“Απελπισμένος έρωτας είναι ο έρωτας ο ανεκπλήρωτος”
Μια παράσταση με υψηλή αισθητική, με άποψη που πρέπει να επαναληφθεί, γιατί δυο παραστάσεις δεν ήταν αρκετές!
Αν και συνήθως είμαι συγκρατημένη με τις μοντέρνες προσεγγίσεις των κλασικών έργων, παρακολουθώντας σήμερα την παράσταση που έστησαν η Τατιάνα Παπαδοπούλου και η Αρετή Κουτσικοπούλου εντυπωσιάστηκα. Βρήκα την σύγχρονη οπτική τους προσέγγιση ευρηματική, ενδιαφέρουσα, και καλά τεκμηριωμένη.
Ο ΡωμαΙος & η Ιουλιέτα, από την αναγεννησιακή Βερόνα της Ιταλίας μεταφέρονται στα γραφεία μια σύγχρονης πολυεθνικής εταιρίας. Αγωνίζονται να εξελιχθούν επαγγελματικά, έχοντας όμως χάσει το νόημα της ζωής, ενώ προσπαθούν να θωρακιστούν απέναντι στο πιο ευγενές συναίσθημα, που είναι ο έρωτας.
Οι χορογραφίες της παράστασης δυναμικές, οι χορευτές πολύ καλοί……ας μην ξεχνάμε ότι εμείς στη Θεσσαλονίκη δεν βλέπουμε συχνά παραστάσεις με χορευτές τέτοιου επιπέδου. Άφησα τελευταία την εμπνευσμένη σκηνογραφία του Θανάση Κολαλά. Η εικαστική του ματιά κυριαρχεί. Ένα αυστηρά λιτό και λειτουργικό σκηνικό, που από γραφείο μεταμορφώνεται σε μπαλκόνι και μετά σε κρεβάτι, για να στεγάσει τον έρωτα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας (αλήθεια, πόσο όμορφα αυτά τα δυο πλάσματα;;).
Από τα δυνατά σημεία της παράστασης η χορογραφία στα γραφεία, η χρήση του μαλακού νάιλον και το παιχνίδι στον αέρα, η μεταμόρφωση του μπαλκονιού σε κρεβάτι, ο βικτωριανός γιακάς που φορούν στον νεκρό Ρωμαίο της εποχής μας και που συμβολίζει, δίχως άλλο, την διαχρονικότητα αυτού του έργου.
Απολαύσαμε χορό μετά από καιρό και σας ευχαριστούμε.
Συγχαρητήρια σε όλους!!
