“Η Τέχνη στην Ελλάδα είναι γενικά αποδεκτή σαν αισθητική και διακόσμηση. Αν και όταν αυτό αλλάξει θα μπορεί να συμβάλλει σε πολλά επίπεδα στην ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Γύρω στην ηλικία των δέκα, μου δωρίσανε ένα σετ λαδιών και εκεί ήταν η πρώτη μου συστηματική ενασχόληση με τη ζωγραφική. Δυστυχώς τα χρώματα κάποια στιγμή τελείωσαν, δεν ανανεώθηκαν, και η πρώτη αυτή επαφή έληξε ας πούμε άδοξα. Η επόμενη πλέον έγινε μετά την ηλικία των τριάντα, όταν ξεκίνησα για λογούς προσωπικής καλλιέργειας να ασχολούμαι με το σχέδιο. Τα υλικά άρχισαν να με μαγεύουν, μπήκε στο παιχνίδι και το χρώμα, και χωρίς καλά καλά να το καταλάβω -μετά από την κατάλληλη προετοιμασία φυσικά- βρέθηκα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Όταν ζωγραφίζω εκ του φυσικού, κάνοντας δηλαδή σπουδή, σχεδόν μοιραία ζωγραφίζω παρατηρώντας το φως και τη σκιά, ένα είδος λοιπόν ιμπρεσιονισμού. Η κυρία έκφρασή μου -μέχρι σήμερα- είναι ο ρεαλισμός, και οι άλλες μορφές της ζωγραφικής στις οποίες υπεισέρχεται η ρεαλιστική ζωγραφική, δηλαδή η ποπ αρτ και ένα τμήμα της σύγχρονης τέχνης που θα ονόμαζα μαγικό ρεαλισμό.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Αυτή είναι μια ερώτηση που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί. Κάθε έργο μπορεί να έχει μια αφορμή, αλλά πίσω από το έργο κρύβεται η συνολική μας αντίληψη για τον κόσμο και τα πράγματα. Η λογοτεχνία, η ποίηση, η μουσική, η καθημερινότητα, η πολιτική είναι τομείς που με ενδιαφέρουν και με κινητοποιούν για να δημιουργήσω και να εκφραστώ.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Οι δάσκαλοι μου στην Καλών Τεχνών οπωσδήποτε. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις άμεση επαφή με τους μεγαλύτερους Έλληνες καλλιτέχνες της εποχής. Άλλοι καλλιτέχνες επίσης Θα αναφέρω τους RB Kitaj, David Hockney, Andrew Wyeth, Antonio Lopez Garcia, Gerhard Richter, Neo Rauch. Τελευταια με ενδιαφέρουν καλλιτέχνες που η δουλειά τους τοποθετείται σε άλλα πεδία της τέχνης, όπως ο Γιάννης Κουνέλης. Από προσωπικότητες κομβική ήταν για μένα η μελέτη της βιογραφίας του Τσε Γκεβάρα, που μου έδειξε μια άλλη αντίληψη για τη ζωή η οποία περνάει μέσα από την προσφορά στον άνθρωπο, την αντίδραση στην αδικία, την επιθυμία για ένα καλύτερο κόσμο και την αδιαφορία για τις μικρότητες της καθημερινότητας που μας κρατούν καθηλωμένους.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Οι προκλήσεις είναι για να τις ξεπερνάμε. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να μπορώ να εργάζομαι και να δημιουργώ για την υπόλοιπη ζωή μου εξελίσσοντας τη δουλειά μου με τρόπους που ακόμη μου είναι άγνωστοι. Ιδανικά θα επιθυμούσα η δουλειά μου να επικοινωνεί και με ένα κοινό, όσο μικρό και αν είναι αυτό.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα της καλλιτεχνικής περιφέρειας. Παρόλα αυτά μια τεράστια διοργάνωση, η Documenta, επέλεξε την Αθήνα για να παρουσιαστεί ένα σημαντικό μέρος της. Η Τέχνη στην Ελλάδα είναι γενικά αποδεκτή σαν αισθητική και διακόσμηση. Αν και όταν αυτό αλλάξει θα μπορεί να συμβάλλει σε πολλά επίπεδα στην ανάπτυξη της ελληνική κοινωνίας. Η κριτική στάση είναι ένας παράγοντας. Μέσω της κριτικής θα μπορούσε να συμβάλλει στην καλύτερη αυτογνωσία της κοινωνίας.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Να συνεχίσω να δουλεύω, να παράγω τέχνη. Να μπορέσω να την επικοινωνήσω σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό. Θα συμμετάσχω μέσα στο 2021 σε τουλάχιστον δυο ομαδικές εκθέσεις, και παράλληλα να εργαστώ με στόχο τη δεύτερη ατομική μου έκθεση μέσα στα επόμενα χρόνια.
