“Η μουσική παιδεία, δεν είναι μόνο αναγκαία αλλά είναι το οξυγόνο που σου δίνει δύναμη να ζεις και να εξελίσσεσαι τόσο πνευματικά, όσο ψυχικά και σωματικά.”
Ποια είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Μεγαλώνοντας στη Τρίπολη Αρκαδίας από πολύ μικρός, θυμάμαι να υπάρχει μουσική στο σπίτι. Οι πρώτες επιρροές ήρθαν από την οικογένειά μου, από γλέντια, τραπεζώματα, τα πανηγύρια του χωριού κτλ. Απ’ τη μία ο παππούς μου, να μου μαθαίνει δημοτικά τραγούδια κι απ’ την άλλη ο θείος μου να παίζει κλασική κιθάρα. Έμαθα δύο τραγουδάκια με το παππού, όπως το “Πάνω σε ψιλή ραχούλα” και το “Για μια φορά είναι η λεβεντιά” που ήταν και το αγαπημένο του. Μία όμορφη ανάμνηση που με στιγμάτισε και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, σχετίζεται με το τραγούδι “Ένα το Χελιδόνι” του Μ. Θεοδωράκη. Ένεκα της γιορτής του πολυτεχνείου, μας μάθαιναν στο νηπιαγωγείο διάφορα τραγουδάκια και θυμάμαι μου είχε μείνει έντονα η μελωδία αυτού του τραγουδιού. Γυρίζοντας στο σπίτι λοιπόν, ζήτησα απ’ τους γονείς μου να μου βάλουν να ακούσω το “Xελιδονάκι”. Ο πατέρας μου νόμιζε πως αναφερόμουν σε κάποιο παιδικό τραγουδάκι. Έτσι λοιπόν, άρχισα να του τραγουδάω λίγο τη μελωδία και αμέσως κατάλαβε ότι πρόκειται για αυτό το σπουδαίο τραγούδι. Έπειτα τον παρακάλεσα να μου γράψει σε μια κασέτα μπρος/πίσω, το τραγούδι “Ένα το χελιδόνι” για να μπορώ να το ακούω συνέχεια.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Στα δεκαπέντε μου, εξέφρασα την επιθυμία να μάθω να παίζω κιθάρα. Αισθάνομαι ευγνώμων, γιατί είχα την τύχη να έχω δίπλα μου έναν πολύ αξιόλογο άνθρωπο, μουσικό, δάσκαλο και πλέον πολύ καλό μου φίλο, τον Παναγιώτη Παπακωνσταντίνου. Έχοντας αποκομίσει πολλές γνώσεις και ερεθίσματα από αυτόν τον άνθρωπο, πήρα την απόφαση να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Αγγλία και να ασχοληθώ εξ’ ολοκλήρου με τη μουσική. Σπούδασα στο Leeds College of Music “BA Popular music (guitar)” και απ’ όταν τελείωσα τις σπουδές μου το 2015, επέστρεψα στην Ελλάδα, με σκοπό να ασχοληθώ επαγγελματικά με την κιθάρα και το τραγούδι. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον η λαϊκή κιθάρα, μέσα απ’ τη προσέγγιση του Δημήτρη Μυστακίδη, τον οποίο παρακολουθούσα μέσω του YouTube. Η αγάπη μου για τη λαϊκή και παραδοσιακή μουσική με έφερε στην πρωτεύουσα και σε μικρό χρονικό διάστημα βρέθηκα να παίζω ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια σε διάφορες περιοχές και στέκια της Αθήνας. Όσο για τις επιρροές, είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να εστιάζω στα θετικά, να μελετάω και να εξελίσσομαι. Υπήρξα αρκετά τυχερός στις μέχρι τώρα συνεργασίες μου, η κάθε μία έχει συμβάλει αρκετά στην πρόοδο μου και σαν μουσικός αλλά και σαν άνθρωπος.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Με εξαίρεση κάποιων επιλεγμένων προγραμμάτων και μουσικών ντοκιμαντέρ, δεν είμαι λάτρης της τηλεόρασης, επομένως δεν ασχολούμαι με τα talent shows. Δεν κατακρίνω όσους συμμετέχουν σε τέτοιου είδους μουσικές εκπομπές και σίγουρα υπάρχουν άτομα που έχουν βοηθηθεί αρκετά, απλά δεν είναι της δικής μου αισθητικής.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Είμαι λίγο φειδωλός στα όνειρά μου και έχω σαν προτεραιότητα τη σκληρή δουλειά. Με αυτό τον τρόπο αισθάνομαι ότι δημιουργώ τις συνθήκες για μελλοντικές συνεργασίες και διεκδικώ κατά κάποιο τρόπο επαφή με ανθρώπους που θαυμάζω, εκτιμώ και που δίπλα τους μπορώ να γίνω καλύτερος σε όλα τα επίπεδα. Με λίγα λόγια, ονειρεύομαι υγιείς, ομαδικές και αλληλέγγυες συνεργασίες.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Η μουσική από την αρχαιότητα, υπήρξε καθοριστική για τη σωστή ανάπτυξη και διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων. Η δύναμη της μουσικής συμβάλλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των νέων, δημιουργεί ερεθίσματα, εικόνες, καλλιεργεί συναισθήματα και είναι ένα σημαντικό μέσο έκφρασης. Από τη στιγμή που γεννιέται ένας άνθρωπος και σε κάθε στάδιο της ζωής του, η μουσική είναι ο δίαυλος επικοινωνίας και αυτή που τον συντροφεύει σε όλες τις εκβάσεις, θετικές ή αρνητικές είτε πρόκειται για ένα νανούρισμα, είτε ακόμα και για ένα μοιρολόι. Η μουσική είναι μία, δε ξεχωρίζει ανθρώπους, χρώματα, θρησκείες, παρά μόνο ενώνει τον κόσμο. Πώς μπορεί λοιπόν να μην είναι αναγκαία; Η ζωή μας χωρίς μουσική θα ήταν άτονη, χωρίς ζωντάνια, γλέντια, χορούς, συγκίνηση, εικόνες και πληθώρα συναισθημάτων. Η μουσική παιδεία λοιπόν, δεν είναι μόνο αναγκαία αλλά είναι το οξυγόνο που σου δίνει δύναμη να ζεις και να εξελίσσεσαι τόσο πνευματικά, όσο ψυχικά και σωματικά.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Φυσικά και υπάρχουν αξιόλογοι μουσικοί, πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Σε σύγκριση με το μακρινό παρελθόν όπου δεν υπήρχε η τεχνολογία και το διαδίκτυο, η διδασκαλία της μουσικής είναι πλέον εύκολα προσβάσιμη. Αυτό σημαίνει πως πέραν των ανθρώπων που σπουδάζουν μουσική και καταρτίζονται, υπάρχουν και αρκετοί αξιόλογοι μουσικοί στις μέρες μας που είναι εμπειροτέχνες ή αυτοδίδαχτοι. Επειδή όπως προανέφερα η μουσική είναι αναγκαία στη ζωή μας, ευτυχώς υπάρχουν περισσότερα μέσα πλέον ώστε να μπορέσουμε να την μελετήσουμε και να χαρούμε αυτή τη ξεχωριστή μαγεία που μας προσφέρει.
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Οι συνθήκες που βιώνουμε λόγω κορονοϊού, δυστυχώς είναι δύσκολες και καθόλου ευνοϊκές, ιδιαίτερα για τους ανθρώπους που υπηρετούν τις τέχνες και το πολιτισμό. Παρ’ όλα αυτά, δε πτοούμαστε και δε χάνουμε τη δημιουργικότητά μας. Έτσι και εγώ εκμεταλλεύομαι αυτό το χρόνο στο να δημιουργήσω το κανάλι μου στο YouTube, το οποίο για αρχή θα ήθελα να έχει κάποιες επανεκτελέσεις ή και διασκευές αγαπημένων τραγουδιών. Ήδη βρίσκομαι στο στούντιο και ετοιμάζω υλικό και εύχομαι να πάνε όλα κατ’ ευχήν ώστε σύντομα να μπορέσετε και εσείς να δείτε ένα δείγμα της δουλειάς μου. Επιπλέον αν όλα πάνε καλά με την εξέλιξη της πανδημίας, το καλοκαίρι θα ταξιδέψω στην όμορφη Κύπρο, για κάποιες προγραμματισμένες εμφανίσεις, τις οποίες θα ανακοινώσω σύντομα από τον επίσημο λογαριασμό μου στο Facebook.
Σύντομο βιογραφικό.
Ο Σταύρος Τζιντάνος γεννήθηκε στο Worksop της Αγγλίας και σε ηλικία 3 χρονών ήρθε στην Ελλάδα. Μέχρι που τελείωσε και το Λύκειο, έζησε στη Τρίπολη Αρκαδίας, όπου στα 15 του χρόνια άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα κλασικής κιθάρας με τον Παναγιώτη Παπακωνσταντίνου. Ακολούθησε προ-πτυχιακές σπουδές στο κολλέγιο του Doncaster στην Αγγλία και συνέχισε με σπουδές σύγχρονης κιθάρας στο Leeds College of Music. Η αγάπη του για την Ελληνική μουσική τον οδήγησε μετά το τέλος των σπουδών του στην όμορφη Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται ως νέος μουσικός σε λαϊκό-ρεμπέτικο ρεπερτόριο. Συγχρόνως παρακολουθεί μαθήματα λαϊκής κιθάρας με το Νίκο Γύρα και μαθήματα φωνητικής κατάρτισης με την Αρετή Τοπουζίδη. Στόχος του να αποκτήσει εμπειρία στη λαϊκή μουσική και σε συνδυασμό με προσωπική δουλειά, να ασχοληθεί μελλοντικά με τη σύνθεση και την τραγουδοποϊία.
