“Κάποτε τα παλαιά δύσκολα χρόνια που υπήρχε ακόμη η λέπρα, μην έχοντας άλλο τρόπο αντιμετώπισης πήγαιναν τους πάσχοντες σε ένα απομονωμένο νησί, τη Σπιναλόγκα.
Αλήθεια πόσο άσχημο πράγμα να ζεις απομονωμένος, έχοντας να αντιμετωπίσεις παράλληλα ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα που σου δημιουργεί πόνο σωματικό και ψυχικό.
Ευτυχώς σήμερα δεν λειτουργούν τόποι όπως η Σπιναλόγκα παλαιότερα, δυστυχώς όμως από την άλλη, υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας ή “ευπαθείς ομάδες” που λόγω κάποιου προβλήματος που έχουν (ή ιδιαιτερότητας κάποιες φορές), ζουν απομονωμένοι, περιθωριοποιημένοι , μην έχοντας έναν άνθρωπο πλάι τους να πουν έστω μια κουβέντα. Αυτό το υπέροχο τραγούδι που έχω τη χαρά και την τιμή να ερμηνεύω, το αφιερώνω σε όλους αυτούς τους “μοναχούς ανθρώπους”!
Τελειώνοντας να ευχαριστήσω τους αγαπητούς φίλους και πολύ άξιους καλλιτέχνες που μου εμπιστεύτηκαν να ερμηνεύσω αυτό το κλασσικό υπέροχο αν και θλιβερό τραγούδι τους, τον συνθέτη Παπουτσή Κωνσταντίνο και τον στιχουργό Δόλκα Χρήστο.
Την αγάπη μου σε όλους τους υπέροχους φίλους!
Μετά Τιμής
Ντίνος Καλύβας”
