Επιμέλεια: Εύα Πετροπούλου Λιανού
Βιογραφικό: Γεννήθηκα στο Τριφύλλι και μένω στο Παλαίφυτο του Νομού Πέλλας. Είμαι Νηπιαγωγός γενικής αγωγής, με μεταπτυχιακές σπουδές στην ειδική αγωγή και εξειδίκευση στον αυτισμό. Εργάστηκα σε δημόσια Νηπιαγωγεία γενικής και ειδικής αγωγής και σε Κέντρα Διάγνωσης, Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής, Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ)
Γράφω ποιήματα και παραμύθια για παιδιά.
Αγαπάω πολύ τα παιδιά, τα ταξίδια, και το βύσσινο γλυκό.
Οι λέξεις στο ξεθώριασμα των καιρών
Οι πλατείες αδειάζουν.
Οι άνθρωποι γίνονται αριθμοί.
Σκονισμένα χαρτιά.
Σβησμένες μορφές.
Θολωμένες σκέψεις.
Χρόνια σιωπής.
Όλα δήθεν.
Ειρήνη, ελευθερία, αυτοδιάθεση,
λέξεις κάλπικες.
Τίποτε αληθινό.
Τίποτε λεύτερο.
Τα σωριασμένα φύλλα
στις γειτονιές του κόσμου,
και το πείσμα σου στη θλίψη μας σιωπηλής διαδήλωσης.
Μιας πορείας ειρήνης.
Αβάσταχτη η θύμηση σου.
Σε άγνωστα τοπία.
Απρόσωπα σπίτια.
Ανθρώπους με προσωπεία.
Ενώ ο χρόνος λάμπει απαθής.
Άχρωμο φως οι καιροί που μου γνέφουν.
Η λέξη ελευθερία έχασε το νόημά της.
Έγινε μια λέξη κάλπικη.
Ελευθερία, ανελεύθερη μέσα στην ακινησία της.
Μετέωρη μέσα στον πανικό της.
Με ξέπλεκα μαλλιά στους ώμους,
γκρεμίζεται στο μεγάλο μαγγανοπήγαδο του καπιταλισμού.
Κι εγώ;
Γιατί να έχω δυο μάτια, δυο αυτιά,
δυο χέρια, δυο πόδια;
Τον χώρο που ζω τον διαφεντεύουν άλλοι!
Όλοι οι αγώνες μου
Οι αγωνίες μου
Να βρω μια δίκαιη λύση
Ναυάγησαν.
Κάνω μια χούφτα τα όνειρά μου.
Κάνω μια χούφτα τη θέα μου.
Μικραίνω τα όρια της φαντασίας μου.
Και ενώ ξέρω πολλά.
Έχω τα κλειδιά,
για να ανοίξω όλους τους δρόμους,
με πιέζουν να περπατάω σε μονόδρομο.
Ραγισμένα μπετόν οι λέξεις.
Ειρήνη ελευθερία αυτοδιάθεση.
Χίμαιρες
Πλανόδιοι
μιας νοσταλγίας.
Μες τη νύχτα
ράβουμε
χίμαιρες
αντίκρυ
στο όνειρο.
Το όνειρο που μας γνέφει,
κρατάει κόκκινο μαντίλι
Μας στέλνει κόκκινα φιλιά
Κόκκινα μηνύματα
Που γίνονται μπαλόνια
Πετάνε πάνω από τη γη
Και το θαύμα συμβαίνει
Μια δυνατή βροχή σκάει τα μπαλόνια.
Τα μηνύματα απλώνονται πάνω στη γη.
διαλαλούν την συναδέλφωση των λαών.
Η ελευθερία είναι εδώ.
