Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Από το 2017 θυμάμαι είχα πρωτοδιαβάσει γι’ αυτό το μουσείο, και ορίστε που έγινε πραγματικότητα. Η Χαλκίδα πέρα από τα εξαιρετικά θαλασσινά της και τα τσίπουρα, πέρα του ότι είναι 45 λεπτά από την Αθήνα, είναι ένα πανέμορφο μέρος που το έχουν καταστρέψει οι ίδιοι οι κάτοικοι του με άναρχη και ακαλαίσθητη δόμηση.
Στην Χαλκίδα υπάρχει το θέατρο στο κάστρο, υπάρχει το μουσείο του Δημήτρη Μυταρά και ευτυχώς κάποια παλιά εργοστάσια, κάποια βιομηχανικά κτίρια αρχίζουν να αξιοποιούνται και αυτό είναι πολύ ευχάριστο.
Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο στη Χαλκίδα είναι υπέροχο. Βρίσκεται στην περιοχή του Αγίου Στεφάνου, εκεί που ανάβλυζαν οι πηγές της Αρεθούσας, γι’ αυτό και πήρε το όνομα της. Στεγάζεται σε βιομηχανικό κτήριο που είναι κηρυγμένο μνημείο – που από μόνο του είναι μια μαρτυρία της βιομηχανικής δραστηριότητας των αρχών του 20ου αιώνα. Η βιομηχανική αρχιτεκτονική του κτηρίου οδήγησε στην διάρθρωση της έκθεσης σε τρία επίπεδα, ισόγειο, ημιώροφο και όροφο. Στη έκθεση του νέου μουσείου παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά εκθέματα από τον νομό Ευβοίας και τη Σκύρο.
Φυσικά το μουσείο εγκαινίασε η νυν υπουργός πολιτισμού – κι’ ας μην είναι δικό της έργο – και παρόντες ήταν όλοι οι τοπικοί άρχοντες και οι παπάδες.
Στο μουσείο υπάρχουν το Βοτσαλωτό δάπεδο του 4ου αιώνα π. Χ από την Ερέτρια, όπου ο Τρίτωνας παλεύει με τη Σκύλα. Για τους αρχαίους, το δαιμόνιο αυτό ον συμβόλιζε τους κινδύνους της Θάλασσας, ερωτεύτηκε τη Σκύλλα, μια όμορφη κοπέλα του πελάγους. Κάποτε εκείνη αρνήθηκε ένα δώρο του, προκαλώντας του μεγάλο θυμό. Τότε εκείνος ζήτησε από την…
Η συνέχεια εδώ:
