Ο Στέφανος Αθανασίου, Τραγουδοποιός, τοποθετείται στο polismagazino.gr για το Lockdown, τον πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο. https://www.facebook.com/stefanosathanasiouofficial/
“Θέλω να ελπίζω πως εδώ που γεννήθηκε ο πολιτισμός, ήρθε για να μείνει και όχι να πραγματοποιήσει το κύκνειο άσμα του στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.”
Γενικό lockdown: Αναγκαίο ή όχι; Η λύση είναι τα μέτρα και όχι μόνο ο εγκλεισμός. Φυσικά και απαιτείται προσοχή για την αποφυγή διασποράς του ιού. Δεν γίνεται να απενεργοποιήσουμε τις ζωές μας και να μείνουμε άπραγοι χωρίς να κάνουμε κάτι. Πρέπει να προσέχουμε τόσο εμάς όσο και τους γύρω μας.
Πολιτισμός στη χώρα που γεννήθηκε, ποιο είναι το μέλλον του; Με τη λέξη πολιτισμός το μυαλό μου πάει στον Αδαμάντιο Κοραή, την Μελίνα Μερκούρη, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη. Ανθρώπους που έχτισαν σκαλί-σκαλί όλο αυτό που βλέπεις και ακούς στη σύγχρονη εποχή και δεν ξέρεις αν είναι φτιαγμένο από θεό ή άνθρωπο. Θέλω να ελπίζω πως εδώ που γεννήθηκε ο πολιτισμός, ήρθε για να μείνει και όχι να πραγματοποιήσει το κύκνειο άσμα του στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.
Αγκαλιάζω: μια λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Η αγκαλιά αυτή την περίοδο προκαλεί την αίσθηση του φόβου, κάτι που λίγους μήνες πριν ήταν αυθορμητισμός, αντιπροσώπευε τις μεγάλες αγάπες. Η αγκαλιά της μάνας, του πατέρα, τι πιο γλυκό; Η αγκαλιά της γιαγιάς και του παππού μετά από ένα κυριακάτικο τραπέζι; Όλα αυτά πάγωσαν προσωρινά, με την ελπίδα πως όλες οι αγκαλιές θα γεμίσουν και θα ζεσταθούν ξανά σύντομα!
Φόβος-απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει ο φόβος απώλειας στο μυαλό μας, δεν αφορά αποκλειστικά με την τωρινή κατάσταση σχετικά με τον ιό. Πάντα υπήρχαν αρρώστιες, συνέβαιναν ατυχήματα. Δεν πρέπει να μας γίνει εμμονή, αυτό θα εξελιχθεί σε μεγαλύτερη αρρώστια του μυαλού μας.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Η μάσκα ήρθε για να βοηθήσει και έγινε ένα με την καθημερινότητά μας. Με την πάροδο του χρόνου θα φύγει, όπως ήρθε στη ζωή μας.
Καλλιτέχνης: υπάρχει ελπίς επιβίωσης για το αύριο; Ήρθαν τα δύσκολα, η τέχνη σπαράζει. Που είναι η πολιτική άραγε; Μάλλον ετοιμάζει έναν επόμενο «μεγάλο περίπατο», να σκορπίσει κάμποσα εκατομμύρια, θα σκέφτεται νέα μέτρα, χωρίς να λάβει υπόψη σε αυτά τον καλλιτέχνη που είναι άνθρωπος. Δεν είναι μια κιθάρα, ένα βιολί και ένα μικρόφωνο που σκονίζονται σε κάποια άκρη του σπιτιού. Είναι ένας άνθρωπος που πρέπει να ζήσει, ζει μόνος του ή έχει οικογένεια. Η επιβίωση για τον κλάδο είναι δύσκολη και το μέλλον χαρακτηρίζεται αβέβαιο.
Μουσεία, gallery, θέατρο, μουσικές σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Γιατί το θέατρο ή μια μουσική σκηνή να θεωρούνται επικίνδυνα μέρη στην εποχή του Covid19; Το σούπερ μάρκετ ή η λαϊκή αγορά δεν αποτελούν πρόβλημα; Οι εκκλησίες που παραμένουν ανοιχτές και η θεία κοινωνία που λαμβάνεται από το ίδιο κουτάλι δεν είναι πρόβλημα; Όχι δεν θα το έλεγα μόνο πρόβλημα, αλλά έγκλημα. Οι χώροι της τέχνης πρέπει να παραμείνουν ανοιχτοί με όλα τα μέτρα που πρέπει να υπάρχουν. Γιατί χωρίς τις τέχνες ο άνθρωπος είναι άψυχος, βουβός, μοιάζει σαν ένας λευκός ανέγγιχτος καμβάς.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Αγάπη και δύναμη για τη ζωή! Δεν πρέπει να τα παρατάμε με την πρώτη δυσκολία, αλλά να σφίγγουμε τα δόντια και να πολεμάμε για να έρθει το καλύτερο αύριο!
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Ας ζούμε την κάθε μέρα σα να είναι η πρώτη και η τελευταία μαζί! Οι καλύτερες μέρες θα έρθουν σύντομα!
