Γράφει ο Χρήστος Ναούμ
«Icarus wings». https://youtu.be/jIbmC5sed8I
… Γεια σου, καλέ μου, (καλά, το «μου» μην το λάβεις υπόψη σου. Γράφτηκε, εκ παραδρομής.) Απόψε, η ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σου ήταν δυνατή, με ξεπέρασε. Ήπια, και τα ποτηράκια μου να διώξω τις αναστολές. Έβαλα και μουσική. Πέρασαν τόσα χρόνια κι ακόμα σε φέρνω στην σκέψη μου. Όταν οδηγώ, κι ακούω τραγούδια, τότε μόνιμα με συντροφεύεις. Μη νομίζεις, ότι δεν προσπαθώ να σβήσω κάθε τι δικό σου. Κι, αν δεν πάλεψα με τις σκιές και τις αγωνίες σου… Κι, αν δεν ξενύχτησα με τη εικόνα σου, ντυμένος στα λευκά αλλά πληγωμένος. Περπάτησα άπειρα χιλιόμετρα, κολύμπησα άλλα τόσα, σήκωσα βάρη και βάρη. Όμως, το δικό σου βάρος, δεν το βάσταξα. Λύγισα, απόψε. Είπα να μοιραστώ με σένα, αυτό που μου συμβαίνει. Πάντα, είσαι στις σκέψεις μου. Υπάρχουν στιγμές, που παλεύω με το φάντασμα σου. Τότε, σε διώχνω.
Άλλοτε, όταν με πλημμυρίζει η νοσταλγία σου, αγριεύω σα μπουρίνι, σηκώνω θεόρατα κύματα κι, ύστερα επιστρέφω στην καθημερινότητα μου. Μπήκε η άβυσσος μεταξύ μας. Πώς να σε διεκδικήσω; Πώς να σε κατακτήσω; Έσπαγα το μυαλό να βρω λύσεις. Κι ύστερα, σταμάταγα μπροστά στην άρνησή σου. Βράχος. Ήμουν σε απόγνωση. Και τώρα, είμαι. Αλλά, τώρα, τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Μόλις, την περασμένη βδομάδα, υποβλήθηκα σε μια, επιπλέον εγχείρηση. Κι, εκείνος ο πόνος έσβησε για λίγο, τον δικό σου. Μακάρι να υπήρχαν χάπια, φάρμακα, ενέσεις να τα πάρω και να σε ξεχάσω. Αλήθεια, που βρίσκεται το νερό της λησμονιάς; Δεν ξέρω, τι νόημα έχει αυτό το γράμμα. Δεν θέλω να πετύχω τίποτα. Θέλω μόνο να πω ότι σε σκέφτομαι. Και, παρά τις αντιξοότητες, της ζωής μου είμαι πιστός στην θύμησή σου. Δεν περιμένω τίποτα. Δεν ελπίζω σε κάτι. Αλλά, θέλω να ξέρεις ότι ο έρωτας μου, στο πρόσωπό σου, με βασανίζει. Θα σβήσω τον υπολογιστή και θα ξαπλώσω. Αύριο, μια άλλη μέρα, θα με παρασύρει, στην ρουτίνα μου. Εσύ μπορεί και να μη το διαβάσεις. Από δω και πέρα, ο χρόνος αναλαμβάνει την συνέχεια. Τη συνέχεια μας.
Καλή νύχτα.
Γυμνός σε κοινή θέα.
Διηγήματα.
Εκδόσεις Καστανιώτης. 2015
