Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Την Πωλίνα την ξέρω πάρα πολλά χρόνια. Από κοριτσάκι. Πριν ξεκινήσει να κάνει δισκογραφία ή σημαντικές ζωντανές εμφανίσεις. Έχουμε κάνει παρέα, έχουμε γελάσει, έχουμε κάνει διακοπές στο Πόρτο Ύδρα, απίστευτα βράδια στην Μέδουσα με τον Μαρίνο, με τον Κραουνάκη… με την Ελπίδα και τον Τουρνά… Χρόνια ανέμελα και αξέχαστα. Ξαναβρεθήκαμε όταν την κάλεσα να παραβρεθεί ως guest στο μικρό φεστιβάλ που διοργανώνω, το Kazarma Music Festival. Θυμηθήκαμε τις παλιές καλές εποχές και χτυπηθήκαμε στο γέλιο. Είναι αστείρευτη πηγή κεφιού, χιούμορ, αυτοσαρκασμού και γεμάτη δίψα για ζωή. Την αγαπώ!
Επειδή πιστεύω πως είσαι ένα κορίτσι αλλιώτικο από τα άλλα, θέλω να μου πεις τι διαφορετικό είχες από τα υπόλοιπα κορίτσια; Χαχαχαχα σάμπως ξέρω; Το μόνο ίσως που μπορώ να πω είναι, ότι πιο μικρή λειτουργούσα και στις αποφάσεις και στην συμπεριφορά περισσότερο ως αγόρι… πράγμα που συνεχίστηκε, γιατί το στυλ της γατούλας μου έφερνε αλλεργία…
Είσαι δυναμική και ατίθαση. Μπορείς να πεις μια -δυο ιστορίες από το παρελθόν που σε χαρακτηρίζουν αλλά και που το επιβεβαιώνουν; Είναι ολόκληρο βιβλίο (γέλια)… είναι η καθημερινότητα μου από παιδί, είναι ο τρόπος που ζω και συμπεριφέρομαι, οπότε μια-δυο ιστορίες δεν λένε τίποτα. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι ως ζώδιο – είμαι Λέων – είμαι δυναμική και παράλληλα και γενναιόδωρη και πιστή στο στόχο μου… Έτσι κινήθηκα πάντα χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς υποχωρήσεις ειδικά στα ερωτικά, με αποτέλεσμα να είμαι σχεδόν μόνη χαχαχαχαχαχαχαχα
Σίγουρα δεν είσαι από τις συνηθισμένες καλλιτέχνιδες… δεν μοιάζεις με καμία. Τόσο ανεξάρτητη τραγουδίστρια δεν έχω ξαναγνωρίσει… Θα συμφωνήσω με το ανεξάρτητη… Δεν έχω χειρότερο από την καταπίεση κάθε είδους…
Ποτέ απ’ όσο θυμάμαι δεν «τράβαγες ζόρι» με την καριέρα σου και ξαφνικά εμφανίζεσαι δίπλα στον Γιώργο Μαρίνο και μετά με τραγούδι του Κραουνάκη. Ουάου… Ουάου δεν θα πει τίποτα. Ζόρι όμως τράβαγα αλλά δεν φαινότανε γιατί απλούστατα είχα πάντα την πολυτέλεια της επιλογής. Ήμουν πάαααααρα πολύ τυχερή πάντως που βρέθηκαν στην πορεία μου αυτοί οι δύο καλλιτέχνες.
Βλέπω τον τελευταίο καιρό ότι δουλεύεις πάλι πολύ. Εμφανίζεσαι συνέχεια και στην Αθήνα αλλά και στην επαρχία. Πως αισθάνεσαι την επαφή σου με τον κόσμο; Το θείο δώρο της αναβίωσης των 80’s, 90’s… τι ρωτάς; Αισθάνομαι μαγικά με στιγμές που δεν είχα ζήσει ούτε πριν 30 χρόνια. Αυτό που συμβαίνει στα Live μας -εντός και εκτός Αθηνών – είναι κάτι το απίστευτο, είναι ονειρικό!
Όταν λες τις μεγάλες σου επιτυχίες της δεκαετίας του ’80, πως αντιδρούν; Πανικός, χαμός, χορός, χαμόγελα, τρέλα…Όλοι – και εμού συμπεριλαμβανομένης- γινόμαστε πάλι έφηβοι!
Επίσης να σου πω μπράβο, που εντελώς ακομπλεξάριστα, πήγες στο YFSF και έκανες φωνητικά στον Βαγγέλη Παναγόπουλο που μιμούνταν την Ελπίδα στο «Σωκράτη εσύ σούπερσταρ»… Πως έγινε η όλη φάση; Με την εκπομπή έχω αγαπησιάρικες σχέσεις. Πριν τρία χρόνια στο φινάλε της σαιζόν με τίμησαν ιδιαίτερα κάνοντας η Μπεκατώρου εμένα στο «Ροζ μπικίνι» (εμφανίστηκαν δυο Πωλίνες)… και φέτος ο Βαγγέλης – τρελό γέλιο – με μιμήθηκε πάλι στο «Ροζ μπικίνι», οπότε κάνοντας Ελπίδα, που είναι και αγαπημένη φίλη, συμφώνησα να σκάσω μύτη χωρίς να το ξέρει κανείς…
Όταν δεν δουλεύεις, τι κάνεις; ………………..
Η συνέχεια εδώ https://bit.ly/32q5vh7
