Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;
Γύρω στην ηλικία τον 15-16! Ήμουνα μαθητής λυκείου τότε και πήρα μέρος στην παράσταση του σχολείου που θα συμμετείχε στον θεατρικό διαγωνισμό σχολείων. Ήταν το έργο Η Χιονάτη και οι 7 νάνοι. Μου άρεσε το κλίμα που είχε δημιουργηθεί στις πρόβες αλλά και το αποτέλεσμα, δηλαδή η παράσταση που κάναμε. Δεν το είχα σκεφτεί και τότε σοβαρά αλλά όπως φαίνεται με επηρέασε αρκετά. Μετά από κάποια χρόνια και μόλις τελείωσα το σχολείο αποφάσισα περισσότερο από ένστικτο και μια ανεξήγητη τότε επιθυμία να το δώ ποιο σοβαρά και να γραφτώ στην Ανωτέρα Δραματική σχολή Σύγχρονο θέατρο Β. Διαμαντόπουλος στην Θεσσαλονίκη το 2010. Από τότε όλα πήραν τον δρόμο τους και έχω αναπτύξει μια σταθερή σχέση με την τέχνη της υποκριτικής και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτήν μου την επιλογή μέχρι και σήμερα!
Θέατρο ή Κινηματογράφος τι προτιμάτε;
Χμ! Μπορώ να πω ότι προτιμώ το κιν/φο μιας και είμαι μεγάλος σινεφίλ. Όμως αποκλείεται να χάσω την ευκαιρία να πάω να δώ ή ακόμα καλύτερα να συμμετέχω σε κάποια παράσταση!!
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς:
Είναι δυο λέξεις κάπως περίεργες στον χώρο μας μιας και η επιβεβαίωση τους έχει μυστήριο διακύβευμα. Σίγουρα ξέρω μέχρι στιγμής ότι και οι δύο για μένα σημαίνουν δουλειά και επιπλέον δουλειά με ταπεινότητα, σεβασμό προς το αντικείμενο και τους συναδέλφους και μεγάλη ευχαρίστηση για αυτά που προσφέρει στον εαυτό μου και στους γύρω μου. Επίσης η μεγάλη επιθυμία για επικοινωνία με το κοινό που γεννάει την ισχυρή θέληση για δημιουργία και έκφραση είναι το στοίχημα που σου δίνει την δύναμη να έχεις διάρκεια μέσα στον χώρο της υποκριτικής και συνεχώς να εξελίσσεσαι και να πηγαίνεις ακόμα πιο μακριά σε όλα τα επίπεδα.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Γεννιέται για να γίνει! Πιστεύω ότι είναι συνδυασμός. Σίγουρα υπάρχει μια προδιάθεση – αυτό που ονομάζουμε ταλέντο- και σε τραβάει να ασχοληθείς με κάποια από τις τέχνες αλλά από ένα σημείο και έπειτα είναι η εργατικότητα και η θέληση που θα πάει κάποιον ακόμα πιο πέρα.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
Επικοινωνία! Το να μπορείς να καταλάβεις τον άλλο άνθρωπο αλλά και το περιβάλλον- φύση του οποίου είσαι μέρος. Είναι και η ουσία της υποκριτικής η επικοινωνία ξέρετε. Οφείλεις ως καλλιτέχνης να έχεις τις αισθήσεις σου ανοιχτές και μέσω της επικοινωνίας της τέχνης να θέτεις στο κοινό τα ερεθίσματα και τις δυνάμει προοπτικές. Προοπτικές αμφισβήτησης των στερεοτύπων σε κάθε επίπεδο αλλά και την προοπτική ξεπεράσματος του παγιωμένου. Μέσω της επικοινωνίας επιτυγχάνεται πάντα ανανέωση και η ανανέωση δημιουργεί το έδαφος για την επίτευξη του εξαιρετικού.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Έχω την τύχη και την ευχαρίστηση να είμαι συνιδρυτής και μέλος της Κοιν. Σ. Επ. Πολιτισμού Monstrare art group μαζί με άλλους 9 συνάδελφους καλλιτέχνες. Σκοπός μας η δημιουργία και η προαγωγή των παραστατικών τεχνών εν γένει. Το σχέδιο είναι μαζί με την Monstrare art group να έχουμε συνέχεια και να υπάρχει όσο μεγαλύτερη επικοινωνία και σταθερή σχέση με το κοινό της χώρας. Α και να τελειώσω τις σπουδές μου στο τμήμα θεάτρου της σχολής καλών τεχνών του Α.Π.Θ θα ήταν καλό!
Βιογραφικό.
Ο Περικλής Σταύρου γεννήθηκε το 1992 και μεγάλωσε στην Πρέβεζα. Από το 2010 ζει και
εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή- Σύγχρονο Θέατρο
Β. Διαμαντόπουλος, όπου και αποφοίτησε το 2014 ολοκληρώνοντας επιτυχώς τις εξετάσεις
υποκριτικής του Υπ. Πολιτισμού. Το 2018 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Τμήμα Θεάτρου της
Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.
Έχει παρακολουθήσει πολυάριθμα σεμινάρια υποκριτικής στο Θέατρο Εταιρότητα με τους
Θ. Βελισσάρη και Ν. Σακαλίδη, καθώς και μαθήματα και σεμινάρια χορού στην Σχολή χορού
Άσπας Φούτση, στην Επαγγελματική Σχολή Χορού του Δήμου Θεσσαλονίκης και στο Studio
Vis Motrix.
Ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις παιδικού και εφηβικού θεάτρου: «Αλαντίν»
και «Νταντά εξ ουρανού» σε σκηνοθεσία Ταμίλας Κουλίεβα, «Μηχανορραφήματα» σε
σκηνοθεσία Λουκίας Ορφανίδου, «Το χοντρό μπιζέλι» σε σκηνοθεσία Διονύση Ζαφειρίδη,
«Η χιονάτη και οι 7 υπέροχοι μουσικοί» σε σκηνοθεσία Γιώργου Γρηγοριάδη, «Η Μάσσα και
ο αρκούδος» σε σκηνοθεσία Ανδρονίκης Μαλακόζη, «Ο μάγος του Οζ» σε σκηνοθεσία
Θωμά Βελισσάρη.
Επίσης, έχει συμμετάσχει και σε παραγωγές στο ελεύθερο θέατρο και σε κρατικούς φορείς:
«Βιολογικός Μετανάστης» σε σκηνοθεσία της Ομάδας Fartistic, «Σαμσών και Δαλιδά» σε
σκηνοθεσία Μichal Znaniecki, «Albert Herring» σε σκηνοθεσία Κατερίνας Καρατζά, «Εν
Ατένταντ Γκοντό» σε σκηνοθεσία Ελένης Χούμου, «Εξομολογήσεις» σε σκηνοθεσία Δημήτρη
Σακατζή, «Joseph Roth-αυτό που βλέπω» σε σκηνοθεσία Άννας Μαρίας Ιακώβου, «Ουτοκία-παραλλαγή στους ¨Ορνιθες» σε σκηνοθεσία Θωμά Βελισσάρη.
Ως βοηθός σκηνοθέτη έχει συμμετάσχει το 2017 στις παραστάσεις «Δεν πληρώνω- Δεν
πληρώνω» και «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Σακατζή. Επίσης, έχει
συμμετάσχει ως χορευτής στις παραστάσεις χορού «Καρυοθραύστης» σε σκηνοθεσία
Άσπας Φούτση και «Χορός» και «Park» σε σκηνοθεσία Πόλυ Βόικου
Στον κινηματογράφο συμμετείχε ως ηθοποιός στις ταινίες: «Σαρκοβόρος» σε σκηνοθεσία
Δημήτρη Βαβάτση, «Στημένο Παιχνίδι» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τεζετζίδη και στην ταινία
«Τα Πνεύματα» σε σκηνοθεσία Srdjan Milosavljevic.
