“Η μουσική όταν συμπεριλαμβάνει και το κομμάτι της δημιουργίας είναι σαφώς πιο ισχυρό όπλο για να αντιμετωπίσεις τους πιο δύσκολους καιρούς. Και είναι πραγματικά ευλογία να μπορείς να αντιληφθείς όμορφες μουσικές ή δυνατούς στίχους ανάμεσα σε εύκολα και ρηχά τραγούδια.”
Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Όταν ήμουν 5 χρονών στο διπλανό μας σπίτι μια δασκάλα μου ζήτησε να της πω ένα παιδικό τραγούδι ώστε να μου δώσει μια χούφτα καραμέλες. Εκείνη είχε έναν μεγάλο περιστερώνα στην ταράτσα της και εγώ λάτρευα πολύ τα περιστέρια. Τότε της ζήτησα αντί καραμέλες να μου δώσει ένα περιστέρι. Εκείνη γέλασε γλυκά και μου είπε ότι για να πάρω ένα περιστέρι θα πρέπει να της πω ένα τραγούδι που δεν θα είχε ακούσει ποτέ όμως ξανά και ότι ήταν δύσκολο για το μικρό της ηλικίας μου να ξέρω κάτι που δεν ήξερε εκείνη. Τότε εγώ δεν το έβαλα κάτω και μετά από λίγη ώρα την φώναξα να ακούσει κάτι για πρώτη φορά. Με κοίταξε όλο έκπληξη από το μπαλκόνι της και με ρώτησε αν βρήκα κάτι καλό. Της είπα ότι έφτιαξα ένα δικό μου τραγούδι που δεν το έχει ακούσει κανείς και εκείνη θα ήταν η πρώτη. Τελικά κέρδισα το περιστέρι. Δεν πήρα μόνο το περιστέρι εκείνη την ημέρα αλλά και μια εικόνα που την κουβαλάω χρόνια τώρα… έγραψα το πρώτο μου τραγούδι. Με ένα δικό μου τραγούδι 5 χρονών παιδί κέρδισα το ενδιαφέρον κάποιου ανθρώπου. Αυτό με συντροφεύει τόσα χρόνια σαν μια γλυκιά μουσική ανάμνηση…
Ποιον καλλιτέχνη θαυμάζετε και με ποιον Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Γενικά θαυμάζω με γνώμονα πρώτα τον άνθρωπο και μετά κοιτάω την μουσική υπόσταση ενός καλλιτέχνη. Έτσι το 2015 συνεργάστηκα με έναν υπέροχο άνθρωπο και σπουδαίο καλλιτέχνη το Γεράσιμο Ανδρεάτο σε ένα δικό μου τραγούδι το οποίο λεγόταν ‘’Τραγουδ.Α.Μ.Ε.Α.πό ψηλά’’ και ήταν το πρώτο τραγούδι στην Ελλάδα που αφορούσε την παγκόσμια ημέρα αναπηρίας. Ο Γεράσιμος είναι και από τους ελάχιστους τραγουδιστές πιστεύω που έχουν τεράστιο ήθος και θεωρώ ότι θα έπρεπε να αποτελεί πρότυπο για πολλούς νέους καλλιτέχνες. Με Μουσικούς θα ήθελα να συνεργαστώ επί σκηνής με τους Απροσάρμοστους το τελευταίο συγκρότημα του Παύλου Σιδηρόπουλου μιας και είμαι επηρεασμένος από παιδί με τη μουσική τους πορεία. Μου αρέσουν και σαν άνθρωποι και σαν μουσικοί αφού έχουν παραμείνει σταθεροί στις μουσικές τους πεποιθήσεις παρά τις όποιες κοινωνικές ανατροπές έχουμε βιώσει όλοι μας, αυτοί εκεί σταθεροί σαν τις αξίες που κουβαλάγαμε κάποτε. Μια φορά τον χρόνο εδώ και 30 χρόνια παίζουν επί σκηνής στο Κύτταρο προς τιμή του πρίγκιπα της Ελληνικής Ροκ σκηνής Παύλου Σιδηρόπουλου παλιά τους τραγούδια και είναι κάτι παραπάνω από καλοί.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Είναι περίεργο να σκεφτείς τη μουσική σου πορεία… είναι σαν να βουτάς βαθιά μέσα σου για να βρείς το λόγο για τον οποίο ξεκίνησες και μερικές φορές ίσως να μην πήγαν και όλα όπως τα υπολόγισες όταν κοιτάξεις πολύ πολύ βαθιά. Η μουσική μου πορεία ξεκινάει κάπου το 2003 όταν συμμετείχα σε μια συναυλία ως μαθητής του Εθνικού Ωδείου Περιστερίου. Ήταν η χρονιά ενός άδικου πολέμου της Αμερικής στο Ιρακ που ξεσήκωσε όλο τον μουσικό χώρο. Παγκοσμίως άκουγες για συναυλίες με θέμα αυτό τον πόλεμο. Έτσι κι εγώ αποφάσισα να γράψω ένα τραγούδι γι’ αυτή την αδικία. Προέκυψε ένα υπέροχο τραγούδι το ‘’Μολυσμένοι καιροί’’ με ενορχήστρωση του μαέστρου Παντελή Γούσα. Ακόμη εγώ δεν είχα βρεί την μουσική μου ταυτότητα αλλά δεν ξέρω αυτό το τραγούδι αν και δεν είχε κάποια ιδιαίτερη επιτυχία στο χρόνο ούτε κάποια αναγνώριση ωστόσο δούλεψε ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου εξαιτίας του και προσωπικά το συγκαταλέγω πάντα στο μικρό διαμάντι των μουσικών μου δημιουργιών. Κάποια στιγμή το ξαναπείραξα και βγήκε ακόμα πιο ώριμο αποτέλεσμα, φυσικά ήμουν και εγώ πιο έτοιμος αυτή τη φορά με την πολύτιμη βοήθεια του Γιάννη Ζήκου κιθαρίστα των Bright Shadows ενός Ροκ γκρούπ που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πορεία μου. Μαζί με το Γιάννη και το γκρουπ του φτιάξαμε την ενορχήστρωση στο ‘’τραγουδΑ.Μ.Ε.Α.πό ψηλά’’ το 2015….
Κάναμε το 2016 μια υπέροχη συναυλία με φιλανθρωπικό σκοπό στο μέγαρο του ΟΤΕ μαζί με αξιόλογο κόσμο σε συμμετοχή μαζεύοντας ένα σεβαστό ποσό για μια μονάδα αυτιστικών παιδιών. Μέσα στο επόμενο διάστημα πραγματοποιηθήκαν συναυλίες σε ανοιχτούς αλλά και κλειστούς χώρους με δικά μου τραγούδια κυρίως σε συνεργασία με αξιόλογους καλλιτέχνες όπως ήταν και η Κατερίνα Αδάμ η οποία αγκάλιασε ιδιαίτερα το έργο μου. Το 2017 σε ένα νέο χώρο στο κέντρο της Αθήνας το ‘’Δωμάτιο’’ μια ιδέα του Γιώργου Κοντομηνά μου έδωσε την ευκαιρία να δείξω σε έναν νέο κόσμο δικές μου δημιουργίες και να υλοποιηθεί μια ιδέα μου που είχα πολύ καιρό στο μυαλό μου. Ήταν κυρίως εικαστικός ο χώρος με πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά σχέδια ειδικά κατασκευασμένα για τυφλούς τοποθετημένα στον τοίχο. Εκεί δέσαμε με μαντήλια τα μάτια του κόσμου έτσι ώστε μπαίνοντας μέσα στο δωμάτιο άκουγαν μόνο την μουσική μας ενώ άλλοι τους κατευθύνανε προς τα γλυπτά για να τα αγγίξουν όπως θα κάνανε υπό κανόνικές συνθήκες οι τυφλοί κάτι που τελικά είχε μεγάλη απήχηση από τον περισσότερο κόσμο. Ακολούθησαν και άλλες δημιουργικές στιγμές. Στο τέλος του 2018 έγραψα ένα παιδικό τραγούδι που μόνο παιδικό δεν ήταν. Μίλαγε για τις χωματερές και το πρόβλημα που δημιουργούσαν εδώ και 60 χρόνια στην περιοχή της Φυλής. Δεν θέλουμε χωματερές στην παιδική χαρά μας τραγουδούσαν τα πιτσιρίκια στο στούντιο που γράψαμε ανήμερα Χριστουγέννων και τα κατάφεραν να περάσουν το μήνυμα μας σε πολύ κόσμο. Μέχρι το Βόλο έφτασε η χάρη μας γιατί κι εκείνοι αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα. Δημιουργήσαμε παράλληλα το μουσικό άλμπουμ με το Γιάννη Ζήκο προσωπογραφίες το οποίο δουλεύουμε πάλι σε πιο επαγγελματικό επίπεδο και μαζί με άλλα νέα τραγούδια δικά μου στα οποία το αγαπημένο μου είναι ο ‘’Σιδηρούς πρίγκιπας’’ ένα βιογραφικό τραγούδι για τον Παύλο Σιδηρόπουλο και το περιμένω πως και πώς να τελειώσει και να το ακούσει ο κόσμος. Οπότε προχωράμε και ηχογραφούμε στο στούντιο F του Γιώργου Χαρωνιτάκη ντράμερ των Bright Shadows. Εχουμε δουλέψει κυρίως στην περίοδο της καραντίνας γιατί ενώ μας κλείσαν μέσα, μας βγήκε πολύ δημιουργικά όλο αυτό για εμάς.
Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές;
Επιρροές χιλιάδες!!! Πάντα όμως σε καλό μου βγαίναν δεν ξέρω γιατί πες ότι είχα καλό ένστικτο πες ότι πίστευα στον εαυτό μου και ότι τις επιλογές μου τις θεωρούσα πάντα σωστές. Ποτέ δεν είπα ότι αυτό που με εκφράζει στη μουσική είναι σκουπίδι αλλιώς δεν θα το άκουγα. Διάβαζα από μικρός Ρίτσο και Ελύτη αλλά δεν μπορούσα να αποστηθίσω ούτε λέξη ούτε και τα καταλάβαινα όλα, όμως ένοιωθα ότι κάτι μου δίνει στην ψυχή όλη αυτή η αναζήτηση.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Το λάθος ξεκινάει από το κοντινό μας περιβάλλον πιστεύω κατά την δική μου πάντα άποψη. Κάποιος θα σου πει τρέχα να δηλώσεις συμμετοχή γιατί είσαι ο καλύτερος κι εσύ θα ενθουσιαστείς. Όμως κανείς δεν θα σου πει για την παγίδα της εφήμερης φήμης. Πρέπει εκεί να έχεις πολύ γερές βάσεις για να πείς το όχι. Μπορείς και με άλλον τρόπο να δείξεις την δουλειά σου κρατώντας την αξιοπρέπεια σου. Αλλιώς θα έρθει και η πτώση με τον ίδιο τρόπο όπως εκτοξεύτηκες.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Φυσικά και είναι ανάγκη η ύπαρξη της μουσικής μέσα στην ζωή μας απλά δυστυχώς μερικές φορές θα πρέπει να το έχεις έμφυτο για να το βάλεις στην καθημερινότητά σου. Και αν το κάνεις να μπορούν οι κοντινοί σου άνθρωποι να το δεχτούν και να το κατανοήσουν. Σας πληροφορώ ότι κανείς από το κοντινό μου περιβάλλον δεν δέχτηκε τη μουσική μου πλευρά εύκολα γιατί δεν υπήρχε άλλος μουσικός – στιχουργός στην οικογένειά μας. Οπότε είχα να παλέψω με πολλούς ανθρώπους στη ζωή μου μέχρι να αποδείξω ότι δεν ήταν κάτι επιπόλαιο η επιλογή μου να συνεχίσω να ονειρεύομαι μέσα από τη μουσική. Η μουσική με βοήθησε να προχωρήσω και να αντιμετωπίσω πολλά προβλήματα στη ζωή μου με πιο απλό και καθαρό τρόπο. Γιατί η μουσική όταν συμπεριλαμβάνει και το κομμάτι της δημιουργίας είναι σαφώς πιο ισχυρό όπλο για να αντιμετωπίσεις τους πιο δύσκολους καιρούς. Και είναι πραγματικά ευλογία να μπορείς να αντιληφθείς όμορφες μουσικές ή δυνατούς στίχους ανάμεσα σε εύκολα και ρηχά τραγούδια.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι Έλληνες μουσικοί και γνωστοί αλλά και άγνωστοι με τρομερές μουσικές γνώσεις. Το υπέροχο είναι ο τραγουδιστής να γνωρίζει και ένα μουσικό όργανο και μάλιστα θαυμάζω τους κιθαρίστες τραγουδιστές που εκμεταλλεύονται όλη την γκάμα της ταστιέρας σε μια κιθάρα δείχνοντας ότι κατέχουν σε μέγιστο βαθμό το μουσικό όργανο… Αυτό με μαγεύει πάντα!!!
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Μετά την καραντίνα και όταν όλα επανέλθουν στο αρχικό τους επίπεδο θα ήθελα να γίνουν κάποια Live σε Rock διάθεση με δικά μου αλλά και διασκευασμένα τραγούδια και θα ήθελα ο στόχος μου να μην ξεφύγει ποτέ. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω στίχους απ’ όταν ήμουν 13 χρονών. Θέλω να προσπαθώ πάντα να χαρίζω μέσα από τα τραγούδια μου την αλήθεια της ψυχής μου και αυτό πιστεύω ότι ο κόσμος θέλει περισσότερο από όλα στις μέρες μας… Και στο τέλος να μείνει κάτι αληθινό για να μην μπορεί να το σβήσει ο χρόνος.
Βιογραφικό. Ονομάζομαι Συμεών Μαϊστρελης και γεννήθηκα στην Αθήνα στις 08/10/1976. Η οικογένειά μου αλλά και γενικά το γενεαλογικό μου δέντρο δεν είχαν καμία σχέση με την μουσική και τον στίχο. Εγώ από πολύ μικρός άρχιζα να εκδηλώνω ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά αλλά χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Όταν στην Τετάρτη Δημοτικού γύρισα και είπα στον πατέρα μου να με στείλει Ωδείο τότε εκείνος με πήρε στην δουλειά του προς συμμόρφωση προκειμένου το όνειρο να μην πραγματοποιηθεί ποτέ. Δεν σταμάτησα ποτέ να γράφω από 13 χρονών μόνο για ένα διάστημα 2007-2012 που αποφάσισα να ζήσω την οικογένεια μου και δεν σήκωσα κεφάλι από την δουλειά. Αυτό το διάστημα δούλευα σε 5 διαφορετικές δουλειές και τις 7 ημέρες της εβδομάδας. Μέχρι που η αγάπη για την μουσική ξεχείλισε ανεξέλεγκτα από μέσα μου και δεν μπορούσα να την ελέγξω. Γράφω το πρώτο μου μεγάλο τραγούδι στίχους και μουσική <<Το Νανούρισμα του Παναγιώτη>> ένα τραγούδι γραμμένο για τον γιο μου που δεν μπορούσε να κοιμηθεί το βράδυ και μέσα σε 20 λεπτά πανικού και κλαμάτων από τον μικρό βγήκε ένα τραγούδι που δώσαμε στον κόσμο τον Ιούλιο του 2015 με την συμμετοχή κάποιων ατόμων ΑΜΕΑ με δική μου πρωτοβουλία. Εγώ είχα έναν παιδικό φίλο τον Αντρέα Κολίσογλου που είχε κινητικό πρόβλημα στα πόδια και περπατούσε με πατερίτσες. Παντρεύτηκε και πήγε Λάρισα. Η απόστασή μας μου γέννησε την επιθυμία να συνεργαστώ το καλοκαίρι με την ομάδα ΑΜΕΑ Πετρούπολης της Κατερίνας Κυριάκου και τώρα να σκεφτώ να γράψω ένα τραγούδι για την παγκόσμια ημέρα τους. Ένα τραγούδι που δεν έχει ξαναγράψει κάποιος άλλος στην Ελλάδα και ίσως και στο εξωτερικό. Μια άλλη καινοτομία είναι ότι στις ηχογραφήσεις μας συμμετείχαν και απλοί άνθρωποι δάσκαλοι και άτομα με αναπηρία χωρίς απαραίτητα να έχουν τα φωνητικά φόντα και εκτός αυτών πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι καλλιτέχνες.
Η επόμενη μουσική ολοκληρωμένη δουλειά μου είναι οι Προσωπογραφίες που αποτελεί κομμάτια δικά μου σε στίχους και μουσική και αφορά ανθρώπους που εμένα προσωπικά μου αλλάξανε τον τρόπο σκέψης όπως είναι ο Νικόαλς Άσιμος και ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Η δουλειά αυτή όπως και πολλά άλλα υπάρχει στο κανάλι μου ioylos1 στο Youtube.
