Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;
Από το δημοτικό ήταν σχεδόν σίγουρο πως θα ασχοληθώ με αυτό, ξέρεις μου το λέγανε και όλοι γιατί τους έκανα πλάκα, φυσικά το Θέατρο καμία σχέση με την πλάκα, θέλει υπομονή, επιμονή και πολύ αγάπη για να συνεχίσει και να μείνει κάνεις σε αυτήν την δουλειά. Για την ώρα είμαι ακόμη εδώ. Ελπίζω να μείνω.
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε;
Στον χώρο της υποκριτικής θαυμάζω ακόμα τους ήρωες των παιδικών μου χρόνων, τον Μπαστερ Κυτον, τον Τσάρλι Τσάπλιν, τους αδερφούς Μαρξ… γιατί αυτοί κάναν την υποκριτική να μοιάζει με ένα αστείο που δεν τελειώνει ποτέ. Γενικά θαυμάζω αυτούς που εργάστηκαν και εργάζονται στον χώρο της υποκριτικής με ακεραιότητα και αυταπάρνηση . Και δόξα τον Θεό είναι αρκετοί. Τώρα σαν καλλιτέχνη από άλλο χώρο της δημιουργίας θαυμάζω την σύζυγο μου εικαστικό Μαρία Παπατζέλου πρώτον γιατί την θεωρώ εξαιρετική και εμπνευσμένη δημιουργό με ιδιαίτερη γραφή και δεύτερων γιατί με ανέχεται και με στηρίζει σε οτι κάνω όλα αυτά τα χρόνια και την ευχαριστώ γι αυτό.
Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε;
Τι προτιμώ; Δύσκολα διαλέγεις ανάμεσα σε δύο αγάπες δυο έρωτες είναι η μοναδική φορά που μπορώ να τις έχω και τις δύο οπότε δεν νομίζω πως μπορώ να διαλέξω, το Θέατρο είναι πιο εφικτό και μου δίνει την ευκαιρία να πω αυτά που θέλω στην σκηνή και στο χαρτί, μια και όπως γνωρίζετε γράφω και Θέατρο . Απο την άλλη ο κινηματογράφος είναι μία αγάπη που μεγάλωσε μέσα μου από τότε που είδα εναν τύπο να κρεμιέται από ένα ρολόι και σκέφτηκα πως ο χρόνος φυλακίζεται ευχάριστα στα καρέ μιας μηχανής λήψης, έτσι προσπάθησα να αιχμαλωτίσω λίγο χρόνο στις δύο ταινίες που έχω κάνει μέχρι τώρα σαν σκηνοθέτης ηθοποιός και άλλες άλλων δημιουργών είτε σαν ηθοποιός είτε σε κάποιο πόστο της παραγωγής. Οπότε και από τα δύο διαλέγω και τα δύο. Και σε καμία περίπτωση δεν αφήνω από έξω την τηλεόραση που είναι η παρεξηγημένη ερωμένη της ιστορίας.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς;
Τίποτα παραπάνω από πολύ δουλειά αγώνα και προσπάθεια. Φυσικά η αποδοχή της δουλειάς σου από τον κόσμο είναι κάτι μοναδικό και υπέροχο και τελικά αυτό σημαίνει καριέρα και επιτυχία γιατί το να σε αποδεχτεί κανείς ειδικά σαν δημιουργό σημαίνει πως αυτό που κάνεις μιλά κάπου βαθειά μέσα του και αυτό είναι πολύ σημαντικό ίσως το σημαντικότερο από όλα.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Η τέχνη και η δημιουργία υπάρχει σίγουρα στο DNA του ανθρώπου αλλά σίγουρα μπορεί ο καθένας να είναι καλλιτέχνης στον τομέα του. Οτι και να λέει όμως η βιολογία χρειάζεται πολύ κόπος για να βγει στο φως η οποιαδήποτε καλλιτεχνική υπόσταση έχει ο άνθρωπος και σίγουρα έχει πολλές.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
Δημιουργία.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε;
Ναι σίγουρα είναι σαν κάποιος, κάτι, μου ψιθυρίζει στο μυαλό “αυτό πρέπει να το κάνεις” “αυτό πρέπει να το γράψεις” φυσικά έμπνευση μπορεί να μου δώσει μια πεταμένη βαλίτσα στα σκουπίδια έτσι έγραψα το θεατρικό “Τρεις βαλίτσες” (εκδόσεις Δόντι) η ενα καμένο σπίρτο που μου ενέπνευσε να γράψω τα “Πέντε λεπτά” (εκδόσεις ΑΝΑΤΥΠΟ) επίσης θεατρικό. Οπότε ναι η “έμπνευση”, μου, η καλύτερα, μας, μιλά και θέλει απεγνωσμένα να την νοιώσουμε και να της το δείξουμε ακούγοντας την.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη;
Καλό είναι να μας χαρακτηρίζουν οι άλλοι σαν δημιουργούς. Εγώ απλά ότι κάνω το κάνω με πολύ αγάπη, σεβασμό και αξιοπρέπεια. Και αυτά Θέλω να νοιώθει να βλέπει όποιος με τιμά με την αποδοχή του έργου και της προσπάθειας μου.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Στο Θέατρο να φέρω εις πέρας την προσπάθεια μου με την καινούργια σχετικά θεατρικη σκηνή μας το Θέατρο ΜΑΙΩΤΡΟΝ που βρίσκετε στην οδο Αθηνάς 21 στο ύψος του τουρκικού προξενείου, στον κινηματογράφο μια ταινία μικρού μήκους που έχω στα σκαριά και ψάχνει χρηματοδότη και συγγραφικά να προχωρήσει η έκδοση δύο βιβλίων που ετοιμάζω.
Σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω στους αναγνώστες σας και δράττομαι της ευκαιρίας να σας καλέσω να δείτε την παράσταση μας
ΤΟ ΛΑΧΕΙΟ στο Θέατρο ΜΑΙΩΤΡΟΝ.
Βιογραφικό.
Ο Σταύρος Παρχαρίδης γεννήθηκε το 1966 στην Μπάκνακ Γερμανίας έζησε εκεί μέχρι δέκα ετών και στην συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα. Σπούδασε δημοσιογραφία και υποκριτική. Σκηνοθετεί στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Έχει Σκηνοθετήσει δύο ταινίες μικρού μήκους «ΠΟΡΕΙΑ» (βραβείο «κίνητρο » στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας, συμμετοχή στο πανόραμα κινηματογράφου Κωνσταντινούπολης.
Συμμετοχή στο αφιέρωμα στο Ελληνικό Φιλμ Νουάρ του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ,προτεινόμενη καλύτερη ελληνική ταινία από την kodack στο φεστιβάλ Καννών ) «ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΠΟΛΗ» (συμμετοχή στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας υποψηφιότητα για το βραβείο πρώτου αντρικού ρόλου , ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ Αθήνα, φεστιβάλ μικρού μήκους Λάρισας) καθώς και ντοκιμαντέρ.
Έχει συμμετάσχει σαν ηθοποιός σε ταινίες μεγάλου μήκους σκηνοθετών όπως Θ. Αγγελόπουλος, Π. Βούλγαρης ,Σταμ. Τσαρουχάς, Π. Καρκανεβάτος, Ν. Βεζυργιάννης, Ζάχος Σαμολαδάς. Γράφει σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Έχει γράψει δέκα θεατρικά έργα , τραγούδια, παραμύθια και ένα μυθιστόρημα. Έχει σκηνοθετήσει θεατρικά έργα του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου.
Η Καλλιτεχνική του δράση επικεντρώνεται τα τελευταία χρόνια στις δράσεις της καλλιτεχνικής – θεατρικής, αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας «ΜΑΙΩΤΡΟΝ» Με τις ιδιότητες του ηθοποιού και σκηνοθέτη. Μέσα από την οποία έχει οργανώσει πλήθος καλλιτεχνικών δράσεων.
Ασχολείται με την φωτογραφία το βίντεο και τις εικαστικές τέχνες, έργα του έχουν εκτεθεί στο εξωτερικό . (The Crypt Gallery London.2 videos installations )
