του Χρήστου Πετρίδη
Η Σταύρωση και η Ανάσταση αποτελούν το πιο ταιριαστό ζευγάρι δύο εκ διαμέτρου αντίθετων καταστάσεων, αφού η μία αποτελεί συνέχεια της άλλης αλλά και η δεύτερη δεν θα υπήρχε χωρίς αυτή.
Όμως μέχρι να φτάσουμε σε αυτά τα δύο γεγονότα, χρονολογικά και Ιστορικά περνάμε απ’ όλα τα Θεία Πάθη που ξεκινούν τη Κυριακή των Βαίων και τελειώνουν το Μ. Σάββατο.
Η Τέχνη σε πολλές μορφές της, κατεξοχήν απεικόνισε τις μαρτυρικές ημέρες του Ιησού είτε επρόκειτο για ζωγραφική, είτε για βυζαντινή ή κλασσική μουσική, είτε γλυπτική, είτε για αγιογραφία, ψηφιδωτό, λογοτεχνία και ποίηση.
Ως Συμπαντικό Γεγονός η Ανάσταση που προϋπέθετε τη μετάβαση από πολλά στάδια, από τη Γέννηση αλλά κυρίως τα Θεία Πάθη, αποτέλεσε το κατεξοχήν βασικό μήνυμα του Χριστιανισμού ως η νίκη επί του Θανάτου. Αυτές οι ημέρες και η πορεία του Χριστού, είτε στην Ορθοδοξία είτε στον Καθολικισμό, από τη Δύση έως το Βυζάντιο και στην Ευρώπη, απεικονίστηκαν από εκατοντάδες ζωγράφους μεταξύ των οποίων και οι σημαντικότεροι των εποχών που βάσισαν τη φήμη και το όνομά τους αποκλειστικά σε αυτή τη θεματολογία.
Οι σημαντικότεροι καλλιτέχνες που απεικόνισαν τα Θεία Πάθη, είναι οι: Ελ Γκρεκο, Σαλβαντόρ Νταλί, Ραφαήλ, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Καραβάτζιο, Πιέρο ντε λα Φραντσέσκα, Μπερνλαντο Στρλιτσι.
Η Ανάσταση αποτελεί ουσιαστικά την κατακλείδα μίας επίγειας πορείας 33 χρόνων του Ιησού.
Η απεικόνιση και η θεματολογία των Θείων Παθών κυρίως στην εικαστική Τέχνη, καλύπτει όλο το φάσμα της μαρτυρικής εβδομάδας Του ξεκινώντας από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα και μεταβαίνοντας σε γεγονότα όπως η Προσευχή στον κήπο της Γεσθημανής, η Σύλληψη, η προσαγωγή ενώπιον του Πιλάτου, η Μαστίγωση, ο Νυμφίος με τον πορφυρό χιτώνα, η ανάβαση προς το Γολγοθά, η Σταύρωση, ο Θάνατος, η Αποκαθήλωση, ο Επιτάφιος και τέλος η Ανάσταση.
Όπου απαντάται ο Χριστιανισμός, θα συναντήσουμε εικαστικές απεικονίσεις των Θείων Παθών. Σε ναούς σε μουσεία, σε ιδιωτικές συλλογές, σε μοναστήρια, φιλοξενούνται έργα με τη πορεία του Χριστού στη Μεγάλη Εβδομάδα, ανεξάρτητα με τον προσανατολισμό ή δόγμα.
Αυτό αποδεικνύει ότι ο μόνιμος αγώνας των θνητών για επιβίωση, ίαση, λύτρωση, αποφυγή από τον πόνο, το μαρτύριο σε κάθε του μορφή και κυρίως τον θάνατο, βρίσκει ελπιδοφόρα την Ανάσταση.
Όπως και να έχει, η Ανθρωπότητα μέσα από τη Τέχνη, στο πέρασμα των αιώνων, ύμνησε και τίμησε τον Χριστό, τα Πάθη του και έδειξε ότι μένουν ανεξίτηλα ως προς το νόημά τους για τη μετάβαση στο Υπέρτατον. ΠΗΓΗ: LIKEWOMAN.GR
