«Σταύρωσον αυτόν!» του Μάριου Λεβέντη

Μάριος Λεβέντης

Θα ‘πρεπε όλοι στη ζωή να πηγαίνουμε με το σταυρό στο χέρι. Θα ‘πρεπε να δείχνουμε αγέρωχοι από ταπεινότητα κι όχι από υπερφίαλη αυτοπεποίθηση. Ξεχνιόμαστε όμως. Παραδομένοι στο θεό της καθημερινότητας, στο θεό των ταχυτήτων κι όχι στο Θεό της αλήθειας μας. Ξεχνιόμαστε στις μάρκες, στις φίρμες, στις πλατφόρμες, στις νόρμες, στα φλας, στα στρας και χανόμαστε αριστοκρατικά στην πρόοδο της αντίρρησης που αντί να φορά  χιτώνιο φτιαγμένο απ’ το κυκλάμινο της ουσιαστικής της πίστης, καταφεύγει στο κοσμικό πνεύμα των “άπιστων” Θωμάδων, των “αρνητών” Πέτρων, των “φιλάργυρων” Ιούδων και των “διπλωματών” Πιλάτων που αποτελούν το κοινωνικό μας πλήθος.

Να ‘μαστε καλοί άνθρωποι. Αυτό είναι το νόημα. Να μην επιδεινώνουμε την κακία του κόσμου. Το μόνο εύκολο πια είναι το μίσος από άποψη. Κι αν ο πετροβολισμός είναι το πλέον  σήμα κατατεθέν, να στύψουμε με κατανόηση την σκληροτράχηλη πέτρα που με την πρώτη αφορμή κρατάνε τα χέρια μας. Τώρα που ο κόσμος περνάει από κακά γεράματα και προβάλει την παραξενιά ως φυσική στάση ζωής, μην είμαστε υπερήφανοι, μισαλλόδοξοι, μικρόψυχοι.  Να είμαστε γέννημα-θρέμμα, άνθρωποι. Να τιμούμε τον Μεγάλο Γολγοθά μας και να μην θυμώνουμε σαν άθικτοι κι εύθικτοι αναμάρτητοι κατά παντός υπευθύνου. Προτιμότερο είναι ν’ ανάψουμε την λαμπάδα της ευσυνειδησίας μας και να θυμώσουμε μ’ με τους εαυτούς και την ξηρά τροφή που επωμίζεται η βουλιμία μας για κατάκτηση και καταξίωση. Προτιμότερο και ταπεινότερο είναι να θυμώσουμε με την ελεύθερη βούληση που κάνει το κακό γύρω της  χωρίς λόγο.

Να θυμώσουμε με τον προδότη που όλοι κρύβουμε μέσα μας, μήπως και καταλάβουμε πως ο ίδιος ο άνθρωπος σταυρώνει τον Σωτήρα του. Γιατί ακόμα και σήμερα η αγάπη σκανδαλίζεται τη δυσπιστία. Ακόμα και σήμερα φωνάζουμε χαιρέκακα «Σταύρωσον αυτόν!». Μόνο που δεν ξέρουμε πως μ’ αυτήν την εντολή φοράμε το αγκάθινο στεφάνι στις δικές μας αλήθειες. Πως μ’ αυτόν τον επιτακτικό τρόπο το ουσιαστικό, το πνευματικό μας περιεχόμενο είναι στο καρφί. Γιατί ποτέ δεν θυσιάζουμε τα ψέματα που μας διακρίνουν. Τις αλήθειες μας σταυρώνουμε.