Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ξεχωριστή περίπτωση. Έναν καλλιτέχνη που σπάνια βγαίνει στα media, που έχει πιστό κοινό, και δείχνει να μην τον απασχολεί η «μουσική βιομηχανία», έχοντας ήδη στο βιογραφικό του πολύ σπουδαία έργα.
Tαλαντούχος (και όπως ακούγεται, λίγο παράξενος αλλά πολύ «καθαρό» παιδί, αρκεί να σε πάρει καλά με την πρώτη, μετά, πεθαίνεις στο γέλιο).
Τον έχω δει ζωντανά, κι άλλοτε νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε διονυσιακό δρώμενο κι άλλοτε κλείνεται στον εαυτό του. Όπως του βγει…
Τελευταία κυκλοφορία: https://youtu.be/VZCSrrhz5xs
Σταμάτη ο κόσμος σε ξέρει μέσα από τα τραγούδια σου που έχουν άλλοτε μια θλίψη κι άλλοτε μια ελπίδα. Πως γίνεται αυτό; Έχω αποφασίσει ότι ο δρόμος μου είναι μοναχικός. Έτσι είμαι και σαν άνθρωπος. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα ποτέ να εναρμονιστώ με «παρέες» και όλο αυτό το κόλπο. Δεν το ‘χα. Μου φαινόταν γελοίο να πρέπει να χαμογελάω σε άτομα που μέσα μου τα θεωρούσα κακόμοιρα γλυφτρόνια. Πάντα αισθανόμουν ότι ενοχλούσα τη σιωπή. Τη σέβομαι τη σιωπή. Έχω δυο-τρεις φίλους και άπειρους γνωστούς, αλλά με τους φίλους μιλάω κάθε μέρα για ώρες έστω από το τηλέφωνο. Μετά κλείνομαι στον εαυτό μου. Εκεί το μυαλό μου «βράζει». Άλλοτε βλέπει τη ζωή σαν θεατής κι άλλοτε θυμώνει και λέει «σας έχω όλους γραμμένους» και δεν θα παραμορφωθώ. Αυτό, εξηγεί τα τραγούδια μου. Ο κόσμος που φτιάχνεται δεν μ’ αρέσει. Πρέπει να κάνω κάτι…
Πώς γεννήθηκε η αγάπη σου για τη μουσική και το τραγούδι; Δεν ξέρω. Η αδερφή μου λέει, ότι όταν ήμουν τεσσάρων πήγαμε στην Θεσσαλονίκη σε κάποιους συγγενείς, όπου εκεί βρισκόταν ένας μαέστρος ονόματι Μιμίκος (αν θυμάμαι καλά). Η αδερφή μου, μου είπε μετά από καιρό ότι: «πήγες, κάθισες στο πιάνο, και σηκώθηκες μετά από 5 ώρες, χωρίς να έχεις επαφή με το περιβάλλον» … Ίσως αυτό, να ήταν η αρχή, δεν ξέρω… δεν το θυμάμαι.
Ποια είναι τα «όχι» που θα πεις, στο βωμό της καριέρας; Συγνώμη, αλλά μου φέρνει γέλιο η λέξη καριέρα. Είμαστε όλοι ανάπηροι, που δεν βρήκαν τον κοινό ανθρώπινο κώδικα επικοινωνίας να εκφραστούν και προτίμησαν τη μουσική. Δεν μετράω τα βήματά μου με βάση τον προορισμό. Δεν μ’ ενδιαφέρει που θα βγει όλο αυτό, κι αν θες, δεν μ’ αγχώνει πια εαν «αρέσω». Εγώ υπάρχω για τη στιγμή που έρχομαι σε οργασμό όταν με πλησιάζει η έμπνευση. Όλα τα άλλα είναι παπαριές.
Ποιο είναι το τραγούδι, που όταν το ακούς ή το ερμηνεύεις, «λυγίζεις»; Το «φωτάκι». Το έγραψα έξω από την εντατική, την ώρα που μέσα ήταν ο πατέρας μου. Μας είχε πει ο γιατρός ότι αν σβήσει ένα πράσινο φωτάκι, δεν θα είναι καλά τα πράγματα κι εγώ καθόμουν με την αδερφή μου και έβλεπα για ώρες το φωτάκι. Μου έφερε μια τυρόπιτα και στην χαρτοπετσέτα έγραψα τα λόγια. Δυστυχώς δεν κλαίω συχνά, αλλά πέρυσι σ’ ένα live δεν άντεξα. Επίσης, το «όσο υπάρχει ουρανός» γιατί κουβαλάει κι αυτό μια παρόμοια ιστορία.
Ποιο είναι το στοιχείο του χαρακτήρα σου, που σε κάνει να ξεχωρίζεις ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης; Είμαι ένας πολύ συνηθισμένος άνθρωπος που μερικές φορές κάνει χιούμορ για να κρύψει την αμηχανία του. Δεν είμαι τίποτα ιδιαίτερο. Το μόνο που με καθησυχάζει, είναι ότι γράφω μόνο τα αληθινά μου και κοιμάμαι τα βράδια ήρεμος.
Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται ένας νέος καλλιτέχνης για να πετύχει στο χώρο του τραγουδιού; Τίποτα δεν χρειάζεται. Ούτε υπάρχει επιτυχία. Απλά να είναι ο εαυτός του και να αφοσιωθεί σε αυτό που κάνει. Δεν πιστεύω σε δάφνες και παράσημα. Αν θέλεις να σε γνωρίσει ο κόσμος, βγες στην τηλεόραση, και είναι εύκολο. Αν θέλεις να σ’ εκτιμήσει, δούλεψε σκληρά όση αλήθεια κουβαλάς. Το πρώτο, θα ικανοποιήσει τον ναρκισσισμό σου, το δεύτερο θα σώσει την ψυχή σου όταν σβήσει η «οθόνη». Διαλέγεις και παίρνεις.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου; Είμαι γεμάτος τρόμο, όχι φόβο. Ο φόβος εκλογικεύεται, ο τρόμος όχι. Ζω μια εποχή που μου έχουν φορέσει ένα σύννεφο τρόμου. Μικροαπατεωνίσκοι, μ’ έχουν κάνει έναν αριθμό στατιστικής. Το παιχνίδι στο «μιλημένο» και αποφασισμένο το οικονομικό πάρτι. Θα ελπίζω έστω κι έτσι… θα πιστεύω στον άνθρωπο και θα αντιστέκομαι μιλώντας και γράφοντας για αυτούς.
Μια συνεργασία που ονειρεύεσαι; Οποιαδήποτε με «φτιάξει». Έξω οι δρόμοι είναι γεμάτοι ταλέντο, μη κοιτάς που δεν έχουν την ικανότητα τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις να το διακρίνουν. Κι ένα μικρό παιδί να με συγκινήσει στο δρόμο, θα ήθελα να πει τραγούδι μου ή να τραγουδήσουμε μαζί. Και το θεωρώ τιμή μου.
Σχέδια για μέλλον. Τι ετοιμάζεις: Στις 27/11 Έχω μια συναυλία στην Ελβετία στο Λουγκάνο. Στις 12/12 στο Σταυρό του Νότου. Την επόμενη εβδομάδα από τον Σταυρό» φεύγω για Μάντσεστερ για 2 συναυλίες. Επίσης, γράφω μουσική για μια ταινία και κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα τραγούδι μου από τον «Μετρονόμο» το «Άπειρο».
Ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου live στο Σταυρό του Νότου.
Ο ιδιαίτερος τραγουδοποιός την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου ανεβαίνει στη σκηνή του Club του Σταυρού του Νότου όπου με τη χαρακτηριστική του φωνή και τους άλλοτε πολιτικούς κι άλλοτε ερωτικούς στίχους του, ανοίγει την αγκαλιά του στο πιστό πια κοινό του, και μοιράζεται τα νέα του τραγούδια, καθώς και τραγούδια από παλαιότερες δισκογραφικές δουλειές του. Τραγούδια που, πότε εμπεριέχουν το άρωμα μιας τσιμεντούπολης, και πότε την υπέρβαση ενός ονείρου, καταφέρνουν στο τέλος να ενώσουν τις φωνές των φίλων του. Στη σκηνή καλεί και τον ανατρεπτικό Μάνο Πυροβολάκη, που με τη λύρα του καταργεί κάθε απόσταση από την Κρήτη ως τη Θράκη.
Μαζί του παίζουν οι μουσικοί:
Άκης Κατσουπάκης: Πιάνο – Keyboards
Τζώρτζης Μαυροειδής: Τρομπέτα – πνευστά
Δημήτρης Τσόλης: Τύμπανα. Ενορχήστρωση – καλλιτεχνική επιμέλεια: Άκης Κατσουπάκης
Οργάνωση παραγωγής: Φιλόδραση
Καλλιτεχνικός υπεύθυνος: Βαλάντης Γαούτσης (6986573912)
Φωτογραφία-artwork: Δήμητρα Πατρινέλη
Πληροφορίες:
Στην παράσταση επιτρέπονται μόνο καθήμενοι, και τηρούνται οι κανόνες που ισχύουν για κάθε κλειστό χώρο εν όψει των μέτρων προστασίας κατά του Covid19.
Τιμή εισόδου: 10 ευρώ
Ώρα έναρξης: 20:30
Τηλέφωνα κρατήσεων: 2109226975 – 6986573912
