“Ο δρόμος προς την επιτυχία είναι στρωμένος από τις αποτυχίες μας. Άμα δεν κοπιάσουμε, άμα δεν προσπαθήσουμε και δεν αποτύχουμε, η επιτυχία δεν θα έχει την ίδια αξία και την ίδια γλύκα. Γι’ αυτό… never give up!”
Ποια είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Η πρώτη μου μουσική ανάμνηση τυχαίνει να είναι και η πρώτη μου ηχογράφηση! Ήμουν δεν ήμουν τεσσάρων ετών, ο πατέρας μου είχε πρόβα στο σπίτι με κάποιους συναδέλφους του για μια συναυλία. Εγώ παρακολουθούσα όπως πάντα στην άκρη του σαλονιού και σιγοτραγουδούσα. Κάποια στιγμή λοιπόν, μου λέει: «δεν έρχεσαι παρέα να πούμε ένα τραγουδάκι;» Και έτσι τραγούδησα για πρώτη φορά με ορχήστρα, το γνωστό σε όλους «Μήλο μου κόκκινο». Το μαγνητοφωνάκι ήταν πάνω στο τραπέζι. Κάποιος πάτησε το play και έτσι έγινε η πρώτη μου ηχογράφηση. Από τότε όποτε ακούω αυτό το τραγούδι, η μνήμη μου τρέχει στο σαλόνι του σπιτιού μας, να το τραγουδάω παρέα με τον πατέρα μου και τους φίλους του..
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Το ταξίδι μου στη μουσική και το τραγούδι ξεκίνησε μέσα από το σπίτι μου σε πάρα πολύ μικρή ηλικία. Οι μουσικές ρίζες της οικογένειάς μου με έκαναν να αγαπήσω τη μουσική αρχικά και μετέπειτα να τη σπουδάσω. Αποφοίτησα λοιπόν από το Μουσικό Λύκειο Παλλήνης και σπούδασα στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η ανάγκη μου όμως να μάθω την τέχνη του τραγουδιού καθολικά και χωρίς μουσικούς φραγμούς με οδήγησε στο Ωδείο Αθηνών, όπου πήρα το δίπλωμα μονωδίας και κλασικού τραγουδιού. Η πορεία μου λοιπόν στο χώρο της μουσικής μέχρι τώρα, θεωρώ πως είναι επιλεκτική. Έτσι ήρθαν και στη ζωή μου «Τα Αφανέρωτα». Επιλεκτικά… Πριν από μερικά χρόνια πήρα στα χέρια μου ένα demo με τραγούδια του Μίλτου. Βρήκα μια αλήθεια μέσα στα τραγούδια αυτά και έτσι αποφάσισα να δημιουργήσω αυτό το δίσκο παρέα με το Μίλτο. Τέλος, όσων αφορά στις επιρροές μου, οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν κυρίως θετικές στη μέχρι τώρα μουσική μου πορεία. Ή τουλάχιστον αυτές επιλέγω να κρατήσω. Χωρίς να σημαίνει ότι οι αρνητικές επιδράσεις μας οδηγούν σε λάθος μονοπάτια. Προσπαθώ όμως πάντα τις περιπτώσεις που με επηρεάζουν αρνητικά να τις απομακρύνω γρήγορα από κοντά μου.
Σας “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία; Θεωρώ ότι αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα μεταξύ τους. Δεν με τρομάζει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ο δρόμος προς την επιτυχία είναι στρωμένος από τις αποτυχίες μας. Άμα δεν κοπιάσουμε, άμα δεν προσπαθήσουμε και δεν αποτύχουμε η επιτυχία δεν θα έχει την ίδια αξία και την ίδια γλύκα. Γι’ αυτό… never give up!
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Η τηλεόραση και το διαδίκτυο είναι αδιαμφισβήτητα η δύναμη των καιρών μας. Επομένως τα talent shows, προσφέρουν γρήγορη, εύκολη αλλά και σύντομη προβολή και αναγνωρισιμότητα. Οι περισσότεροι διαγωνισμοί τέτοιου τύπου, εξυπηρετούν κυρίως τις τηλεοπτικές ανάγκες των καναλιών και όχι τις πραγματικές ανάγκες των καλλιτεχνών. Δεν θεωρώ λοιπόν ότι μέσα από αυτά τα shows δίνεται πραγματικά βήμα στους νέους καλλιτέχνες. Η τέχνη χρειάζεται πολλή ατομική δουλειά, αφοσίωση και κυρίως επιμονή!
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Θα πω δυο! Παντελής Θαλασσινός και Ορφέας Περίδης! Λατρεύω από παιδί και τους δυο καλλιτέχνες.
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού; Θεωρώ ότι ο όρος manager έχει χάσει πια την αίγλη που είχε παλιότερα. Σίγουρα υπάρχουν ικανοί και αξιόλογοι άνθρωποι που μπορούν τώρα πια να βοηθήσουν τους καλλιτέχνες στην εξέλιξη τους. Βασική προϋπόθεση όμως είναι να υπάρχει ένα προϊόν που θα «στέκεται» για να αξίζει να το επικοινωνήσεις.
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Λόγω της δύσκολης κατάστασης που διανύουμε δυστυχώς δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια. Η επαφή μου με το τραγούδι παρολ’ αυτά είναι καθημερινή. Αναμένω λοιπόν και ανυπομονώ να τραγουδήσω τα «Αφανέρωτα» ζωντανά και να αισθανθώ από κοντά τον παλμό του κοινού.
