Πολιτισμός και Μουσική Παιδεία.
“Η Μουσική είναι πολυτέλεια σε αυτόν που ξέρει να ακούει…. άμα ήταν ανάγκη τότε δεν θα ήταν μουσική άλλα νότες!.”
Η μουσική ενώνει τους λαούς και τους πολιτισμούς;
Πιστεύω πως Ναι.
Η Μουσική είναι από μόνη της μία μεγάλη και πλούσια γλώσσα όταν μαθαίνει κάποιος να την χρησιμοποιεί σωστά, μπορεί πράγματι όχι μόνο να συνεννοηθεί μέσο αυτής της τέχνης αλλά και να δείξει μόνο από τον τρόπο εκτέλεσης του τον χαρακτήρα του και την καλλιέργεια του άρα, ναι πράγματι πιστεύω ότι η μουσική μπορεί να ενώσει λαούς.
Ποιον μουσικό θαυμάζετε και γιατί;
Η Αλήθεια είναι πως δεν θαυμάζω μόνο έναν αλλά πόλλους μουσικούς αλλά αφού πρέπει να διαλέξω έναν θα διάλεγα τον Θεόδωρο Κουρεντζή, τον διαλέγω κυρίως για τον σπουδαίο του χαρακτήρα και για τις Πλούσιες Μουσικές του Γνώσεις.
Είναι από τους λίγους μαέστρους που έχω ακούσει ο Οποίος Διδάσκει την Ορχήστρα με την Δικιά του Εξαίρετη και Αποτελεσματική Φιλοσοφία κάνοντας την Ορχήστρα να έχει πλήρης επίγνωση του τι παίζει με αποτέλεσμα να δημιουργεί τόση ευαισθησία στους μουσικούς του, που τους κάνει να παίζουνε με έναν τρόπο αριστουργηματικό θα έλεγα δίνοντας σε κάθε νότα μία αξία.
Επίσης φαίνεται ότι έχει πολύ ενδιαφέρον στον τρόπο που διευθύνει την Ορχήστρα, μόνο από της κινήσεις του μπορεί κανείς να καταλάβει πόσο ενδιαφέρον έχει ο ίδιος για αυτό που κάνει περνώντας όλο το ενδιαφέρον και το ύφος του έργου στους μουσικούς του, οι εκτελέσεις του είναι πραγματικά αριστουργηματικές.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη;
Η Μουσική είναι πολυτέλεια σε αυτόν που ξέρει να ακούει, άμα ήταν ανάγκη τότε δεν θα ήταν μουσική αλλά νότες!
Η μουσική δεν έχει ούτε υφή αλλά ούτε οσμή, έχει ήχο αυτό τι σημαίνει; Ότι για να μπορέσει κάποιος να την απολαύσει θα πρέπει πρώτα να ξέρει να ακούει.
Το να ξέρει κάποιος να ακούει είναι μεγάλο πλεονέκτημα και γι’ αυτό εγώ πιστεύω ότι χρειάζεται ακόμα και περισσότερο η μουσική παιδεία. Είναι η μόνη τέχνη που μπορεί να σου μάθει αυτήν την υπέροχη “πολυτέλεια” που δυστυχώς στις μέρες μας πιστεύω ότι εξαφανίζεται έως και λείπει.
Πώς μπορεί ένας γονιός να ανακαλύψει το ταλέντο του παιδιού του στη μουσική;
Πoλλά παιδιά μπορεί και σε βρεφική ηλικία να έχουν αίσθηση του ρυθμού ή σε ποιο μεγάλες ηλικίες μπορεί και να τραγουδάνε ότι ακούνε.
Όταν ένας γονιός δει κάτι χαρακτηριστικά σαν και αυτά στο παιδί του δεν έχει να κάνει κάτι άλλο πάρα να το γράψει (φυσικά σε μεγαλύτερη ηλικία 8-9 ετών λόγο του ότι θα πρέπει το παιδί να έχει συνειδητοποιήσει το τι κάνει.) σε ένα ωδείο ώστε να δει το παιδί άμα του αρέσει πράγματι η μουσική, άμα τελικά αρέσει η μουσική στο παιδί τότε το καλύτερο θα ήταν στο μέλλον να ενταχθεί και σε ένα μουσικό σχολείο.
Αλλά άμα το παιδί δεν θελήσει εξαρχής να ασχοληθεί με την μουσική τότε δεν υπάρχει και κάποιος λόγος να το αναγκάσουμε οπός είπα και ποιο πάνω “άμα η μουσική ήταν ανάγκη τότε δεν θα ήταν μουσική”.
Βεβαία υπάρχουν ακραίες περιπτώσεις γονέων που δεν επιθυμούν τα παιδιά τους να ενταχθούν στον μουσικό τομέα με αποτέλεσμα κάποια απο τα παιδιά να μην βρίσκουν την ιδανική τους κατεύθυνση που επίσης φέρει ως αποτέλεσμα τα παιδιά τους να μην αισθάνονται οικία και ικανά με αυτό που κάνουν και έτσι τα παιδιά δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τους σκοπούς που μπορεί να είχαν πραγματοποιήσει άμα είχαν ασχοληθεί και τους άρεσε η μουσική.
Διδάσκεται σήμερα η Μουσική παράδοση μέσα από την εκπαίδευση;
Πιστεύω πως ναι μπορεί να γίνονται κάποιες προσπάθειες, άλλα και πάλι δεν είναι αρκετές.
Αλλά να μην ξεχνάμε πως ένας άνθρωπος έχει να συντονίσει μια ομάδα παιδιών όπου τα περισσότερα δυστυχώς να μην επιθυμούν να λάβουν τις γνώσεις του καθηγητή τους και αυτό φέρει το αποτέλεσμα να πρέπει να γίνουν υποχωρησεις σε αυτού του είδους μάθημα δυστυχώς στην γενική εκπαίδευση.
Αλλά τίποτα δεν σημαίνει ότι το παιδί δεν μπορεί να βρει την μουσική του κλίση αν επιθυμεί δοκιμάζοντας το σε ένα ωδείο και μετέπειτα άμα ακολουθήσει το μουσικό τομέα να μεταβεί μελλοντικά και σε ένα μουσικό σχολείο.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις;
Πάντα υπάρχουν αλλά βέβαια πιστεύω ότι στην Ελλάδα εμείς οι μουσικοί δεν είμαστε τόσο “ψηλά” όσο η ποιητές μας άλλα εμείς με την μουσική μας μπορούμε μέσα σε “τρία λεπτά” να περιγράψουμε τα πάντα ή ακόμα και να πούμε όλους μας τους προβληματισμούς για ό,τι πιστεύουμε.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Τα μελλοντικά μου μουσικά σχέδια είναι να τελειώσω της σπουδές μου στα ανώτατα θεωρητικά να περάσω και να σπουδάσω στο μουσικό πανεπιστήμιο της Κέρκυρας και να πάρω δίπλωμα Διεύθυνσης Ορχήστρας και Πιάνου και μετέπειτα Δίπλωμα Κρουστών Ορχήστρας και Πτυχίο σύνθεσης.
Βιογραφικό
Ο Σταύρος Κων. Παπανικολάου γεννήθηκε στις 9 του μήνα Φλεβάρη του 2004 στην Κερατέα .
Είναι Έλληνας Συνθέτης/Ενορχηστρωτής Ηλικίας 16 Ετών , Διδάσκεται Ενοργάνωση Πνευστών Οργάνων, Πιάνο + Πιάνο για μαέστρους (ανάγνωση ορχηστρικής ή χορωδιακής παρτιτούρας και εκτέλεση στο πιάνο) , Κρουστά Ορχήστρας, Κλαρινέτο, Ανώτατα θεωρητικά και Διεύθυνση Ορχήστρας Στην Ελλάδα .
Φοιτά στο Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο Λύκειο Παλλήνης και Συμμετέχει σε Διάφορα Μουσικά Ορχηστρικά Σύνολα.
Έχει μετάσχει σε διάφορες Παραστάσεις ως Μαέστρος, Τουμπίστας, Πιανίστας, Κλαρινετίστας και Κρουστός με το Σχολείο ( Π.Μ.Γ.Λ.Π. ), την Φιλαρμονική Δήμου Κερατέας και την Παιδική Νεανική Συμφωνική Ορχήστρα Νίνας Πατρικήδου.
