Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; Σε νεαρή ηλικία δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα γίνω ηθοποιός. Όταν τελείωσα το Λύκειο, ο αδερφός μου μου έδωσε ένα βιβλίο του καζαντζάκη και από τότε μ’ έπιασε μία μανία για γνώση. Διάβασα Λογοτεχνία, Ποίηση και παρακολούθησα πολύ Κινηματογράφο. Κάπου στα 21 μου (επηρεαζόμενος προφανώς από τις ταινίες), μου πέρασε η ιδέα να γραφτώ σε θεατρική ομάδα, αλλά δεν το έκανα ποτέ. Μετά από 3-4 χρόνια κάποιος μου μίλησε για τη σχολή του Κρατικού θεάτρου και είπα “Ωραία, εφ όσον υπάρχει επιτροπή που σε εξετάζει, θα πάω κι αν δουν κάτι και με πάρουν έχει καλώς, αλλιώς βλέπουμε…”. Πήγα, με πήρανε και έκτοτε ασχολούμαι σχεδόν αποκλειστικά με το θεατρο.
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Πολύ δύσκολη ερώτηση γιατί αν αρχίσω να σκέφτομαι καλλιτέχνες που θαυμάζω θα αράδιαζα 150 ονόματα. θαυμάζω πολλά πράγματα σε έναν καλλιτέχνη: Την τεχνική, το ήθος, την ερμηνεία, το πάθος, κ.α…. Αυτοί όμως που έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου είναι οι καλλιτέχνες που εκτός από τα παραπάνω, ήταν και άριστοι συνεργάτες. Το εκτιμώ πολύ αυτό και το θαυμάζω. Αν θα έπρεπε να γράψω ένα όνομα, θα έλεγα εντελώς τυχαία τον Κώστα Κορωναίο.
Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε; Η αγάπη μου για την υποκριτική ξεκίνησε από τον κινηματογράφο, αλλά δεν ασχολήθηκα ποτέ επαγγελματικά. Από την μικρή μου εμπειρία θα έλεγα ότι είναι μία ενδιαφέρουσα διαδικασία, γιατί η ερμηνεία σου διασπάται σε πολλά κομμάτια τα οποία πρέπει εσύ και τόσοι άλλοι να τα ενώσουν με δεξιοτεχνία. Με το θέατρο άρχισα να ασχολούμαι στα 25 και έκτοτε ζω μέσα σ’ αυτό. Είναι η ζωή μου και η μεγάλη μου αγάπη. Νομίζω ότι μια κακή ερμηνεία στην μεγάλη οθόνη μπορεί να καλυφθεί με κάποια μέσα, ενώ στο σανίδι δε σε σώζει τίποτα.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Επιτυχία έχεις όταν δημιουργείς κάτι και τραβήξει το ενδιαφέρον του κόσμου. Η καριέρα πιστεύω, έρχεται με την αναγνωρισιμότητα. Αυτό γίνεται είτε τυχαία, είτε με την “πλαγία οδό”, είπε με κόπο, είτε γρήγορα, είτε αργά. Θεωρώ πως ένας καλλιτέχνης δεν πρέπει να έχει σαν σκοπό την Καριερα γιατί αν δεν έρθει τυχαία και γρήγορα, ή θα πρέπει να χρησιμοποιήσει την “πλαγία οδό” (Να πουλήσει δηλαδή την ψυχή του στον Διάολο), ή να τρελαθεί.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Κατά κανόνα γίνεται, κατ’ εξαίρεση γεννιέται. Ένας καθηγητής μου έλεγε ότι το ταλέντο είναι το μεράκι.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Ακούω, βλέπω, παρατηρώ, γενικώς αφουγκράζoμαι.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Δε θυμάμαι να νιώθω την έμπνευση. Πιστεύω πως έρχεται αυθόρμητα κι απρόσμενα και είναι η ανταμοιβή της μελέτης σου.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Είμαι λιγάκι “διχασμένος” γιατί πέρα από το θεατρο αγαπώ πολύ και τη μουσική. Θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ως ανήσυχο.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Στα επαγγελματικά δεν μπορώ να κάνω σχέδια γιατί η πανδημία έχει κλείσει τα θέατρα και δεν ξέρω πότε θα λειτουργήσουν ξανά. αν επιστρέψουμε στους παλιούς μας ρυθμούς πιθανόν να παίξω σε κάποια Αθηναϊκή σκηνή. Τα κύρια μου σχέδια είναι να ζω χαρούμενα κι ευτυχισμένα. Βέβαια όταν κάποιος κάνει σχέδια για το μέλλον, ο Θεός γελάει…
Βιογραφικό – Τάσος Ροδοβίτης Γεννήθηκε το 1985 στην Θεσσαλονίκη, όπου και μεγάλωσε. Πήγε σε Αθλητικό Γυμνάσιο και Λύκειο, παράλληλα σπούδασε ντραμς για 4 χρόνια στο θερμαϊκό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Δούλεψε ως εργάτης σε εργοστάσια, βιοτεχνίες και σε νυχτερινά μαγαζία κυρίως ως σερβιτόρος.
Στα 25 του ξεκίνησε τις σπουδές στην δραματική σχολή του Κ.Θ.Β.Ε. Παράλληλα με τις σπουδές του στο θέατρο, δίδαξε ντραμς στο Ωδείο “Εν αρμονία”, έπαιξε σε μουσικές σκηνές ως ντράμερ και συμμετείχε ως ηθοποιός σε παραγωγές του Κρατικού θεάτρου.
Αποφοίτησε το 2012 και έκτοτε εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο συμμετέχοντας σε θεατρικές παραστάσεις όπως: “Οι Καιόμενοι” (σκην. Θωμά Βελισσάρη), “Το Ραφτάδικο” (σκην. Γιάννη Ιορδανίδη), ” Βόιτσεκ” (σκην. Σταύρος Τσακίρης), “Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ” (σκην. Ταξιάρχη Χάνου), “Ορέστης” (σκην. Μιχάλη Σιώνα), “Κουκουμπλής” (σκην. Τάσου Ράτζου), “Νόστος” (σκην. Koldo Bio), “Ασκητική” (σκην. Αντρέα Κοντσουρέλη), “Ρώσικη Επανάσταση” (σκην. Τσέζαρη Γκραουζίνη), “Χειμωνιάτικο Παραμύθι” (σκην. Silvio Pourcarete), “Υπηρέτης Δύο Αφεντάδων” (σκην. Μιχάλη Σιώνα), “Του Κουτρούλη ο Γάμος” (σκην. Σμαράγδα Καρύδη).
Παρακολούθησε σεμινάρια υποκριτικής, φωνητικής, κινησιολογίας με τους: Σίμο Κακάλα, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Γιάννη Παρασκευόπουλο, Ρηνιώ Κυριαζή, Σαββίνα Γιαννάτου, Nikolaj Karpov, Μπέτυ Δραμισιώτη, Ίρις Νικολάου.
Σκηνοθέτησε την Κωμωδία “Δεν είμαι εγώ” του Γρηγόρη Ξενόπουλου στο Δημοτικό θέατρο Μουδανιών. Συμμετείχε σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, δύο εκ των οποίων είναι ο “Περίπατος” και “Ανέφικτη Ενότητα” σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Στάθη.
Παίζει κιθάρα, τραγουδάει και το χόμπυ του είναι η Ορειβασία. Από τον Αύγουστο του 2019 μένει στην Αθήνα.
