Το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη ανεβαίνει στη γενέτειρά του στις 3 Οκτωβρίου και για τέσσερις μόνο παραστάσεις
Το γνωστό έργο του Δημήτρη Δημητριάδη «Πεθαίνω σαν χώρα» ανεβαίνει στη γενέτειρά του, τη Θεσσαλονίκη, από τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου στο Metropolitan the Urban Theater σε σκηνοθεσία Αλίκης Στενού.
Λίγα λόγια για το έργο
… Θα ‘λεγε κανείς πως το αδιέξοδο της χώρας είναι στις ψυχές των κατοίκων της ή πως η ψυχή όλων των κατοίκων της δεν ήταν παρά το δικό της αδιέξοδο…
Το έργο Πεθαίνω σαν χώρα, γραμμένο το 1978 από τον Δημήτρη Δημητριάδη, μας κάνει μάρτυρες μιας χώρας που καταρρέει, σε έναν χρόνο όπου καμιά γυναίκα δεν φέρνει πια παιδί στον κόσμο.
Μετά από χίλια χρόνια πολέμου και ενώ ο εχθρικός στρατός πρόκειται να περάσει από ώρα σε ώρα τα σύνορα, βλέπουμε το έθνος να διαλύεται, εξουθενωμένο από την ίδια του την ιστορία και ανίκανο πια να αντισταθεί.
Τις στιγμές εκείνες επαληθεύονται οι πιο δυσοίωνες προβλέψεις και περνάμε σε έναν νέο ιστορικό κύκλο, στην χιλιετία της Συνειδητής Πολυσχιδούς Σχιζοφρένειας, όπου η ανελέητη φαντασία επανέρχεται θριαμβευτικά και δίνει χώρο σε κοσμοϊστορικές ανακατατάξεις.
Μετά από αιώνες κατοχής, η χώρα σταδιακά παύει να υπάρχει και η γλώσσα δεν μιλιέται πια.
Το τέλος μιας εποχής έχει έρθει όπως ο προμελετημένος θάνατος μιας αθεράπευτης αρρώστιας.
Όταν όμως κάτι τελειώνει, κάτι νέο ξεκινά.
“…εύχομαι να έρθει γρήγορα ο θάνατος αυτός, γιατί ούτως ή άλλως δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Είναι νομοτελειακό. Βρισκόμαστε στην κίνηση ενός μηχανισμού ο οποίος δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα έχει ολοκληρώσει την τροχιά του. Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και πολλή ζωή γύρω μου. Και θα νικήσει στο τέλος.”
(Δημήτρης Δημητριάδης)
ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ
Metropolitan the Urban Theater (Βασ. Όλγας 65 και Φλέμινγκ 2)
3,4,10,11 Οκτωβρίου 2022
Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00
Κείμενο: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Αλίκη Στενού
Μουσικός Επί Σκηνής (Κρουστά): Νίκος Τουλιάτος
Σύνθεση Ηλεκτρονικού Ηχοτοπίου: Τάκης Π.
Κοστούμια/Σκηνικά: Σοφία Παπαγεωργίου
Κατασκευή σκηνικών: Αρτοδυναμική Πέλλετ
Κίνηση: Λίνα Κομνηνού
Φωνητική Διδασκαλία: Γεωργία Κατσίβελου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Θωμάς Οικονομάκος
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Νταντή
Φωτογραφίες/Trailer: Κωνσταντίνος Καρδακάρης
Παραγωγή: Ομάδα ΚΝΟΤ σε συνεργασία με την εταιρεία Loxodox
Εκτέλεση Παραγωγής: Θέατρο Metropolitan
Ερμηνεύουν (αλφαβητικά) : Λίνα Κομνηνού, Συμεών Κωστάκογλου, Δήμητρα Νταντή, Αντώνης Σανιάνος, Αλίκη Στενού
Εισιτήρια: από 12 ευρώ
Ηλεκτρονικά μέσω του viva.gr
και καθημερινά στο ταμείο του Metropolitan (Βασ. Όλγας 65 & Φλέμινγκ 2) τηλ. 2311 284773
Χορηγοί επικοινωνίας:
FM100, TV100, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, Makthes.gr, Velvet 96,8 fm, Zoo 90,8fm, Τρανζίστορ 100,3fm, Kulturosupa.gr, Karfitsa.gr, Thesstoday.gr, GrTimes.gr, Tetragwno.gr, Artic.gr, Thes.gr, Τhessculture.gr, φιλμ νουάρ, Lavart.gr, Τύπος Θεσσαλονίκης, TyposThes.gr, Cosmopoliti.com, Polis Magazino
Έγραψαν για την παράσταση:
“Το Πεθαίνω σαν Χώρα που σκηνοθετεί η Αλίκη Στενού με την ομάδα ΚΝΟΤ ήταν μια από τις μεγάλες εκπλήξεις της χρονιάς: Στο νήμα της σαιζόν, στη σκηνή του Bios, με ένα έργο που έχει ανέβει πολλές φορές στο ελληνικό θέατρο και έχει μάλιστα στο βιογραφικό του μια παράσταση-θρύλο, μια ομάδα πέντε ηθοποιών και ενός μουσικού επί σκηνής καταφέρνουν ένα μικρό θεατρικό θαύμα. Πρόκειται για μια παράσταση με έντονο το σωματικό στοιχείο, που πατά επάνω σε ένα απίστευτα δυνατό κείμενο για να το αναδείξει σε όλο του το μεγαλείο, και με την μουσική να ερμηνεύεται λάιβ από κρουστά και τυχαία καθημερινά αντικείμενα.”
(Ηρώ Κουνάδη για το in2life)
“Το κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη μας παρουσιάζεται επί σκηνής από την θεατρική ομάδα ΚΝΟΤ σε σκηνοθεσία της Αλίκης Στενού και μας ταράζει εναλλασσόμενα την ήρεμη, τακτοποιημένη αντίληψη του κόσμου μας. Πριν τα χειροκροτήματα προηγείται ολιγόλεπτη σιωπή, τόση όση να αναπροσαρμόσει ολoκληρωτικά το mindset του κοινού περί ιστορίας, πολιτικής, κοινωνίας, ανθρωπισμού, εντολών, επιταγών, σχέσεων, βούλησης ή και μοίρας“.
(Ειρήνη-Σοφία Λίτινα για το ΕΘΝΟΣ)
Παράσταση -αδιανόητη εμπειρία!- «Πεθαίνω σαν χώρα» στο «Bios». Εξαιρετική σκηνοθεσία, δυνατές ερμηνείες.[…]Η παράσταση σε καθηλώνει, σε κάνει χίλια κομμάτια, σε απελευθερώνει και σου δείχνει αυτό που μόνο οι νεκροί βλέπουν: τον κόσμο να γεννιέται ξανά και ξανά […]Το αποτέλεσμα ήταν εκρηκτικό, μια ασταμάτητη δύναμη που σάρωνε τα πάντα στη σκηνή του «Bios». […] Δεν πρέπει να παραλείψουμε την άψογη «συνομιλία» του Νίκου Τουλιάτου (μουσικός επί σκηνής, κρουστά) με τους ηθοποιούς. Η σκηνοθεσία της Αλίκης Στενού κινείται στην ίδια ταχύτητα με το κείμενο του Δημητριάδη και μας δίνει ένα εκθαμβωτικό αποτέλεσμα.”!
(Αλέξανδρος Στεργιόπουλος για το gazzetta.gr)
“Η επιθανάτια αγωνία της «Χώρας» και των πολιτών της, μεταφέρεται άψογα από την Σκηνοθεσία της Αλίκης Στενού και τις ερμηνείες των ηθοποιών (Λίνα Κομνηνού, Συμεών Κωστάκογλου, Δήμητρα Νταντή, Αντώνη Σανιάνο, Αλίκη Στενού)[…]Το νοηματικό φορτίο του έργου, ενισχύεται και από το εξαιρετικά προσεγμένο, μινιμαλιστικό σκηνικό, και την καταπληκτική -επί σκηνής- ζωντανή μουσική υπόκρουση του Νίκου Τουλιάτου, ο οποίος κατορθώνει, δανειζόμενος όργανα και αντικείμενα από το ίδιο το σκηνικό, να διαμορφώσει ένα ηχητικό περιβάλλον που απογειώνει την παράσταση. […] Μια παράσταση εκρηκτική και καθηλωτική, με ερμηνευτές που πάλλονται από ενέργεια ασταμάτητα και κινούνται ορμητικά αδιάκοπα.
(Κώστας Λίχνος για την Κατιούσα)
