Πολιτικός Επιστήμονας – Διεθνολόγος
Μέλος του Τομέα Εξωτερικών της ΝΔ
Κύριε Γαράιμπε,
Η κυβέρνηση θέλησε να προχωρήσει σε λύση του ονοματολογικού με το κράτος της Π.Γ.Δ.Μ. και κατέληξε στη
συμφωνία των Πρεσπών. Θα θέλαμε το σχόλιό σας για αυτή την εξέλιξη.
Μετά από μήνες μιας άκρως σκοτεινής διαπραγμάτευσης για την οποία
ούτε η Αξιωματική Αντιπολίτευση ούτε τα άλλα κόμματα της Βουλής
έλαβαν ποτέ την παραμικρή ενημέρωση, η κυβέρνηση των Τσίπρα- Καμμένου υπέγραψε μία καταστροφική για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα συμφωνία στις Πρέσπες. Ο πρωθυπουργός με τον δήθεν «πολλά βαρύ» σε εθνικά ζητήματα κυβερνητικό του εταίρο, παρέδωσαν
αμαχητί στους Σκοπιανούς το δικαίωμα να αποκαλούν την εθνότητα
και τη γλώσσα τους «μακεδονική», τους πρόσφεραν δηλαδή την πλήρη
νομιμοποιητική βάση για τις αλυτρωτικές τους διαθέσεις που κάθε
ελληνική κυβέρνηση πριν από αυτήν αρνήθηκε να προσφέρει. Οι
επιπτώσεις αυτής της συμφωνίας δεν είναι μόνο αρνητικές γιατί
ενθαρρύνονται οι αλυτρωτικές τάσεις των Σκοπίων, αλλά και γιατί
βλάπτονται σοβαρά οι ελληνικές επιχειρήσεις που παράγουν και
εξάγουν προϊόντα με τον χαρακτηρισμό «μακεδονικός», καθώς αφαιρεί
από αυτές το ανταγωνιστικό εμπορικό πλεονέκτημα και μπορεί να
προκαλέσει ζημία στην κερδοφορία τους.
Ο πρωθυπουργός επικαλείται την έξοδο από τα μνημόνια και αυτή θα είναι και η βασική του τοποθέτηση στη φετινή ΔΕΘ. Τί αντιτάσσει η Νέα Δημοκρατία; Υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό
ή πρόκειται για ένα πολιτικό αφήγημα;
Η φράση «πολιτικό αφήγημα» δεν αρκεί για να αποδώσει την απόκλιση
από την πραγματικότητα. Δεν μιλάμε για πολιτικό αφήγημα. Μιλάμε
για πολιτικό παραμύθι. Ο άνθρωπος που από το ίδιο βήμα της ΔΕΘ
έταζε πριν μόλις λίγα χρόνια 12 δισ. παροχές, είναι ο ίδιος άνθρωπος
που υπέγραψε δύο νέα αχρείαστα μνημόνια και επέβαλε στους Ελληνες
πολίτες 14,5 δισ. νέα μέτρα. Αυτός που έχτισε την πολιτική του καριέρα
σε έναν τοξικό πολιτικό λόγο γεμάτο «κρεμάλες» και «γερμανοτσολιάδες» είναι ο ίδιος που έχει παραδώσει τη δημόσια περιουσία για έναν αιώνα, έχει εξαντλήσει τη φοροδοτική ικανότητα
των ελληνικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων, έχει δεσμευτεί για
μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου ορίου, ενώ παράλληλα
έχει δεσμεύσει τη χώρα για πολλά χρόνια ακόμη με εξωφρενικά
πλεονάσματα που θα συνεχίσουν να στερούν πολύτιμη ρευστότητα από
την πραγματική οικονομία. Ευχαριστούμε, αλλά τέτοια «έξοδο» από τα
μνημόνια δεν την αντέχει η χώρα.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα σοκ ανάτασης και δημιουργίας που θα
επιτρέπει στα πιο φιλόδοξα και δραστήρια παιδιά της να γευτούν το
αγαθό της οικονομικής και κοινωνικής ανέλιξης. Χαμηλότεροι φόροι,
χαμηλότερες εισφορές, επένδυση σε γνώση και καινοτομία, και κυρίως
συστηματική-έμπρακτη διευκόλυνση των κλάδων της ελληνικής
οικονομίας που ηρωικά επιμένουν να παράγουν και να εξάγουν στις
αγορές ολόκληρου του κόσμου, παρά τα τρομακτικά εμπόδια, είναι οι
πυλώνες αυτής της πολιτικής.
Είναι πιθανό το σενάριο εθνικών εκλογών τον Μάιο του 2019;
Ο Τσίπρας έχει δείξει ότι είναι ένας πολιτικός ο οποίος όσο
περισσότερο πιέζεται δημοσκοπικά και πολιτικά τόσο περισσότερο
καταφεύγει σε τεχνάσματα προκειμένου να μειώσει- όπως ο ίδιος
πιστεύει- το εκλογικό κόστος για τον ίδιο και το κόμμα του. Δεν αποκλείεται λοιπόν να προκηρύξει πρόωρες εθνικές εκλογές τον Μάιο του 2019, χρόνος κατά τον οποίο θα διεξαχθούν τόσο οι
εκλογές της αυτοδιοίκησης όσο και οι ευρωεκλογές. Το αποτέλεσμα
θα είναι να έχουμε εκλογές με τέσσερις κάλπες: δημοτικές, περιφερειακές, εθνικές και ευρωεκλογές. Σε ένα τέτοιο σενάριο, ο Τσίπρας νομίζει ότι η δυσαρέσκεια των πολιτών θα μπορούσε είτε να «μοιραστεί» ανάμεσα στις τέσσερις κάλπες είτε να εκτονωθεί στις
υπόλοιπες τρεις και άρα να πέσει στα μαλακά στην κάλπη των εθνικών. Κανένα ταχυδακτυλουργικό κόλπο δεν μπορεί να γλιτώσει τον Τσίπρα και τον εταίρο του από την επερχόμενη ήττα τους όποτε
και αν γίνουν εκλογές, είτε με μία είτε με τέσσερις κάλπες.
Στις πρόσφατες τουρκικές εκλογές επανεξελέγη Πρόεδρος της
Δημοκρατίας ο κύριος Ερντογάν. Τί σημαίνει αυτό για το μέλλον
της Τουρκίας, αλλά και των σχέσεών της με την Ελλάδα;
Η διαδικασία μετατροπής του τουρκικού πολιτικού συστήματος από
πρωθυπουργοκεντρικό σε προεδρικό ξεκίνησε σταδιακά από την
εποχή ακόμη του Τουρκούτ Οζάλ. Ο Ερντογάν, ωστόσο, κερδίζοντας
τις τελευταίες εκλογές βάζει την προσωπική του σφραγίδα στην
ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας διασφαλίζοντας για τον εαυτό
του προεδρικές υπερεξουσίες. Πρόσφατα, ο Ερντογάν φαινομενικά
προχώρησε σε άρση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης που ο ίδιος
είχε επιβάλει μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, στην
ουσία όμως την αντικατέστησε με έναν νόμο που αναμένεται να
περιορίσει τις ελευθερίες των Τούρκων και να εδραιώσει το αυταρχικό στυλ διακυβέρνησής του. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ ανησυχητική γιατί αυξάνει την πιθανότητα να χρησιμοποιεί τακτικά
την Ελλάδα μέσω της δημιουργίας τεχνητών κρίσεων για να ασκήσει
πολιτική πίεση στη Δύση και ειδικά στην Ευρώπη προκειμένου να διασφαλίσει ανταλλάγματα για τη χώρα του.
Η εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. που πρεσβεύει ο Τραμπ, τί συνέπειες θα έχει κατά τη γνώμη σας στις σχέσεις της Αμερικής με την Ευρώπη οικονομικά και γεωπολιτικά;
Τιμώμενη χώρα της φετινής ΔΕΘ είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Εχει ιδιαίτερη αξία λοιπόν να δούμε προς τα πού βαδίζει υπό τη διακυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ. Δέκα χρόνια
πριν μιλούσαμε για την έλευση ένος πολυπολικού κόσμου και την ανάδυση νέων περιφερειακών δυνάμεων με πιθανές διεθνείς φιλοδοξίες. Σήμερα, βλέπουμε τον τρόπο με τον όποιο φαίνεται να αντιμετωπίζουν οι Η.Π.Α. αυτόν τον κόσμο, και η απάντηση
είναι: ανταγωνιστικά. Στην τελευταία σύνοδο των G7 είδαμε μία
Αμερική που στρέφεται κατά πάντων, μη διστάζοντας να διακινδυνεύσει εμπορικό πόλεμο ακόμη και με ιστορικούς της
συμμάχους όπως είναι η Ευρώπη, ο Καναδάς και η Ιαπωνία. Αυτό
που στον 20ο αιώνα είχε διαμορφωθεί ως «Δύση», δηλαδή ως μία
συνεκτική στρατηγική, πολιτική και αξιακή γεωπολιτική οντότητα
με συναντίληψη συμφερόντων, έχει πλέον διαρραγεί. Σε έναν κατακερματισμένο πλέον δυτικό κόσμο, η χώρα μας οφείλει να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της, κατανοώντας αυτές τις τεκτονικές αλλαγές και τηρώντας τις κατάλληλες ισορροπίες.
