“Στα άμεσα μελλοντικά μου σχέδια είναι να συνεχίσουμε δράσεις και εκθέσεις με την ομάδα του Ορίζοντα Γεγονότων που είμαι μέλος, να προχωρήσουμε κάποια σχέδιά μας για εκθέσεις που λόγω καραντίνας σταματήσαν και να κάνω μια ατομική έκθεση…”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Ζωγράφιζα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, και παρατηρούσα επίσης τους πίνακες ζωγραφικής. Στο Δημοτικό δεν κάναμε καθόλου καλλιτεχνικά, και εγώ ζωγράφιζα όπου έβρισκα (θρανία, βιβλία, τετράδια).
Όταν πήγα στο Γυμνάσιο δεν ήξερα πώς να εκφραστώ στη ζωγραφική. Νόμιζα ότι ζωγράφος γίνεσαι αν ξέρεις να αντιγράψεις μια φωτογραφία, ένα πρόσωπο για παράδειγμα πολύ καλά.
Στο Λύκειο άρχισα πιο συστηματικά να ζωγραφίζω και να σχεδιάζω. Αποφάσισα ότι θέλω να σπουδάσω κάτι που να έχει σχέση με τις εικαστικές τέχνες. Με γοήτευαν οι τέχνες που είχαν σχέση με τον χώρο. Στην Β’ Λυκείου αποφάσισα να σπουδάσω Αρχιτεκτονική έχοντας την αίσθηση ότι είναι μια τέχνη/ επιστήμη που τα περιλαμβάνει όλα όσα με ενδιέφεραν.
Σπούδασα Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και παράλληλα ζωγράφιζα όποτε μπορούσα. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου και άρχισα να εργάζομαι ως Αρχιτέκτονας, άρχισε να μου λείπει η ζωγραφική και κυρίως ήθελα να μάθω περισσότερα. Κάποια στιγμή, παράλληλα με την εργασία μου σε γραφεία αρχιτεκτονικής, πήγα στο εργαστήριο του Ν. Στέφου που ήταν και στην γειτονιά μου, και του είπα, δεν με ενδιαφέρει να δώσω εξετάσεις στην Καλών Τεχνών θέλω απλά να ζωγραφίζω. Πήγαινα λοιπόν τα βράδια μετά την δουλειά και τα Σ.Κ. Γίναμε φίλοι με τον Νίκο και έμαθα πολλά στο φροντιστήριο του. Μετά από 1 χρόνο που πήγαινα εκεί και μετά από 2-3 χρόνια που εργαζόμουν ως αρχιτέκτονας και ως βιομηχανική σχεδιάστρια στην Αθήνα, ο Νίκος με ρώτησε γιατί δεν δίνω εξετάσεις για την Καλών Τεχνών. Κατάλαβα ότι η ζωγραφική με ενδιαφέρει πάνω από όλα, και αποφάσισα να δώσω κατατακτήριες εξετάσεις. Σπούδασα και παράλληλα στην αρχή των σπουδών μου εργαζόμουν σε αρχιτεκτονικά γραφεία κατά διαστήματα, και σε φροντιστήριο σχεδίου. Στη συνέχεια των σπουδών μου στην ΑΣΚΤ, ξεκίνησα να διδάσκω σε ιδιωτικό ΙΕΚ και ανακάλυψα πόσο με καλύπτει η διδασκαλία. Έγινε αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου και από τότε δεν σταμάτησα να διδάσκω έως τώρα που είμαι στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Ζούμε σε μια εποχή που δύσκολα οι καλλιτέχνες εντάσσονται αμιγώς σε κάποιο ρεύμα ή κίνημα. Η ζωγραφική μου είναι αφαιρετική, και είναι κοντά στο κίνημα του μαγικού ρεαλισμού, θα έλεγα. Μέσα στα έργα μου αναδεικνύονται συμβολικοί χώροι που εκφράζουν μια ιδέα μου, με συχνά στοιχεία σουρεαλισμού.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Από οτιδήποτε. Όταν άρχισα να ζωγραφίζω στη Θεσσαλονίκη με ενέπνευσε η παραλία της. Είχα κάνει πολλά σκίτσα, φωτογραφίες κ.λπ. Η πρώτη μου ατομική έκθεση με τίτλο «Παράλληλοι Τόποι» ήταν ονειρικοί τόποι βασισμένοι σε τοπία της Θεσσαλονίκης. Μετά στην Αθήνα, τα ερεθίσματα στα έργα μου άρχισαν να έρχονται από ιδέες και συναισθήματα που θέλω να εκφράσω.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Φυσικά υπάρχουν πολλές προσωπικότητες που έχουν επηρεάσει το έργο μου συνειδητά και ασυνείδητα. Ο δάσκαλός μου τα περισσότερα χρόνια στην ΑΣΚΤ ο Δημοσθένης Κοκκινίδης, o Νίκος Κεσσανλής, ο Κωσταντίνος Παρθένης, ο Mark Sagall, ο Paul Klee, και άλλοι πολλοί.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Να συνδυάζω όσο καλύτερα μπορώ την καλλιτεχνική μου δραστηριότητα, με το λειτούργημα της διδασκαλίας, την οικογένεια μου, τους φίλους μου. Με δύο λόγια, οι διάφορες πλευρές της ζωής μου να συνυπάρχουν όσο γίνεται πιο αρμονικά, αλλά στο τέλος της ημέρας να θεωρώ τον εαυτό μου πρωτίστως καλλιτέχνη.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Η τέχνη βάλλεται από πολλές μεριές, όμως στέκεται πανταχού παρούσα για να μας θυμίζει ότι ζωή χωρίς τέχνη δεν υπάρχει.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για αισθητική του Δημοσίου Χώρου στην Ελλάδα χωρίς την καλλιέργεια των ανθρώπων. Η πολιτεία χρειάζεται να υποστηρίζει τους καλλιτέχνες περισσότερο, και να καταλάβει ότι η παιδεία στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση υποβαθμίζεται όταν δεν θεωρούνται σημαντικά τα μαθήματα των Εικαστικών, του Σχεδίου, και της Ιστορίας της Τέχνης και εξοβελίζονται από το Λύκειο!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Τα άμεσα μελλοντικά μου σχέδια είναι να συνεχίσουμε δράσεις και εκθέσεις με την ομάδα του Ορίζοντα Γεγονότων που είμαι μέλος, να προχωρήσουμε κάποια σχέδιά μας για εκθέσεις που λόγω καραντίνας σταματήσαν, να κάνω μια ατομική έκθεση, και να διοργανώνουμε εκθέσεις με φίλους μου ζωγράφους. Αλλά το πιο σημαντικό για μένα είναι να προσπαθώ να εξελίσσομαι όσο μπορώ, και να παίρνω θέση ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος.
