Ενώ καθόμαστε με τις ώρες να ψάχνουμε στο διαδίκτυο, σε περιοδικά, να ρωτάμε γνωστούς και φίλους όταν πρόκειται να αγοράσουμε ένα προϊόν εντούτοις πρίν πάμε στην κάλπη δεν διεξάγουμε μία τόσο πολύωρη και σχολαστική έρευνα για το ποιόν θα ψηφίσουμε. Με το διαδίκτυο σήμερα μπορούμε να βρούμε πολλά στοιχεία αν και δεν αρκούν μόνον αυτά. Η πεποίθηση μερικών ότι ούτε και η ανέλιξη κάποιων είναι τόσο αξιοκρατική δεν μπορεί να θεωρηθεί μεροληπτική.
Προσωπική μου πρόταση είναι να δημιουργηθεί μία επιτροπή που θα ελέγχει τα όσα δηλώνουν οι υποψήφιοι σε κάθε εκλογική μάχη σχετικά με τα προσόντα που αναφέρονται στα διαφημιστικά τους φυλλάδια. Άλλωστε περί διαφάνειας και αλήθειας δεν γίνεται τόσα χρόνια τόσος ντόρος; Για να δούμε λοιπόν. Αυτό ως πρώτο βήμα και χωρίς να σημαίνει ότι όποιος απέκτησε πολλά πτυχία, όπως τα απέκτησε, έχει και ως προτεραιότητα το κοινό καλό ή θέλει να υποκινήσει τους πολίτες να σκέφτονται και να ενεργούν προς όφελος του κοινού καλού.
Όσο λοιπόν κάποιοι δήθεν εθνικόφρονες προσπαθούν να μας υπνωτίσουν με τις φανφάρες τους και τις ρητορείες τους, εμείς πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει πολιτιστική ιδιαιτερότητα αν δεν υπάρχει ιδιαιτερότητα στον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς όπως έγραφε ο Χουιζίνγκα. Πολιτισμός λοιπόν είναι τα πάρκα, οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια, οι πλατείες, τα θέατρα, η καλαισθησία των δημοσίων χώρων και των κτηρίων, ότι τέλος πάντων έχει να κάνει με μία καλύτερη καθημερινότητα και όχι ο λαϊκισμός και το θεαθήναι.
Δυστυχώς το άρθρο του Gustav Perez ” We are the number one” για τα προβλήματα της Αμερικάνικης κοινωνίας του ’70 σίγουρα θα έβρισκε πολλά κοινά χαρακτηριστικά και στην Ελλάδα ανεξάρτητα απο ποια δεκαετία αναφερόμαστε. ” We are the number one” γιατί πάντα για κάθε σοβινιστικό νταηλίκι επικαλούμαστε τους προγόνους μας ή το Θεό. Μα γιατί στο καλό όμως πάντα γινόμαστε ρεντίκολο; Είναι δυνατό να πάρει κανείς σοβαρά τον αστείο υιό ενός σοβαρού πατέρα; Γιατί οι άλλες κοινωνίες επενδύουν στους σοβαρούς ανθρώπους και τους σέβονται ενώ εδώ προσπαθούν να τους κανιβαλίσουν; Ευτυχώς όλοι δεν είναι ίδιοι και έτσι υπάρχει ελπίδα ότι αυτός ο υπέροχος τόπος δεν θα καταληφθεί απο την μετριότητα ή δεν θα φθάσουμε σε σημείο, αν δεν έχουμε φθάσει ήδη, να επιβραβεύεται ως δήθεν άριστος ο σύγχρονος κοτζαμπάσης.
Πρίν καταλήξεις ποιόν θα ψηφίσεις καλό θα ήταν να έρθεις σε διάλογο μαζί του, να ακούσεις και να διαβάσεις τις απόψεις του, να καταλάβεις αν όσα έχει κάνει ως τώρα ανταποκρίνονται με όσα προβάλλει στα Μ.Μ.Ε ώστε να κρίνεις αν πρέπει ή δεν πρέπει να τον εμπιστευτείς. Το κυριότερο βέβαια είναι να μην τον αφήσεις αν και αφού εκλεγεί να νομίζει ότι μπορεί να σε εξουσιάζει γιατί μετά θα τον «πληρώνεις» πολύ ακριβά!
*Τραϊκούδης Χρήστος
Οικονομολόγος
MSc in politics & economics in Eastern & S.E Europe, UoM
