Γράφει ο Τραϊκούδης Χρήστος. Οικονομολόγος, προϊστάμενος εμπορικού τμήματος Α’ υλών εταιρείας ανακύκλωσης, Msc in politics & economics in S.E and Eastern Europe, UoM
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε πρέπει η συμμετοχή στις ευρωεκλογές να είναι μαζική και η ψήφος συνειδητή και έπειτα από ώριμη σκέψη. Όπως είχα γράψει στο παρελθόν μπορεί να καθόμαστε και να ψάχνουμε πολλές ώρες για το ποιο αυτοκίνητο, κινητό τηλέφωνο και ρούχο θα επιλέξουμε, τα φέρνω ως παραδείγματα, παρόλα αυτά δε διεξάγουμε μία πιο σχολαστική έρευνα για ποιόν/ποια θα επιλέξουμε για να μας διοικήσει και να μας εκπροσωπήσει σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο.
Η συμμετοχή στις εκλογές δεν αφορά μόνο την ώρα που ρίχνουμε τη ψήφο μας στην κάλπη αλλά κυρίως ότι έχει προηγηθεί στη σκέψη μας πριν από αυτό.
Η πορεία προς την ολοκλήρωση των εθνών κρατών που συνθέτουν την Ε.Ε δεν πρέπει να είναι προνόμιο και επιλογή των ευρωπαϊκών πολιτικών ελίτ. Η περαιτέρω προσέγγιση των πολιτών με τους θεσμούς της Ε.Ε αποτελεί έναν από τους κύριους στόχους που τέθηκαν στο Ευρωπαϊκό συμβούλιο του Λάκεν το 2001.
Πόσο καλά γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες τους ευρωπαϊκούς θεσμούς;
Συχνά στη χώρα μας για να δικαιολογηθούν αμαρτίες του παρελθόντος, μέρος του εγχώριου πολιτικού συστήματος στο παρελθόν προσπαθούσε να χρεώσει στους ξένους μεγαλύτερο βάρος από αυτό που τους αντιστοιχούσε σχετικά με τη κακό διαχείριση σε προγράμματα συνοχής και πακέτα υποστήριξης τα οποία ουδέποτε μετατραπήκανε σε υποδομές οι οποίες θα μπορούσαν να αναπτύξουν ένα υγιή επιχειρηματικό περιβάλλον και να φέρουν άμεσες ξένες επενδύσεις οι οποίες θα παρήγαγαν προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Μέρος της κοινωνίας συντάσσονταν αλλά και συντάσσεται ακόμη και σήμερα με μία αμφιλεγόμενη άποψη περί καθολικής ευθύνης των ξένων για τις οικονομικές επιδόσεις της χώρας.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα αν αυτή η αγανάκτηση προς τους ξένους ήταν και είναι δικαιολογημένη με βάση τη δομή του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας. Αν πιστεύετε πώς ναι, τότε πως θα μπορούσε ένα κράτος όπως η Ελλάδα να στηρίξει την ύπαρξη της σε έναν υπερεθνικό σχηματισμό όταν αυτός βασίζει σε μεγάλο βαθμό την πορεία προς την ολοκλήρωση του στις οικονομίες των επιμέρους μελών του;
Η ανάγνωση και πολύ δε περισσότερο η μελέτη πάνω σε ιστορικά στοιχεία είναι που οδηγεί στη προσέγγιση της αλήθειας και στο ΦΩΣ.
Στην Ελλάδα η οποία ως εθνικό κράτος μετέχει και στην Ε.Ε αλλά και στην ΟΝΕ, ήταν περισσότερο πολιτικές αποφάσεις αυτές που οδήγησαν στην ένταξη της παρά οικονομικοί λόγοι, θα πρέπει ως πολίτες να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί σε μονοσήμαντες δηλώσεις οι οποίες μπορεί να μας αποπροσανατολίσουν σχετικά με τις ομολογουμένως δύσκολες ενέργειες που πρέπει να γίνουν ώστε να συγκλίνουμε με τα υπόλοιπα σύγχρονα δυτικά κράτη υιοθετώντας τις καλές πρακτικές που εφαρμόζουν.
Σαφώς η αδυναμία κάποιων πολιτικών ηγεσιών να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των πολιτών τους σε εθνικό επίπεδο και μέσα από ένα πλέγμα κανόνων που επιβάλλονται από τους υπερεθνικούς σχηματισμούς αλλά μπορεί να μη γίνει αποδεκτό, μπορεί να δημιουργήσουν μεγάλα εμπόδια τόσο στην προσπάθεια σύγκλισης με άλλα πιο ισχυρά οικονομικά κράτη τόσο σε οικονομικό αλλά και πολιτικό όσο συνάμα και στην προσπάθεια καταπολέμησης των παθογενειών οι οποίες ενέχουν τον κίνδυνο επανάληψης μελανών ιστορικών γεγονότων.
Ποιες όμως είναι οι προσδοκίες που γεννιούνται σε μία κοινωνία με λάθος πρότυπα;
Η Ελλάς χρειάζεται πολύ μεγάλα ποσά για την κοινωνική της πολιτική και εισάγει συνάμα πολύ. Εισάγει όμως και λάθος πρότυπα εύκολου πλουτισμού, τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με την τεχνολογική εξέλιξη στους τομείς της παραγωγής προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, στην υγεία, στη μετάβαση σε μια πιο πράσινη παραγωγική διαδικασία, στην κριτική σκέψη και τέλος στη διαμόρφωση του πολίτη όπου καθημερινά θα νοιάζεται για τα κοινά.
Όσο σε μία κοινωνία θα προάγεται ο χαβαλές, ο ωχαδερφισμός, το θεαθήναι και η χλιδή της ήσσονος προσπάθειας τόσο θα βαθαίνει το δημοκρατικό έλλειμμα, το οποίο με τη σειρά του δε θα γίνεται καν κατανοητό ως έννοια ή σε όποιον προσπαθήσει να το κάνει κατανοητό θα εκλαμβάνεται ως γραφικός.
Σε ένα ρευστό και πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον η απομόνωση κρατών όπως η Ελλάδα από υπερεθνικούς σχηματισμούς θα έφερνε καταστρεπτικές συνέπειες.
Βέβαια για είναι ένα εθνικό κράτος μέλος ενός υπερεθνικού σχηματισμού χωρίς να καταβάλλει τις προσπάθειες που απαιτούνται και χωρίς συνάμα να διορθώνει τα λάθη του παρελθόντος, τούτο μπορεί να λαμβάνει χώρα εκτός αν τα συμφέροντα των ξένων το επιβάλλουν. Μπορεί όμως κάποια στιγμή τα συμφέροντα να επιβάλλουν κάτι άλλο το οποίο αν δεν έχεις φροντίσει να έχεις την ισχύ που χρειάζεται, μπορεί να μη σκεφτούν να το αναθεωρήσουν.
Καλή ψήφο σε όλους και φυσικά μετά τη ψήφο περισσότερη συμμετοχή στα κοινά!
