Ότι ισχύει σε κάθε εργασιακό περιβάλλον.. το ίδιο ισχύει και στην κινηματογραφική βιομηχανία. Τα πράγματα ποτέ δεν είναι εύκολα κι απλοϊκά.. Μάλλον πολυσύνθετα τα λες. Τόσο η επικοινωνία όσο και η συνεργασία απαιτούν αμοιβαία κατανόηση αλλά και υποχωρήσεις. Εντούτοις δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι συμβαίνει πολλές φορές σε ένα εργασιακό πλαίσιο δυο ή και περισσότεροι άνθρωποι να έχουν καλύτερη επαφή. Να ταιριάζουν σαν χαρακτήρες δηλαδή, με αποτέλεσμα να συνεργάζονται και να πετυχαίνουν τους στόχους τους ευκολότερα. Στις παρακάτω γραμμές θα εξετάσουμε ανάλογες “συμμαχίες” που άνθησαν, ανάμεσα σε σκηνοθέτες και ηθοποιούς, στην κινηματογραφική σκηνή, χαρίζοντας απλόχερα στους λάτρεις του σινεμά όμορφες ταινίες περισσότερες από μία φορά..
Martin Scorsese & Leonardo DiCaprio
Ο Leonardo DiCaprio μπήκε στην ζωή του Martin Scorsese ακριβώς την στιγμή που έπρεπε. O, πιτσιρικάς τότε, Leo αφού έδωσε ραντεβού με την ιστορία στον Τιτανικό το 1997, έψαχνε την κινηματογραφική του ταυτότητα. Οι τρεις μετριότατες ταινίες που ακολούθησαν το φιλμ του James Cameron, μαρτυρούν του λόγου το αληθές. Ο κ. Scorsese από την άλλη μόλις είχε “στραγγίξει” το περίσσιο ταλέντο του Robert de Niro και αναζητούσε νέες προκλήσεις και φρέσκα πρόσωπα μπροστά από την κάμερα του.
“Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης”(2002) έμελλε να είναι μόνο η αρχή σε μια λαμπρή διαδρομή που όλοι ευχόμαστε να μην έβαλε τίτλους τέλους μερικά χρόνια πριν με τον “Λύκο της Wall Street”. Η συνεργασία ενός εκ των κορυφαίων σκηνοθετών της γενιάς του με έναν εκ των χαρισματικότερων ηθοποιών της δικής του, έφερε αριστουργηματικά αποτελέσματα.
- Gangs of New York(2002), The Aviator(2004), The Departed(2006), The Sutter Island(2010), The Wolf of Wall Street(2013)
Quentin Tarantino & Uma Thurman
Είναι αλήθεια πως ο Αμερικανός σκηνοθέτης δουλεύει σταθερά με τους δικούς του ανθρώπους. Samuel Jackson, Michael Madsen, Tim Roth αποτελούν αναπόσπαστα βέλη στην φιλμική φαρέτρα του επιφανούς δημιουργού. Εντούτοις ο ίδιος ο Tarantino μερικά χρόνια πριν παραδέχτηκε, δημόσια, πως δεν έχει καλύτερο από το να σκηνοθετεί την Uma Thurman. Οι δυο τους έχουν συνεργαστεί πολλές φορές, άλλοτε μπροστά κι άλλοτε πίσω από τις κάμερες. Η αρχή έγινε πίσω στο μακρινό 1994 όταν η πανέμορφη ηθοποιός “πρωταγωνίστησε” στο ανατρεπτικό “Pulp Fiction”. Έκτοτε οι δυο τους κρατούν μια δυνατή φιλία που φημολογείται πως κατά καιρούς δεν ήταν και τόσο αθώα. Για την ιστορία ο Tarantino παρέδωσε ένα ακόμη cult έπος, χωρισμένο σε δύο κομμάτια, χτισμένο ολότελα πάνω στην καλλονή Thurman. Αυτή με την σειρά της, κι αφού συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της ηρωίδας που ενσάρκωσε, πήρε Χατόρι και ρίχτηκε λυσσαλέα στο ατέρμονο κυνήγι του Bill γεμίζοντας αίμα την μεγάλη οθόνη.
- Pulp Fiction(1994), Kill Bill Volume I (2003), Kill Bill :Vol II (2004)
Ridley Scott & Russell Crow
Η απόλυτη δόξα και τα 5 Όσκαρ που χάρισε ο “Μονομάχος” στους Ridley Scott και Russell Crow, όπως έδειξε η ιστορία, ήταν μόνο η αρχή στις ένδοξες συνεργασίες που θα έκαναν οι δυο τους μετέπειτα. Παρόλα αυτά είναι γεγονός ότι δεν έδεσαν από την πρώτη στιγμή οι δυο άντρες, και θα έλεγε, μάλιστα, κανείς πως μέχρι και το τέλος της κοινής τους πορείας δεν ήταν και οι καλύτεροι φίλοι. Μετά τον “Μονομάχο” ο Ridley Scott γύρισε 4 ταινίες σε διάστημα 6 ετών, με τον Crow να λάμπει δια της απουσίας του. Το 2006 ωστόσο, ήρθε το ρομαντικό δράμα “A Good Year” που τους έφερε και πάλι στο ίδιο πλατό. Ακολούθησε μια τετραετία αδιάκοπης συνεργασίας. Τις χρονιές 2007 και 2008 είδαμε το “American Gangster” και το “Body of Lies” αντίστοιχα. Δύο φορμαλιστικά, εγκληματικά στολίδια που επιβεβαίωσαν ότι, παρά τις ιδιαιτερότητες του ενός και τις εμμονές του άλλου, μαζί μπορούσαν να κάνουν το κάτι παραπάνω. Κάπου εκεί όμως, εν έτη 2010 ήρθε ο “Robin Hood” και δυστυχώς ήταν κατώτερος των περιστάσεων. Τούτη η ταινία, μοιραία, σήμανε και το τέλος του κινηματογραφικού δρόμου που περπάτησαν από κοινού δύο σπουδαίοι αρτίστες της 7ης τέχνης. Μια επαγγελματική-φιλική σχέση που πέρασε από χίλια κύματα, μέτρησε πολλές κόντρες πίσω από τις κάμερες κι ακόμη περισσότερα Όσκαρ μπροστά από αυτές.
- Gladiator(2000), A Good Year(2006), American Gangster(2007), Body of Lies(2008), Robin Hood(2010)
Steven Spielberg & Tom Hanks
Ο Steven Spielberg είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο επιτυχημένους σκηνοθέτες που γνώρισε ποτέ το σινεμά. Το ολόχρυσο και γεμάτο βραβεία παλμαρέ του φαντάζει μικρό μπροστά στα σπουδαία φιλμ που παραδίδει κατά καιρούς.
Ο Tom Hanks από την άλλη θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρεί κινηματογραφικό του πατέρα και τον Robert Zemeckis(Forrest Gump, Castaway, The Polar Express). Όταν όμως μπαίνει στην εξίσωση ο Spielberg, και ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στις συνεργασίες που έχει κάνει με τον πολυτάλαντο ηθοποιό, δικαιούται κάτι περισσότερο από τον εξαιρετικό κ. Zemeckis.
Πέρασαν κιόλας 3 χρόνια απ’ όταν το ζευγάρι Spielberg-Hanks ένωσε τις δυνάμεις του εκ νέου, και για 4η φορά στο σύνολο, παραδίδοντας την αινιγματική “Γέφυρα των Κατασκόπων”. Το 1998 είδαμε στις σκοτεινές αίθουσες την “πρώτη πράξη” μια λαμπρής συνεργασίας που επρόκειτο να κρατήσει χρόνια. Την ανεπανάληπτη “Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν” , ακολούθησε το αξεπέραστο “Catch Me If You Can”(2002), για να πάρει την σκυτάλη το συμπαθέστατο “The Terminal”(2004). Χρειάστηκε να περιμένουμε λοιπόν 11 ολόκληρα χρόνια για να τους δούμε και πάλι μαζί στην μεγάλη οθόνη. Τουλάχιστον άξιζε το κόπο..
- Saving Private Ryan(1998), Catch Me If You Can(2002), The Terminal(2004), Bridge of Spies(2015)
Paul Thomas Anderson & Philip Seymour Hoffman
Από τις πρώτες κιόλας δημιουργίες του, ο P.T. Anderson διέκρινε το ταλέντο και τις άφθονες υποκριτικές αρετές του P.S. Hoffman. O αλησμόνητος ηθοποιός συνεργάστηκε με τον οραματιστή σκηνοθέτη από το 1996 μέχρι και το 2012. Στην διάρκεια τούτων των 16 χρόνων, παρέδωσαν μοναδικά κινηματογραφικά έπη όπως το φανταχτερό “Boogie Nights”(’97), το δραματικό “Magnolia”(’99) και φυσικά το ριζοσπαστικό “The Master”(’12). O Philip Seymour Hoffman μπορεί να έφυγε δυο χρόνια πριν, ωστόσο δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ. Η πλούσια φιλμογραφία του αποτελεί χρυσή παρακαταθήκη για όλο το κινηματογραφικό στερέωμα.
- Hard Eight(1996), Boogie Nights(1997), Magnolia(1999), Punch-Drunk Love(2002), The Master(2012)
Pedro Almodovar & Penelope Cruz
Δεν άργησαν πολύ να συναντηθούν καλλιτεχνικά δυο πολυτάλαντοι άνθρωποι στην Ιβηρική χερσόνησο. Η Penelope Cruz αποτελεί μόνιμη μούσα του Almodovar από το 1997 και το “Live Flesh”. Σήμερα, εν έτη 2018, μετρούν συνολικά 6 ταινίες και όλες είναι απαράμιλλης γοητείας. Φυσικά, την κορυφή άγγιξαν δύο χρόνια μετά την κινηματογραφική τους πρεμιέρα όταν το αισθαντικό δράμα “All About my Mother”(1999) απέσπασε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Σίγουρα η θελκτικότατη Penelope οφείλει πάρα πολλά στον ευαίσθητο Pedro, για την εκτόξευση που γνώρισε η καριέρα από την μεταξύ τους συνεργασία. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, του οφείλει ακριβώς όσα κι εκείνος. Διότι οι σχέσεις στο σινεμά είναι κάτι παραπάνω από αμφίδρομες και τούτο το άρθρο αποτελεί την απόδειξη.
- Live Flesh(1997), All About my Mother(1999), Volver(2006), The Cannibalistic Councillor(2009), Broken Embraces(2009), I’m So Excited(2013)
David Fincher & Brad Pitt
“Μόλις” 30 χρονών ήταν ο Brad Pitt όταν ήρθε, για πρώτη φορά, σε επαφή με τον David Fincher το 1993, κι αμέσως οι δύο άντρες ανέπτυξαν μια παραγωγική μα πάνω απ’ όλα φιλική σχέση. Το 1995 ήρθε η πρώτη κινηματογραφική τους συνεργασία με το Seven να αποσπά διθυραμβικές κριτικές. Δίχως να χάνει πολύ καιρό ο Αμερικανός δημιουργός, το 1999 σκηνοθετεί εκ νέου τον Brad Pitt, αυτός με την σειρά του δένει άψογα με τον Edward Norton και το Fight Club γίνεται ύμνος στα χείλη σινεφίλ και κριτικών σε κάθε γωνιά του κόσμου. Η “Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον” το 2008 έμελλε να είναι το εκκωφαντικό, κύκνειο άσμα του λαμπερού ζευγαριού.
Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι θα γίνει στο μέλλον, αλλά είναι αλήθεια πως μια νέα συνεργασία Fincher-Pitt φαντάζει αδύνατη τη παρούσα στιγμή. Ο μεν Pitt έχει συρρικνώσει σε μεγάλο βαθμό τους ρόλους που υποδύεται τελευταία, και ο δε Fincher κάνει μεγάλα διαλλείματα ανάμεσα στα blockbuster που αρέσκεται να γυρίζει, επιλέγοντας συνήθως φρέσκα πρόσωπα(βλ. Jesse Eisenberg, Andrew Garfield, Rooney Mara, Rosamund Pike).
- Seven(1995), Fight Club(1999), The Curious Case of Benjamin Button(2008)
Wes Anderson & Bill Murray
Ίσως να είναι το πιο αχώριστο δίδυμο της λίστας. Ο ποικιλόχρωμος Anderson φαίνεται πως βρήκε το soul mate του στο πρόσωπο του ξεχωριστού Murray, αφού ο βετεράνος, πλέον, ηθοποιός απουσιάζει μόνο από την πρώτη του ταινία. Όλα λοιπόν ξεκίνησαν πίσω στο σκονισμένο 1998 όταν ο Bill στάθηκε για πρώτη φορά μπροστά από την κάμερα του Wes. Από εκεί και πέρα όλα είναι ιστορία και μάλιστα λαμπρή. Δεν χωρά αμφιβολία ότι πρόκειται για δύο ιδιαίτερες προσωπικότητες περίσσιου ταλέντου. Ίσως κάπου εκεί μέσα.. στα πολλά χρώματα και τις πρωτόγνωρες μουσικές.. τις ταινίες τους δηλαδή.. να βρίσκουν σημείο επαφής, του οποίου γινόμαστε μάρτυρες στην μεγάλη οθόνη. Το τελευταίο τους αριστούργημα ακούει στο όνομα “The Grand Budapest Hotel” και μάλιστα έγινε τετράκις οσκαρικό στην 87η τελετή της Ακαδημίας. Για ν’ ακριβολογούμε εντούτοις, στο “Isle of Dogs” που είδαμε φέτος στις σκοτεινές αίθουσες συνεργάστηκαν μεν φωνητικά δε, αφού επρόκειτο για animation film. Δεκαοκτώ χρόνια αδιάκοπης, πρωτοποριακής κινηματογραφικής έμπνευσης για τον Wes Anderson, αντικατοπτρίζονται πλήρως στο πηγαίο ταλέντο του αιθάλη Bill Murray. Κι όπως φαίνεται στο βάθος του πεδίου, ο κοινός δρόμος των δύο έχει ακόμη πολλά βήματα να μετρήσει κι ακόμη περισσότερες ταινίες. Οψόμεθα..
- Rushmore(1998), The Royal Tenenbaums(2001), Life Aquatic with Steve Zissou(2004), The Darjeeling Limited(2007), Fantastic Mr. Fox(2009), Moonrise Kingdom(2012), The Grand Budapest Hotel(2014), The Isle of Dogs (2018)
Tim Burton & Johnny Depp
Τα εκατοντάδες νεανικά, κυρίως γυναικεία, γκρουπ που δηλώνουν αθεράπευτα ερωτευμένα μαζί του, θα μείνουν παντοτινά στην σκιά και μόνιμα καθηλωμένα στην 2η θέση. Διότι πολύ απλά no1 φαν του Johnny Depp θα είναι, εσαεί, ο Tim Burton. Ο φαντασμαγορικός σκηνοθέτης με το εντελώς αναγνωρίσιμο και γκροτέσκο στυλ κινηματογράφησης μας έχει πείσει πως είναι 100% εξαρτημένος με τον μποέμ τύπο από το Κεντάκι. Δεν είναι οι 9 ταινίες που έχει κυριολεκτικά κόψει και ράψει στα μέτρα του Johnny.. δεν είναι καν το γεγονός ότι είναι κουμπάροι.. Πάνω από όλα είναι η απίστευτη τελειότητα με την οποία ο ένας εφάπτεται στον άλλον. Τολμώ να ομολογήσω πως αν αυτοί οι δύο δεν είχαν συναντηθεί ποτέ, τότε κατά πάσα πιθανότητα τούτη τη στιγμή ο πλανήτης δεν θα γνώριζε ούτε τον έναν ούτε τον άλλον. Αναντίρρητα πρόκειται για μία συνεργασία στην οποία μοιάζουν και οι δύο εθισμένοι. Εννιά ταινίες, όπως αναγράφεται και παραπάνω, γεννήθηκαν από το κινηματογραφικό ζευγάρι Burton-Depp, και στο σύνολο τους ήταν μοναδικά στυλιζαρισμένες οπτικά και άκρως επιτυχημένες εμπορικά.
- Edward Scissorhands(1990), Ed Wood(1994), Sleepy Hollow(1999), Corpse Bride(2005), Charlie and the Chocolate Factory(2005), Sweeny Todd(2007), Alice in Wonderland(2010), Dark Shadows(2012), Alice in Wonderland: Through the Looking Glass(2016)
Jean-Luc Godard & Anna Karina
Ο Jean-Luc Godard ίσως να είναι ο άνθρωπος που ταυτίστηκε με τον κινηματογράφο όσο κανείς άλλος. Το αναπάντεχο όμως της ιστορίας του τελικά, είναι ότι και ο ίδιος ο κινηματογράφος ταυτίστηκε μαζί του και άλλαξε ριζικά από τότε που τα μονοπάτια τους συναντήθηκαν. Μόνιμο κινηματογραφικό όπλο στην πορεία του Γάλλου στην 7η τέχνη ήταν, ανέκαθεν, η εντυπωσιακή Anna Karina. Πρωτοπόρος από την αρχή της καριέρας του μέχρι και σήμερα, ο υποκινητής της Nouvelle Vague, δεν έχανε ποτέ ευκαιρία να καυτηριάσει τους τυπολατρικούς σκηνοθέτες.
Η θεόμορφη μούσα του ποτέ δεν τον απογοήτευσε. Την είδαμε, κυρίως την δεκαετία του ’60, να γίνεται υπό τις οδηγίες του επαναστατικού κινηματογραφιστή άλλοτε αφελής και άλλοτε γυναίκα αράχνη. Πάντα με χαρακτηριστική άνεση και με ικανότητες χαμαιλέοντα έπαιρνε όποια μορφή κι αν της ζητήθηκε. O Jean-Luc Godard, πάντα με την συντροφιά της Anna Karina, φαντάστηκε, δημιούργησε και τελικά υπηρέτησε το σινεμά σαν τέχνη κι όχι σαν επάγγελμα. Μάλλον γι’ αυτό κατάφερε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα.
- Η Κυρία Θέλει Έρωτα(1961), Μάτια Γεμάτα Ήλιο(1962), Ζούσε την Ζωή της(1962), Ο Μικρός Στρατιώτης(1963), Band of Outsiders(1964), Ο Τρελός Πιερό(1965), Alphaville(1965), Made in USA(1966), The Oldest Profession(1967)
