“Η τέχνη για εμένα ξεκινά από ένα ερέθισμα. Μια σκέψη, ένα συναίσθημα, ένα κείμενο που με άγγιξε, από κάτι που θέλω να εκφράσω, μια βόλτα στην πόλη ή την εξοχή, μια φωτογραφία που μου άρεσε…”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Αυτή είναι μια πολύ ωραία ερώτηση κύριε Γωνιωτάκη… Σπούδασα γραφικές τέχνες και Διακόσμηση εσωτερικών χώρων και δούλεψα ως Γραφίστας στον Πειραιά για αρκετά χρόνια. Τότε, όλα γίνονταν με το χέρι, προσχέδια, τελικές μακέτες, οπότε το χέρι δούλευε καθημερινά… Πολλά χρόνια αργότερα, ένας φίλος που ήξερε πως ασχολούμαι με την Τεχνη, μου πρότεινε να παρακολουθήσουμε μαθήματα Αγιογραφίας με έναν πολύ καταξιωμένο Αγιογράφο, τον κύριο Γιάννη Παλαμήδη. Σε αυτόν άρεσε πολύ η δουλειά μου και μου μετέδωσε το “μικρόβιο” της ζωγραφικής, που σιγά σιγά εξελίχθηκε… Πάντα η θετική αντίδραση των ανθρώπων στα έργα μου με κάνουν να δουλεύω περισσότερο…
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Να σας πω την αλήθεια, δεν έχω συγκεκριμένο τρόπο δουλειάς. Εξαρτάται από τη διάθεσή μου. Το κάθε έργο είναι αυτόνομο κι έχει τη δική του ταυτότητα! Θα μπορούσα να πω ότι έχω επηρεαστεί από την Αγιογραφία, ίσως να τολμήσω να πω και από τον Ρεαλισμό και πολλά έργα μου έχουν συμβολικό χαρακτήρα… Συχνά πειραματίζομαι με διαφορετικές τεχνικές. Αυτό που αγαπώ πάντως πολύ, είναι η μικρογραφία… να κρατώ στο χέρι μου ένα κομμάτι ξύλο, ένα φύλλο μουριάς, και να ζωγραφίζω πάνω του με ένα πολύ λεπτό πινελάκι…
Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Η τέχνη για εμένα ξεκινά από ένα ερέθισμα. Μια σκέψη, ένα συναίσθημα, ένα κείμενο που με άγγιξε, από κάτι που θέλω να εκφράσω, μια βόλτα στην πόλη ή την εξοχή, μια φωτογραφία που μου άρεσε. Τα πάντα στη ζωη μας είναι τέχνη, το πως ζούμε, πως ντυνόμαστε, η μαγειρική μας, η ομιλία μας, το χαμόγελο μας …
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Πάντα με συναρπάζουν οι συνθέσεις και τα χρώματα του Édouard Mane τα συναισθήματα που βγαίνουν από τα έργα του! Όλοι οι καλλιτέχνες με επηρεάζουν με τις δημιουργίες τους, τους παρατηρώ, με αγγίζουν όλες οι μορφές τέχνης… Οι Δάσκαλοι ζωγραφικής που έχω δει να δουλεύουν, αναζωπυρώνουν τη δίψα για δημιουργία… Οι Δάσκαλοι έχουν το χάρισμα της έμπνευσης, τη μετάδοση της αγάπης στην Τέχνη.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Πρόκληση για μένα ήταν η απόφασή μου να αφήσω την Αθήνα και να έρθω στον τόπο καταγωγής μου, τις Μενετές Καρπάθου, οπού ζω και δημιουργώ τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Εδώ έχουμε δημιουργήσει το εργαστήριό μας, με το σύντροφο μου, τον Γλύπτη Παναγιώτη Ανεζίρη. Παράλληλα φτιάξαμε και το BONENDIS ART CENTER ένα χώρο Τέχνης και χειροποίητου δώρου. Ήταν ρίσκο, μιας και γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά, να αφήσω πίσω τους ρυθμούς της πόλης, και να ζήσω σε ένα ακριτικό νησί, αλλά η επαφή με την φύση, η ηρεμία, οι εικόνες και οι ήχοι εδώ με κέρδισαν.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Τα τελευταία χρόνια η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα έχει οδηγήσει την Τέχνη σε εικονική παρακμή. Εικονική, γιατί η Τέχνη έχει δοκιμαστεί στους αιώνες και η δημιουργία συνεχίζεται… Και ας μην ξεχνάμε ότι η δημιουργία ενεργοποιείται στίς δύσκολες περιστάσεις και δημιουργούνται έργα που αντανακλάνε την εποχή. Είναι σαν “αποτύπωμα” της εποχής.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ομολογώ να πω ότι η τελευταία δεκαετία ήταν για μένα ένα μεγάλο σχολείο. Δημιούργησα, συμμετείχα σε πολλές εκθέσεις, παρουσίασα τα έργα μου σε πολλούς ανθρώπους, στην Ελλάδα στην Κύπρο, στη Ρουμανία, στην Ολλανδία και διαδικτυακά σε όλο τον κόσμο ! Είμαι σίγουρη ότι θα επανέλθουμε, σε κανονικούς ρυθμούς μετά από την δύσκολη χρονιά που περάσαμε λόγω Covit19 Ήδη δουλεύω έργα και σύντομα θα μπορώ να κάνω μια έκθεση στην Αθήνα…
Bio. Η Πόπη Χατζηδάκη και μεγάλωσε στον Πειραιά με καταγωγή από Κάρπαθο σπούδασε γραφικές τέχνες και διακόσμηση εσωτερικού χώρου και ασχολήθηκε με την αγιογραφία και στη συνέχεια με τη ζωγραφική. “Όπως στη ζωή, δεν ζηλεύω τους ανθρώπους, έτσι και στην τέχνη δεν ζηλεύω τους ζωγράφους, απλά θαυμάζω τα έργα τους και εμπνέομαι όταν τους βλέπω να δουλεύουν.. η τέχνη είναι εσωτερική διάθεση για μένα η αναγνώριση της δημιουργίας, μου δίνει χαρά, μου δίνει δύναμη και προχωρώ… “
