«ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΝΔΑΡΙΝΟΥΣ»

Κωμωδία του Ρομπέρ Τομά

2Ος χρόνος επιτυχίας
ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 27/10 ΣΤΙΣ 21:00

«Το Δωμάτιο με τους Μανδαρίνους», μια σπαρταριστή ανατρεπτική κωμωδία χαρακτήρων του Ρομπέρ Τομά. Ένα έργο σπονδυλωτό, ένα «δωμάτιο» στο οποίο παρελαύνει ένα πανόραμα ανθρώπινων καταστάσεων και σχέσεων, άλλοτε ακραίων, δραματικών ή κωμικών, άλλοτε πάλι καθημερινών, στις οποίες όμως εμπλέκονται περίεργοι και παράξενοι άνθρωποι.
Η πλοκή από επεισόδιο σε επεισόδιο καλπάζει αδιάκοπα με νέες αποκαλύψεις, αιφνιδιασμούς και απρόσμενες εξελίξεις. Το έργο είναι γραμμένο για 5 ηθοποιούς, οι οποίοι υποδύονται τους 15 ρόλους των επεισοδίων.
Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, στο Theatres de Nouveautes, στις 18 Οκτωβρίου 1974 και παίχτηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το θίασο του Θεάτρου Πρόβα την περίοδο 1997-1999 στο Θέατρο της οδού Ερμού.

Περίληψη του έργου
Μέσα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου ξετυλίγεται ένας απίθανος κόσμος χαρακτήρων και καταστάσεων. Στις μικρές αυτοτελής ιστορίες κυριαρχεί το απρόοπτο και η λύση είναι απρόσμενη.
Στη πρώτη ιστορία η ηρωίδα παριστάνει την επαρχιώτισσα αλλά στο τέλος αποκαλύπτεται ότι είναι εφοριακός ΣΔΟΕ και δίνει ένα μεγάλο πρόστιμο στον ξενοδόχο.
Στη δεύτερη ιστορία ένα ζευγάρι συναντάει τον οικογενειακό τους φίλο στο ίδιο ξενοδοχείο. Ο φίλος τους φλερτάρει έντονα τη σύζυγο αλλά όταν εκείνη φεύγει για να πάει θέατρο οι δυο άντρες μένουν μόνοι και αποκαλύπτεται ότι είναι ζευγάρι ομοφυλόφιλων. Το γέλιο και η έκπληξη για τον θεατή είναι καταιγιστικά!!
Στη τρίτη ιστορία μία μητέρα συμβουλεύει το γιό της να μην πάει με τη γυναίκα που ερωτεύτηκε αλλά να διατηρήσει την παλιά σχέση του που είναι οικονομικών συμφερόντων γιατί έχει και η ίδια χρηματικά οφέλη.
Στην τελευταία ιστορία ένας προστάτης γυναικών καλεί στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μια διάσημη συγγραφέα για να του γράψει ένα βιβλίο με τις αναμνήσεις του από το πεζοδρόμιο. Η συγγραφέας μιλάει σε ρίμα και στο φινάλε ο Ρομπέρ Τομά δίνει μιά λύση που ο θεατής σίγουρα δεν την περιμένει.

Το κοινό περνάει δύο ώρες γεμάτες γέλιο ,με ιστορίες που ξεκινούν από την ιλαροτραγωδία και φτάνουν ως την παρωδία. Ένα έργο ευχάριστο ,διασκεδαστικό με ωραία κοινωνικά επίκαιρα μηνύματα.

Λίγα λόγια για το έργο από τον σκηνοθέτη
Ο μάστορας της ιλαρής αγωνίας
Το θέατρο ΠΡΟΒΑ διανύει εφέτος τον 35ον χρόνο λειτουργίας του, έχει στο ενεργητικό του 80 παραγωγές και συμμετοχή σε 4 διεθνή φεστιβάλ.
Τριάντα πέντε χρόνια συνεχούς πολιτιστικής εκπομπής, πάντοτε με έργα ποιοτικού ρεπερτορίου και με στόχο την ψυχαγωγία των θεατών μακριά από ταμειακές επιταγές. Στα χρόνια αυτά αναδείξαμε με τις επιλογές μας πολλά άπαικτα στην Ελλάδα θεατρικά έργα, νεοελλήνων αλλά και ξένων θεατρικών συγγραφέων.
Η έρευνα, η αναζήτηση νέων αισθητικών κωδίκων και μεθόδων υποκριτικής κυριαρχούν στην παραστασιογραφία μας, που περιλαμβάνει μια μεγάλη γκάμα θεατρικής υφολογίας και υπηρετείται από την Κεντρική , την Δεύτερη και την Πειραματική Σκηνή του θεάτρου ΠΡΟΒΑ.
Για την θεατρική περίοδος 2018-19 συνεχίζουμε να παρουσιάζουμε το έργο του Ρομπέρ Τομά «Το Δωμάτιο με τους Μανδαρίνους».
Ο Ρομπέρ Τομά είναι ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους γάλλους θεατρικούς συγγραφείς, μαέστρος της σκηνικής δράσης και δραματουργικής δομής των χαρακτήρων του. «Το δωμάτιο με τους μανδαρίνους» είναι μια ανατομία της σύγχρονης κοινωνίας, με έμφαση στην πολυπλοκότητα των διαπροσωπικών και διεπαγγελματικών σχέσεων, και στις συγκρούσεις καθηκόντων και συμφερόντων. Αναδεικνύει την διαφορετικότητα και την πολύ-πολυτισμικότητα.
Μέσα σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου ξετυλίγεται ένας απίθανος και όμως υπαρκτός κόσμος χαρακτήρων και καταστάσεων, ένα κοινωνικό πανόραμα, σε αυτοτελείς ιστορίες, όπου κυριαρχεί το αιφνίδιο, το ανέλπιστο, το απροσδόκητο, το απρόοπτο. Και όπου η ευθυμία και η αγωνία συμπλέουν σε μια θαυμαστή δραματουργική ενότητα.
Ο Ρομπέρ Τομά, ηθοποιός ο ίδιος, γνωρίζει από πρώτο χέρι τα μυστικά της σκηνής, χρησιμοποιεί τις τεχνικές της απόκρυψης και της αποκάλυψης και αναδεικνύεται σε μάστορα της ιλαρής αγωνίας.
Για τους ηθοποιούς, το «Δωμάτιο με τους μανδαρίνους» αποτελεί μια υποκριτική πρόκληση, μιας και ο συγγραφέας απαιτεί πολλαπλές ερμηνείες.
Για μένα, το έργο αυτό στάθηκε μια πολύπλοκη και γεμάτη εκπλήξεις άσκηση συγκερασμού υφών, διότι ο Ρομπέρ Τομά αποτυπώνει τις ιστορίες του με διαθέσεις, που ξεκινούν από την ιλαροτραγωδία και μέσω της κωμωδίας φτάνουν ως την παρωδία.
Σωτήρης Τσόγκας
Κριτική για το έργο από τον Κώστα Γεωργουσόπουλο
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ Δευτέρα 22/1/2018

Το δωμάτιο με τους Μανδαρίνους
Στο θέατρο πρόβα παίζεται ξανά ύστερα από πολλά χρόνια από τους ίδιους επιτυχημένους πρώτους διδάξαντες το καθαρόαιμο μπουλβαρ του Ρομπέρ Τομά «Το δωμάτιο με τους Μανδαρίνους». Ο Τομά είναι ένας συγγραφέας εξ ηθοποιών που έχει γράψει τρικούβερτα μπουλβάρ που ευδοκίμησαν και στην Ελλάδα. Θυμίζω την «Παγίδα»,το «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» κ.τ.λ.
Στο πρόγραμμα του θεάτρου Πρόβα δημοσιεύεται ένα πυκνό μου κείμενο για το είδος θεάτρου που ονομάζεται μπουλβάρ, ένα απέθαντο, κορακοζώητο είδος, που γεννήθηκε μίαν αυγή στον παράδεισο με ήρωες δύο γυμνούς ανθρώπους, ένα φίδι και ένα δέντρο!
Η μετάφραση της έμπειρης Πόπης Κόντου έξοχη. Η σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσόγκα διακριτική αφήνει τους συνεργάτες του να γλεντήσουν ρόλους και ίντριγκα. Η σκηνογραφία του Κώστα Λάκη χρήσιμη για την δράση, η μουσική επένδυση του δαιμόνιου Ιάκωβου Δρόσου συμπρωταγωνιστεί.
Η Μαίρη Ραζή σκίζει σε ρόλους αντιφατικούς. Το έργο είναι σπονδυλωτό και απλώς οι δράσεις γίνονται στο ίδιο δωμάτιο ξενοδοχείου για ερωτικά ζεύγη! Ο Τσόγκας τυπικός μπάτλερ τέτοιου ξενοδοχείου, Η Χρύσα Παπαδοπούλου πάντα ακριβής και μετρημένη και οι Αντώνης Πάλλης και Σάκης Σιούτης ισότιμοι στην διανομή.
Αλλά η Ραζή δίνει ρέστα.
Κώστας Γεωργουσόπουλος

Κριτική θεάτρου:Επιτροπάκης Γιώργος
Η σπονδυλωτή κωμωδία καταστάσεων και χαρακτήρων, που λαμβάνει χώρα στο δωμάτιο ενός γαλλικού ξενοδοχείου, και παρουσιάστηκε σε πανελλήνια πρώτη από το θίασο της Μαίρης Ραζή και του Σωτήρη Τσόγκα τις σεζόν 1997-1999 στο Θέατρο της Οδού Ερμού, επαναλαμβάνει το επιτυχημένο ανέβασμά της 20 χρόνια μετά σε μια παράσταση που διόλου δεν έχει χάσει τη ζωντάνια, τη δροσιά και το ρυθμό, με απολαυστικές ερμηνείες από όλον το θίασο.
Το πανέμορφο, νεοκλασικό κτίριο στη συμβολή των οδών Αχαρνών & Ηπείρου, που στεγάζει πλέον το θέατρο ΠΡΟΒΑ μετά την μετεγκατάστασή του από το κτίριο της οδού Ερμού 106 εξαιτίας ζημιών από το σεισμό του 1999, γεμάτο προσωπικότητα, υποδέχεται φιλόξενα τον θεατή καθώς το ευγενικό προσωπικό μεταδίδει ζεστασιά, ενώ ο ίδιος ο χώρος σε προετοιμάζει για μια διαφορετική μυσταγωγία. Το να βλέπεις την παράσταση σε έναν χώρο που κινείσαι μέσα του, δημιουργεί μια άλλη οικειότητα και σε εντάσσει με επιτυχημένο τρόπο στο ίδιο το έργο. Στη συγκεκριμένη παράσταση και καθώς το έργο διαδραματίζεται στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, το σκηνικό μοιάζει ιδανικό.
Στο δωμάτιο 8 του ξενοδοχείου Saint Joseph, το δωμάτιο με τους μανδαρίνους, δεσπόζει ένας πίνακας με μανδαρίνους και μανταρίνια, ένα κρεβάτι με ουρανό, ενώ οι τόνοι είναι σε πορτοκαλί χρώμα. Απαλή γαλλική μουσική δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα και ο ξενοδόχος Αντριέν υποδέχεται τους θεατές, δίνοντάς τους πληροφορίες για το ξενοδοχείο και προχωρώντας στην πρόσληψη της νέας καμαριέρας Λουλού. Είναι και οι δύο χαρακτήρες που αποτελούν τον συνδετικό κρίκο των τεσσάρων, αυτοτελών ιστοριών που διαδραματίζονται στο εν λόγω δωμάτιο, στο ενδιάμεσο των οποίων σκιαγραφούνται και κομμάτια της προσωπικότητάς τους.
Οι ιστορίες διαθέτουν γρήγορους ρυθμούς και συνεχείς ανατροπές, καυτηριάζοντας τον καθωσπρεπισμό και συντηρητισμό της μεσαίας και ανώτερης τάξης. Η απολαυστική μετάφραση της Πόπης Κόντου, με σεβασμό στο θεατή, λειτουργεί ευεργετικά για την παράσταση που αναδεικνύει το σπινθηροβόλο πνεύμα του συγγραφέα και χαρίζει άφθονο γέλιο με τις συνεχόμενες εναλλαγές καταστάσεων. Μια κοινωνική σάτιρα, ενός έργου που αν και γραμμένο το 1974, παραμένει χαριτωμένο, πιπεράτο, σκαμπρόζικο.
Στην επιτυχία της παράστασης σημαντικό ρόλο παίζουν και ερμηνείες του χαρισματικού θιάσου. Η κυρία Μαίρη Ραζή, σε πλήρη έλεγχο των εκφραστικών της μέσων, καταθέτει μια χειμαρρώδη, εύστοχη ερμηνεία σε όλους τους ρόλους που κλήθηκε να ερμηνεύσει. Ακαταπόνητη, με ζωντάνια, κέφι και ρυθμό ανέδειξε την υποκριτική της δεξιοτεχνία και προκάλεσε εύλογα άφθονο γέλιο στους θεατές.

Ο κύριος Σωτήρης Τσόγκας μας χάρισε έναν υποδειγματικό αλλά κατεργάρη ξενοδόχο. Απολαυστικός, με σωστή, γεμάτη φωνή, πονηρός και κόλακας, με σωστή κίνηση και υποβλητικότητα.
Η Χρύσα Παπαδοπούλου υπήρξε δροσερή και χαριτωμένα αφελής ως Λουλού, μπριόζα και τσαχπίνα, ενώ το απολαυστικό της «στριπ-τιζ» δημιούργησε χαμόγελα και ευθυμία. Ο εκφραστικός Αντώνης Πάλλης προσέδωσε γλαφυρότητα και αρχοντιά στους ρόλους του, ενώ ο Σάκης Σιούτης ήταν ευχάριστα διασκεδαστικός και δυναμικός στους αντίστοιχους δικούς του ρόλους.
Οι μουσικές επιλογές ήταν απόλυτα επιτυχημένες στη δημιουργία κλίματος αλλά και στην αρμονική μετάβαση των σκηνών μεταξύ τους, ενώ τα εξαιρετικά κοστούμια στο πνεύμα της εποχής και των ιστοριών που χρησιμοποιούνταν.
Υ.Γ. Ο γράφων είχε την τύχη να παρακολουθήσει την παράσταση στο πρώτο της ανέβασμα το 1997 στο θέατρο της οδού Ερμού. Με μεγάλη του χαρά διαπίστωσε ότι και το τωρινό της ανέβασμα από το θέατρο ΠΡΟΒΑ διατήρησε – και εξέλιξε- την αρχική ποιότητα με συνέπεια και αφοσίωση, κέφι και ρυθμό αλλά και το ότι το ίδιο το έργο παραμένει επίκαιρο και καυστικό, χαριτωμένο και σκερτσόζικο. Επιτροπάκης Γιώργος

Κριτική του Ηλία Μαλανδρή για το “Δωμάτιο με τους Μανδαρίνους”

“Το δωμάτιο με τους Μανδαρίνους, ξανα-άνοιξε και περιμένει τις κρατήσεις σας. Δεν είναι τυχαίο που το τολμηρό έργο του Ρομπέρ Τομά, είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Θεάτρου Πρόβα, που αριθμεί 35 χρόνια συνεχούς δράσης, υπό την καθοδήγηση του Σωτήρη Τσόγκα.
Ο Τομά, ίσως, ο σημαντικότερος συγγραφέας αστυνομικών έργων, με αναρίθμητες επιτυχίες, ακόμα και στη χώρα μας υπήρξε σωσίβιο για δεκάδες θέατρα κατά καιρούς. Ωστόσο το δωμάτιο με τους Μανδαρίνους, μόνο κατ επίφαση, μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει μπουλβάρ, μια και κρατάει μεν τη δομή του είδους, εισαγάγοντας όμως έναν άλλο τρόπο γραφής, που φτάνει την ανατομία όχι στον χαρακτήρα αλλά στην αυστηρή κριτική των κοινωνικών δομών.
Στο έργο αυτό ο Τομά κλείνει το μάτι του στον Σω και τον Ουάιλντ, με λόγο ταχύ, σπινθηροβόλο και ελκυστικό. Η μετάφραση ανήκει σε έναν άνθρωπο μέσα από τα σπλάχνα του θεάτρου, που ξέρει πολύ καλά την ατάκα και την δύναμή της. Είναι φυσικό που η απόδοσή της Πόπης Κόντου αποκαλύπτει ένα χαριτωμένο γάντι που σε κόβει κομματάκια στην διαδρομή. Το Θέατρο Πρόβα, δεν θα μπορούσε ποτέ, μια και από το ξεκίνημά του φανέρωσε τις διαθέσεις του, για ποιοτικό και “προχωρημένο” για τα δεδομένα της εποχής του θέατρο, να επιλέξει πιο χαρακτηριστικό των προθέσεών του έργο από αυτό.
Σήμερα είναι η τρίτη φορά που ανεβαίνει κι όμως δεν κουράστηκε καθόλου. Με το ίδιο ακριβώς πάθος στην ερμηνεία, με τους φρενήρεις ρυθμούς του, με τις συνεχείς του ανατροπές, το έργο και η παράσταση σου επιβάλλεται από την πρώτη στιγμή. Οι θεατές επιτέλους διασκεδάζουν, δίχως να τους προσβάλλει αυτό που βλέπουν και χωρίς να τους αφήνει διανοητικά αδιάφορους, γιατί μέσα στις 2 ώρες που κρατάει η παράσταση, θα παρελάσουν από το δωμάτιο του μικρού Παρισινού ξενοδοχείου, όλες οι γνώριμες μορφές της διαμορφούμενης σύγχρονης ηθικής, που τόσα χρόνια τις κάλυπτε ένα πέπλο συντηρητισμού και υποκρισίας.
Εδώ θα πρέπει να σταθούμε σε ένα πρόσωπο. Την ψυχή του θεάτρου Πρόβα, την Μαίρη Ραζή. Σίγουρα η Μαίρη Ραζή πραγματοποιεί έναν υποκριτικό άθλο, ενσαρκώνοντας τέσσερις διαφορετικούς, εντελώς αντίθετους ρόλους.
Πολλοί στο παρελθόν επάινεσαν την δυνατότητα της τόσο γρήγορης μετάβασής της από τον ένα χαρακτήρα στον άλλο, την ικανότητα να εμβαθύνει σε κάθε έναν από αυτούς ενώ ταυτόχρονα, δεν χάνει ούτε στιγμή τους ρυθμούς της κωμωδίας που την δίδαξε η θητεία της δίπλα σε τεράστιους κωμικούς, πριν ακολουθήσει με τον Τσόγκα την πορεία της που στεγάζεται τόσα χρόνια στην Ερμού αρχικά και τώρα στην Ηπείρου.
Η Ραζή σε αυτό το έργο πετάει. Είναι υπέροχο να παρακολουθείς έναν ηθοποιό στην καλύτερη στιγμή του, πλήρη κάτοχο τεχνικών μεθόδων, να απολαμβάνει αυτό που παίζει, να χαίρεται την κάθε στιγμή του ρόλου και να τον τελειοποιεί ταυτόχρονα, μέσα από τον πιο υψηλό καλλιτεχνικό αρχέγονο οργασμό. Είναι η στιγμή που λέγανε οι παλιοί δεν παίζει το ρόλο, είναι. Γι αυτό μίλησα πριν για άθλο, γιατί η Ραζή ΕΙΝΑΙ και οι τέσσερις ρόλοι που παίζει.
Δίπλα της στέκεται ισάξια ένας θίασος επιπέδου, με κορυφαίο τον Τσόγκα, που παίζει με τις κωμικές του νότες, έναν εύθυμο ξενοδόχο, με όλα τα προβλήματα που του προκάλεσε η εγκατάλειψή του από την σκληρή σύζυγό του και από την ανελέητη και σκληρότερη εφορία, που δεν τον αφήνει να την κλέβει πια… Είναι απόλαυση και γνήσια σπαρταριστός.
Η ικανότατη Χρύσα Παπαδοπούλου στο ρόλο της ελκυστικής καμαριέρας, είναι ο απαραίτητος πειρασμός που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τη ζωή του ξενοδόχου, που έχει ορκιστεί εγκράτεια.
Ο Αντώνης Πάλης επιβάλλεται με το κύρος του, ακόμα και στις πιο ροζ εκδοχές του ρόλου του, ενώ ο Σάκης Σιούτης είναι αρκούντως διαθέσιμος για “τρελίτσες”.
Όμως το έργο είναι έργο θεατρίνας. Αυτή είναι που θα γοητεύσει και θα σοκάρει και θα σαγηνεύσει και θα σκανδαλίσει, ακόμα και τους μανδαρίνους.”
σκηνοθέτης κριτικός θεάτρου

Κριτική του Κωνσταντίνου Μπούρα
Ἀναρτήθηκε στὶς 12/15/2017 ἀπὸ τὸν/τὴν kbouras
ΔΩΜΑΤΙΟ ΧΩΡΙΣ ΜΑΝΔΑΡΙΝΟΥΣ, αλλά με ψυχαγωγικές επιτεύξεις και διασκεδαστικά κατορθώματα!
Ένα απολαυστικό φαρσο-κωμικώς αναβιωμένο, ξ-αναστημένο, αριστουργηματικό έργο “ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΝΔΑΡΙΝΟΥΣ” του Ρομπέρ Τομά στο θέατρο «Πρόβα», σε υποδειγματική μετάφραση δια νοός Πόπης Κόντου και σε δραματουργική επεξεργασία τού δασκάλου όλων μας, του αειθαλλούς κι ακαταπόνητου (εις το διηνεκές, ελπίζω!) ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ.
Η εκρηκτική, μεταμορφωσιγενής [νεολογισμός] Μαίρη Ραζή και ο φλεγματικός πάντα Σωτήρης Τσόγκας με σαξονική θα έλεγες προφορά κι αναμφισβήτητη θεατρική παιδεία δίνουν τα ρέστα τους σε αυτό το ελαφρό εργάκι, που ξανανεβάζουν είκοσι χρόνια μετά, τότε στο σεισμόπληκτο πλέον θεατράκι τους στην οδό Ερμού.
Δίπλα τους αινιγματικοί και μετρημένοι, εκφραστικοί χωρίς να γίνονται ποτέ γραφικοί οι: Χρύσα Παπαδοπούλου, Αντώνης Πάλλης, Σάκης Σιούτης
Από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Σπανίως θαυμάζω τα λεγόμενα «ελαφρά» θεάματα. Όμως όταν είναι ερμηνευμένα και σκηνοθετημένα από μεγάλους θεατρανθρώπους αποκτούν άλλες διαστάσεις και τότε… μέσα στα ζοφερά χρόνια της Κρίσης που βιώνουμε και μας πλακώνουν, πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελά, να καγχάζει, να …κακαρίζει στο τέλος, παραβιάζοντας ανοιχτές θύρες με την …ανά-κάλυψη πως το πλέον δύσκολο και ριψοκίνδυνο θεατρικό είδος είναι η κωμωδία, ειδικά αν είναι καταλλήλως συντεθειμένο κι αν στοχεύει στην διασκέδαση/ψυχαγωγία/αλάφρυνση τού θεατή από τα σισύφεια βάρη του.
Ναι, είναι ωραίο να χαλαρώνεις, ειδικά όταν ξέρεις το έργο και δεν λειτουργούν τα συνήθη ανακλαστικά και το «δόλωμα» της πλοκής είναι ήδη φαγωμένο (και …χωνεμένο, προ πολλού). Τότε, λέω τότε, τα κύματα του εγκεφάλου παραλλάζουν και εισέρχονται σε μία άλλη αχανή, ανεξερεύνητη εν πολλοίς περιοχή, εκεί όπου μήτε Λαιστρυγόνες μήτε Κύκλωπες χωράνε, Σειρήνες όμως κατοικούν από τα βάθη της Προϊστορίας. Εκεί λοιπόν βυθίζομαι σε μία συνδημιουργική νάρκη, ως θεατής που σέβεται τον εαυτό του και ονειρεύομαι με τα μάτια ανοικτά (κατευθυνόμενος διαλογισμός) για τη μοίρα και τα πάθια του ανθρωπίνου είδους. Το γέλιο λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, λυτρωτικά, ως κάθαρση. Η καλύτερη ομαδική ψυχανάλυση/δραματοθεραπεία. Βλέπω συχνά-πυκνά γύρω μου ανθρώπους χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους, ακόμα και άπορους, εθισμένους όμως σε αυτή την ψυχοδραματική διαδικασία. Είναι πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι, μερικές χιλιάδες στην κοσμοπλημμυρισμένη Ελλάδα. Είναι αυτοί ταύτοι που δίνουν τα καλύτερα βραβεία, ακόμα κι αν δεν έχουν κινητό ή …μονάδες για να ψηφίσουν ηλεκτρονικώς. Είναι αυτοί που διαδίδουν τα καλά νέα από στόμα σε στόμα.
Κι από αυτήν την άποψιν, η Μαίρη Ράζη κι ο Χρήστος Τσάγκας αντέχουν χρόνια και χρόνια χάρη στην αγάπη του χαμηλόφωνου, σεμνού κοινού που ανεβαίνει τα τριζάτα σκαλιά της ξύλινης στριφογυριστής σκάλας του παλιού αρχοντικού τής Αχαρνών.
Τι να σας πω; Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν την ευωχία, την ευγνωμοσύνη, την κυτταρική εκπαγλότητα που συναποκόμισα από αυτή την υπέροχη παράσταση. Και σε άλλα με υγεία. Σε …ανώτερα, δεν μπορώ να σας ευχηθώ, γιατί είστε – στο είδος σας – οι καλύτεροι, όλοι εσείς οι θεατράνθρωποι που συνωστίζεστε στο θέατρο Πρόβα, με ή χωρίς τα σπιτικά κεφτεδάκια (προ …Κρίσεως) δια χειρός τής Κωνσταντινοπολίτισσας Μαίρης Ραζή!!!
Πηγαίνετε και δεν θα χάσετε! Τίποτα που δεν έχετε ήδη …χάσει. Ειδικά, τα …μυαλά σας!
Κωνσταντίνος Μπούρας

Οι μανδαρίνοι κι εγώ
Φέτος υποδεχόμαστε τον χειμώνα για 2η χρονιά με μια σπαρταριστή κωμωδία του Ρομπέρ Τομά.
«Το δωμάτιο με τους μανδαρίνους» δεν είναι ένα συνηθισμένο δωμάτιο, αλλά ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με μανδαρίνους μανδαρίνια και πολύ γέλιο.
Διανύουμε ημέρες κατά τις οποίες τα προβλήματα διαδέχονται το ένα το άλλο, επαγγελματικά, εθνικά, προσωπικά. Φέτος λοιπόν αποφασίσαμε να διασκεδάσουμε και να αλλάξουμε κλίμα στο θέατρο ΠΡΟΒΑ.
«Το Δωμάτιο με τους μανδαρίνους» είχε πολλές δυσκολίες στο ανέβασμα του και μπορώ να πω ότι δούλεψα πάρα πολύ, γιατί κατ’ απαίτηση του συγγραφέα ερμηνεύω τέσσερις διαφορετικούς χαρακτήρες σε διαφορετικά είδη θεάτρου, φάρσα, κωμεντί, μπουλβάρ.

Μαίρη Ραζή-Ηθοποιός

Συντελεστές παράστασης:
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσόγκας
Μετάφραση: Πόπη Κόντου
Δραματουργία: Κώστας Γεωργουσόπουλος
Σκηνογραφία: Κώστας Λάκης
Κοστούμια: Βεστιάριο Θεάτρου Πρόβα

Παίζουν οι: Μαίρη Ραζή, Σωτήρης Τσόγκας, Χρύσα Παπαδοπούλου, Αντώνης Πάλλης, Αντώνης Ζιώγας

ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ
Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20.00
Τιμή Εισιτηρίου: γενική είσοδος 15€, άνεργοι-συνταξιούχοι-φοιτητές 10€
Διάρκεια Παράστασης: 120’