικό;», μυθιστόρημα, 2011.
«Ζωή με λες», παιχνίδια πεζογραφίας, 2011.
«Λούσιfair, η βασίλισσα της Κυψέλης», μυθιστόρημα, 2012.
«Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης», μυθιστόρημα, 2014.
«Το ασανσέρ των οκτώμισι», θεατρικό, 2015.
«Κωδικός ελευθερία», παιχνίδια πεζογραφίας, 2015.
«Εκείνος που άκουγε τις επιθυμίες των άλλων», μυθιστόρημα, 2017.
«Είχε λιακάδα σήμερα», μυθιστόρημα, 2019.
«Το σπίτι με τις κλειδαριές» μυθιστόρημα, 2020.
Πολυσυμμετοχικά
«Το προσωπικό μου θέατρο σκιών» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).
«Προσωπογραφίες» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).
