“…Θα έχω την επόμενη σεζόν, εδώ στο Μόναχο, τη δυνατότητα να ερμηνεύσω ρόλους που πάντα ήθελα να κάνω…. Ο στόχος μου είναι να τραγουδήσω στα μεγάλα θέατρα του κόσμου, μα το πιο σημαντικό είναι να παίρνω χαρά από αυτό που κάνω, δίνοντας πάντα ολόκληρο τον εαυτό μου πάνω στην σκηνή…”
Ποια είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Μια υπέροχη μελωδία. “Κοιμήσου αγγελούδι μου” του Μ. Θεοδωράκη. Ήταν το τραγούδι με το οποίο με νανούριζε η μητέρα μου. Μέχρι και σήμερα, κάθε φορά που το ακούω μου ξυπνά πολύ τρυφερές αναμνήσεις. Βέβαιως δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στα πρώτα μου μουσικά παιχνίδια, ένα μικρό ηλεκτρικό αρμόνιο, ένα μικρό βιολί κι ένα σαξόφωνο, με τα οποία σίγουρα εκείνη την εποχή, σε συνδυασμό με τον “αυτοσχεδιασμό” μου στο τραγούδι, επιτέθηκα σφόδρα αρκετές φορές στο μουσικό γούστο των γονέων μου αλλά πιθανά και των γειτόνων. Ευτυχώς όσον αφορά τους γονείς δεν κατάφερα να το καταστρέψω, αφού θυμάμαι την μητέρα μου να τραγουδάει συνέχεια και το σπίτι να πλημμυρίζει από τις υπέροχες μουσικές των μεγάλων Ελλήνων συνθετών όπως μεταξύ άλλων του Μ. Θεοδωράκη, Μ. Χατζιδάκι και του Χ. Λεοντή. Πέρα από αυτό βέβαια, εκ των υστέρων μπορώ να πω ότι όλα αυτά ήταν μια εξαιρετική διαδικασία με την οποία ήρθα σε επαφή με την κλασική μουσική, αργότερα σπουδάζοντας πιάνο, βιολί και κλασσικό τραγούδι.
Ποιον μουσικό θαυμάζετε και με ποιον Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Θα ήθελα να είχα γεννηθεί αρκετά χρόνια πριν, έτσι ώστε να μπορούσα να μοιραστώ την σκηνή με τον μεγάλο Αμερικανό μπάσο Samuel Ramey. Θα ήθελα να “κλέψω” τον καταπληκτικό τρόπο με τον οποίο ανέπνεε. Δυστυχώς πρέπει να αρκεστώ μόνο στα βίντεο και τις ηχογραφήσεις καθώς έχει αποσυρθεί εδώ και χρόνια.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Ήμουν τυχερός να γνωρίσω από την αρχή αρκετούς σημαντικούς και ικανούς ανθρώπους, που υπήρξαν και είναι ακόμη πολύ σημαντικοί για την διαμόρφωση του χαρακτήρα μου, ως άνθρωπος αλλά και ως καλλιτέχνης. Ξεκινώντας από ένα χωριό των Σερρών το Ροδολίβος, έκανα τα πρώτα μου μουσικά βήματα στο Μουσικό Σχολείο Σερρών και το Δημοτικό Ωδείο Δράμας. Στο κλασσικό τραγούδι είχα τη τύχη να ξεκινήσω με την Δασκάλα μου Χαρούλα Γκλαβοπούλου, η όποια με έκανε να αγαπήσω την όπερα και στάθηκε ως μέντορας μου για πολλά χρόνια. Η πρώτη μου επαγγελματική συμμετοχή σε παραγωγή, η οποία μου έδωσε και την αφορμή να κατέβω στην Αθήνα ήταν η “Ωραία Ελένη” του Όφφενμπαχ, σε ξεκαρδιστική σκηνοθεσία του Παναγιώτη Αδάμ.Από τον Παναγιώτη έμαθα πολλά για το θέατρο και την σκηνική παρουσία ενός τραγουδιστή-ηθοποιού, όπως είναι ο τραγουδιστής όπερας. Επίσης πάρα πολύ σημαντική ήταν και η γνωριμία μου με τον Άρη Χριστοφέλλη, ο οποίος με τίμησε με το ενδιαφέρον του κι έτσι είχα την ευκαιρία να μελετώ μαζί του όταν ήμουν στην Αθήνα. Όσο ήμουν εκεί είχα επίσης την ευκαιρία να γνωρίσω τον μαέστρο Γιώργο Πέτρου, όπως και τον διεθνούς φήμης μπάσο Δημήτρη Καβράκο(υπεύθυνο κάστινγκ τη Ε. Λ. Σ. Τότε), οι οποίοι με εμπιστεύθηκαν σε πολυάριθμες παραγωγές της Καμεράτα αλλά και στο ντεμπούτο μου στην Εθνική Λυρική Σκηνή αντίστοιχα. Στην συνέχεια λαμβάνοντας την υποτροφία Ωνάση σπούδασα στο μουσικό πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης κι αργότερα εντάχθηκα ως σολίστ στο δυναμικό του Staatstheater am Gärtnerplatz του Μονάχου όπου βρίσκομαι μέχρι και σήμερα.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Μια συνεργασία που θα ήθελα πολύ, θα ήταν με τον Έλληνα μαέστρο Θεόδωρο Κουρεντζή. Είναι μοναδικός ο τρόπος που διευθύνει. Απίστευτα ζωντανός και γεμάτος ενέργεια. Δυνατός κι ανθρώπινος. Δεν είναι τυχαία η επιτυχία του.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Θα έλεγα ότι η τέχνη σε όλες τις μορφές της είναι βασική ανάγκη. Από τις πρωτόγονες κοινωνίες, όπου ζωγράφιζαν στις σπηλιές τους ή χτυπούσαν αντικείμενα για να παράγουν κάποιον ρυθμικό ήχο ως τα αριστουργήματα που δημιουργήθηκαν στο πέρασμα των αιώνων μέχρι και σήμερα, η τέχνη δεν σταμάτησε στιγμή να παίζει τον ρόλο της στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Και μόνο αυτή η διαχρονικότητα είναι απόδειξη ότι η τέχνη είναι στην φύση του ανθρώπου κι απολύτως απαραίτητη στην εξέλιξη των κοινωνιών. Όμως ποιος είναι ο ρόλος της; Πιστεύω η αναζήτηση της γνώσης με διαφορετικό τρόπο από ότι η επιστήμη και η αναζήτηση της ευτυχίας. Γι αυτό άλλωστε δεν πάει κάποιος σε μια θεατρική παράσταση η σε μια όπερα; Για κάποιες στιγμές χαράς ή ένα λυτρωτικό δάκρυ. Πόσες φορές δεν έχει συμβεί στον καθένα μας κάποια φράση, κάποια σκηνή, κάποια ζωγραφιά να έχει ανοίξει καινούργιους ορίζοντες στην σκέψη μας; Φυσικά και χρειάζεται παιδεία για να δημιουργηθεί ένα έργο τέχνης. Για την μουσική ίσως ακόμη περισσότερο. Πιστεύει κανείς ότι το έργο μεγάλων συνθετών όπως ο Μότσαρτ, ο Μπετόβεν κτλ θα υπήρχε σήμερα χωρίς την μουσική παιδεία που απέκτησαν μετά από πολλά χρόνια εκπαίδευσης, ή μήπως θα απολαμβάναμε την εκπληκτική φωνή και σκηνική παρουσία της Μαρίας Κάλλας, εάν δεν είχαν προηγηθεί ατελείωτες ώρες και πολλά χρόνια δουλειάς από την ίδια;
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Βεβαίως κι υπάρχουν. Και είναι πολλοί. Είναι πάρα πολλοί οι Έλληνες μουσικοί οι οποίοι διαπρέπουν στο εξωτερικό και η χώρα μας πάντα είχε παράδοση σε αυτό. Αναφέρθηκα σε αρκετούς ήδη παραπάνω. Οι Έλληνες σπουδάζουν περισσότερα χρόνια στα ωδεία τους από ότι στις άλλες χώρες στα μουσικά πανεπιστήμια κι αυτό όταν βγαίνει κάποιος έξω είναι φανερό. Το πρόβλημα είναι ότι στη Ελλάδα, λόγω της οικονομικής κατάστασης αλλά και της έλλειψης πολλών σκηνών και ορχηστρών, δύσκολα μπορούν να ζήσουν μόνο από αυτό και συνήθως βγαίνουν στο εξωτερικό αναζητώντας περισσότερες ευκαιρίες.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Θα έχω την επόμενη σεζόν, εδώ στο Μόναχο, την δυνατότητα να ερμηνεύσω ρόλους που πάντα ήθελα να κάνω. Όπως τον Leporello στον Don Giovanni του W. A. Mozart , Rodolfo στην La sonnambula του V. Bellini , Sparafucile στον Rigoletto του G. Verdi, Don Basilio στον Barbiere di Siviglia του G.Rossini, αλλά και άλλα που δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμα.
Ο στόχος μου είναι να τραγουδήσω στα μεγάλα θέατρα του κόσμου, μα το πιο σημαντικό είναι να παίρνω χαρά από αυτό που κάνω, δίνοντας πάντα ολόκληρο τον εαυτό μου πάνω στην σκηνή. Μόνο όταν νιώσει ο θεατής τα συναισθήματα σου και σε δει γυμνό συναισθήματικα θα μπορέσει να τα συνδέσει με τα δικά του. Τότε το αποτέλεσμα είναι μαγικό.
Bio. ΤΙΜΟΣ ΣΙΡΛΑΝΤΖΗΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ -ΜΠΑΣΟΒΑΡΥΤΟΝΟΣ
Ο μπασοβαρύτονος Τίμος Σιρλαντζής γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Παράλληλα με τις σπουδές του στο τραγούδι διπλα στην Χαρίκλεια Γκλαβοπούλου στο Δημοτικό Ωδείο Δράμας, σπούδασε πιάνο και βιολί όπως επίσης και Παιδαγωγικά στο Δ.Π.Θ. Αλεξανδρούπολης. Το 2016-2018 κερδίζοντας την υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση έκλεισε τις σπουδές του με Μάστερ στην όπερα στο Μουσικό Πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης δίπλα στον Teru Yoshihara.
Ήδη κατά την διάρκεια των σπουδών του πήρε μέρος σε πολυάριθμες παραγωγές τόσο στην Ελλαδα όσο και στο εξωτερικό. Ανάμεσα σε άλλες, εντυπωσίασε λαμβάνοντας εξαιρετικές κριτικές ως Παπαγκένο στον ”Μαγικό Αυλό” του W.A.Mozart (Εθνική Λυρική Σκηνή, μια παραγωγή της Κωμικής Όπερας του Βερολίνου), Don Alfonso στο ”Così fan tutte” του W.A. Mozart (Όπερα του Daegu,Νότια Κορέα), ο Αξιωματικός στην ”Σωφρονιστική Αποικία” του P. Glass (με την Καμεράτα, παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση), Κάλχας στην ”Ωραία Ελένη” του J.Offenbach (θέατρο Olvio) αλλά και ως Colline στην ”La bohéme” του G.Puccini, Mamma Agata στο ”Viva la mamma” του G. Donizetti, Sparafucile στον ”Rigoletto” του G.Verdi και Frank Maurrant στο ”Street scene” του K.Weil, στην Στουτγκάρδη.
Συναυλιακά ο έλληνας μπασοβαρύτονος μπορεί να ξεχωρίσει, ανάμεσα σε αρκετές συναυλίες και Ορατόρια στην Γερμανία αλλά και την Ελλάδα, την συνεργασία του ως σολίστ με τον Μίλτο Λογιάδη και την Συμφωνική Ορχήστρα της Ε.Ρ.Τ. στο ”Requiem” του W.A.Mozart, την συνεργασία του με τον Γιώργο Πέτρου και την Καμεράτα σε ένα αφιέρωμα στον L.V. Beethoven στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών όπως επίσης και την εμφάνιση του στο Gasteig του Μονάχου σε μια συναυλία με τραγούδια βασισμένα στην ποίηση του Κ.Π. Καβάφη σε μουσική του Α. Σίμογλου υπό τη μουσική διεύθυνση του Μιχάλη Οικονόμου. Επιπροσθέτως παίζει συνολικά επτά μουσικά όργανα και διετέλεσε αρχιμουσικός της Φιλαρμονικής μπάντας Απόλλων Ροδολίβους του Δήμου Αμφίπολης.
Από το 2018 ανήκει ως σόλιστ στο ensemble του Κρατικού θεάτρου Gärtnerplatz του Μονάχου όπου ήδη έχει ερμηνεύσει με επιτυχία μεταξύ άλλων τον ρόλο Monterone στον ”Rigoletto” του G.Verdi, τον ρόλο του μπάσου στον ”Μessiah” του G.F.Ηändel, Schaunard στην ”La bohéme” του G.Puccini, Masetto στον ”Don Giovanni” του W.A. Mozart, Nourabad στους ”Aλιείς μαραγαριταριών” του G.Bizet και του Cold genius στον ”King Arthur” του H. Purcell.
