“Να μην παίρνουμε τα πάντα ως δεδομένα, γιατί όλα ανατρέπονται. Και αυτή η ανατροπή δεν είναι πάντοτε κακή.”
Απο πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Υπήρξα πολύ εσωστρεφής σαν παιδί. Μάλλον επειδή δυσκολευόμουν να εκφραστώ σε προσωπικό επίπεδο, χόρευα, ζωγράφιζα, έκανα μουσική και έφτιαχνα αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις. Ξεκίνησα χορό σε ηλικία 5 χρονών. Στα είκοσι μου χόρευα επαγγελματικά. Το θέατρο μπήκε στη ζωή μου πολύ αργότερα. Απρόσμενα! Φλέρταρα έντονα μαζί του… κι αυτό το φλέρτ εξελίχθηκε σε κανονική σχέση! Έκτοτε δεν χωρίσαμε ποτέ, αν και όπως κάθε σχέση, έχει και αυτή τα σκαμπανεβάσματα της.
Ποιόν ηθοποιό/ καλλιτέχνη θαυμάζετε; Θαυμάζω κυρίως ομάδες. Χοροθεατρικές ομάδες. Αγαπώ τη δουλεια των Peeping Tom και πάντα βλέπω με θαυμασμό δουλειές της Pina Bausch και του Δημήτρη Παπαιωάννου. Αν θα έπρεπε να μιλήσω για πρόσωπο στην Ελλάδα του σήμερα θα έλεγα τον Αρη Σερβετάλη.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Μαγεία.
Νοιώθετε την έμπνευση πριν δημιουργήσετε; Νιώθω σίγουρα την ανάγκη να βιώσω και να μοιραστώ μια καινούργια εμπειρία. Να μπω σε ένα άλλο κόσμο. Τώρα αν αυτό ονομάζεται έμπνευση… δεν είμαι σίγουρη.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Το τελευταίο διάστημα βρίσκομαι, απο επιλογή, κάτω απο τη σκηνή. Χορογραφώ, διδάσκω χορό και συνεργάζομαι με την Ανωτερη δραματική σχολή Ιασμος ως καθηγήτρια κίνησης και σύγχρονου χορού. Συνεργάζομαι επίσης με τη θεατρική ομάδα ΝΑΑΝ και την σκηνοθέτη Φρόσω Λύτρα, όπου κατέχω έναν διπλό ρόλο, αυτόν της βοηθού σκηνοθέτη και χορογράφου. Γνωρίζοντας οτι δεν θα ανέβεις στην σκηνή βλέπεις το έργο αλλιώς. Είναι αποκάλυψη το να βλέπεις τα πράγματα απο άλλο πρίσμα! Τελευταία γοητεύομαι απο την κάμερα… θα ήθελα να γνωριστούμε καλύτερα!
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο, ποιά θα διαλέγατε; “Είμαστε φτιαγμένοι απο την ύλη που είναι φτιαγμένα τα όνειρα, και τη ζωή μας την περιβάλει ολόγυρα ο ύπνος…”
Πιστεύετε πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή μήπως υπάρχει μια μόνιμη τάση ανακύκλωσης προσώπων και χαρακτήρων; Σίγουρα δεν δίνονται οι ευκαιρίες που θα έπρεπε! Πιστεύω όμως οτι αυτό αφορά τους νέους γενικότερα και όχι αποκλειστικά τους νέους καλλιτέχνες. Ο άνθρωπος προσπαθεί να παρατείνει την νεότητά του για όσο περισσότερο γίνεται. Δεν συμβιβάζεται εύκολα με τον χρόνο! Γι’ αυτό πιστεύω οτι αντιδράει στην αλλαγή. Του υπενθυμίζει οτι μεγαλώνει. Θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι απαλλαγμένοι απο τη σκέψη αυτή, δίνουν βήμα και παίρνουν ιδέες απο νέους ανθρώπους. Οι έλληνες είμαστε παρελθοντολάγνοι κατα την ταπεινή μου γνώμη. Οτιδήποτε παλιό θεωρείται ιερό και οτιδήποτε νέο δέχεται έντονη κριτική. Οπότε, τελικά, το παιχνίδι παίζεται εκ του ασφαλούς. Ανακυκλώνοντας συνήθως τα ίδια πρόσωπα και πράγματα.
Στο θέατρο που σας βρίσκουμε; Πρίν το lockdown θα σας έλεγα στο θέατρο Κιβωτός με την παράσταση ‘’Το τέλειο Εγκλημα’’, της ομάδας ΝΑΑΝ, σε σκηνοθεσία Φρόσως Λύτρα. Τώρα, εύχομαι να έρθεί γρήγορα το τέλος της πανδημίας, που έχει αλλάξει τις ζωές όλων μας, για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ξανα! Ελπίζω επίσης, να πραγματοποιηθει η παράσταση στης Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στο μουσείο της Ακρόπολης, στην οποία θα συμμετείχα, αλλα τελικά δε πραγματοποιήθηκε λόγω των μέτρων. Αναμένουμε…
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να δώσετε στους αναγνώστες του polismagazino; Να μην παίρνουμε τα πάντα ως δεδομένα, γιατι όλα ανατρέπονται. Και αυτή η ανατροπή δεν είναι πάντοτε κακή. Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό!
