Ένας σπουδαίος νέος φωτογράφος, ο Παύλος Παπαδόπουλος, “ανακρίνεται” από τους πολιτιστικούς συντάκτες του Polismagazino.gr
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σας ως εικαστικός-φωτογράφος;
Φωτογραφίζω κυρίως ενστικτωδώς. Οτιδήποτε ελκύει το βλέμμα μου και ξυπνάει στην ψυχή μου συναισθήματα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης προκαλώντας με να το αιχμαλωτίσω με τον φακό της μηχανής μου.
Ποια είναι η αγαπημένη θεματολογία στη δουλειά σας;
Γοητεύομαι ιδιαίτερα από τη μαγεία που υπάρχει στην ομορφιά της φύσης και δεν χάνω ευκαιρία να την αποτυπώνω όποτε βρίσκομαι κοντά της. Αγαπημένο μου θέμα επίσης, είναι η ταξιδιωτική φωτογραφία, που μου δίνει τη δυνατότητα να καταγράφω τις ομορφιές αλλά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε τόπου που επισκέπτομαι καθώς και των ανθρώπων του.
Ποιοι είναι οι λόγοι ή οι αφορμές που σας έδωσαν την ώθηση να ασχοληθείτε με τη φωτογραφία;
Από τα φοιτητικά μου χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου με μια φωτογραφική στο χέρι. Σε κάθε ταξίδι μου και με κάθε αφορμή. Μου άρεσε να ξεφυλλίζω τα περιοδικά φωτογραφίας και να θαυμάζω τον τρόπο με τον οποίο οι επαγγελματίες φωτογράφοι εκφράζονται μέσα από τις δημιουργίες τους. Αφορμή να ασχοληθώ περισσότερο με τη φωτογραφία στάθηκε το Instagram όπου μέσα από τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών μου δέχτηκα αρκετά θετικά σχόλια από ανθρώπους που ασχολούνται επαγγελματικά με τη φωτογραφία και οι οποίοι με παρότρυναν να ξεκινήσω μαθήματα φωτογραφίας. Μέσα απ’ τα μαθήματα ανακάλυψα ένα νέο κόσμο δυνατοτήτων έκφρασης και δημιουργίας που μ’ έκανε να αγαπήσω τη φωτογραφία ακόμα περισσότερο.
Με ποια προσωπικότητα της Τέχνης θα θέλατε να έρθετε σε διάλογο και με αφορμή ποιο θέμα;
Φέτος, έφυγε από τη ζωή ένας πολύ σπουδαίος Έλληνας φωτογράφος, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον χώρο της φωτογραφίας. Είχα την τύχη και τη χαρά να γνωρίσω τον Γιάννη Μπεχράκη πριν από 3 χρόνια, στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης με αφορμή την έκθεσή του «Μια άλλη ζωή: Ανθρώπινες ροές / Άγνωστες Οδύσσειες». Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να συζητήσω μαζί του και να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα για το πώς κατάφερνε να διαχειριστεί τα δικά του συναίσθηματα σε πραγματικά δύσκολες και συγκινησιακά φορτισμένες στιγμές και να τα αποτυπώνει μ’ αυτό το μοναδικό τρόπο που είχε σε μια παγωμένη εικόνα. Μια εικόνα όμως τόσο δυνατή που κατάφερνε πολλές φορές να ξυπνήσει συνειδήσεις, να ευαισθητοποιήσει ανθρώπους ακόμη και να κινητοποιήσει μηχανισμούς όπως αυτούς της αντιμετώπισης του προσφυγικού δράματος.
Θα μπορούσατε να ασχοληθείτε με κάποια άλλη μορφή τέχνης εκτός της φωτογραφίας;
Θαυμάζω και ζηλεύω κατά μια έννοια τους ανθρώπους που μπορούν να εκφράζονται και να δημιουργούν μέσα από τη ζωγραφική. Είναι μια τέχνη που θεωρώ ότι έχει συγκενική σχέση με τη φωτογραφία γιαυτό και σ’ ένα μεγάλο βαθμό επιδιώκω οι φωτογραφικές μου δημιουργίες να θυμίζουν πίνακες ζωγραφικής.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια ή και όνειρα;
Η σχέση μου με τη φωτογραφία είναι ερασιτεχνική και έτσι θα ήθελα να συνεχίσω να τη βλέπω. Αυτό μου επιτρέπει να παραμερίζω την εφαρμοσμένη χρήση της και να την χρησιμοποιώ σαν μέσω έκφρασης και δημιουργίας όποτε το έχω εγώ ανάγκη. Αυτό που θα ήθελα μελλοντικά, είναι να μπορώ να αφιερώνω περισσότερο χρόνο σε φωτογραφικά ταξίδια και αναζητήσεις και να συνεχίσω να εξελίσσομαι ως φωτογράφος.
Τι είναι η τέχνη για εσάς; μια μορφή προσωπικής έκφρασης; ανάγκη για δημιουργία; επικοινωνία; ή κάτι άλλο;
Η τέχνη, είναι για μένα ένας τρόπος έκφρασης συναισθημάτων, ιδεών και δημιουργικής φαντασίας. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων αλλά πολλές φορές και μια επικοινωνία με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Κάθε καλλιτέχνης αντιμετωπίζει τις δημιουργίες του σαν παιδιά του και αγαπάει εξίσου την κάθε μία από αυτές για διαφορετικούς λόγους. Υπάρχει ωστόσο κάποια δημιουργία σας που να σας είναι ιδιαιτέρως αγαπητή;
Είναι πολλές οι φωτογραφίες που αγαπάω και είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια απ’αυτές. Μια από τις αγαπημένες μου είναι αυτή με την τοξωτή γέφυρα και τους δύο καταρράκτες στην χαράδρα της Παλαιοκαρυάς Τρικάλων. Η σύνθεση του τοπίου σε γεμίζει με θαυμασμό και σε μεταφέρει σε ονειρικές διαστάσεις. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία, η τεχνική λήψης μακράς έκθεσης με βοήθησε στο να ξεφύγω από τη ρεαλιστική απεικόνιση της φύσης, προσδίδοντας στα φυσικά στοιχεία μια ατμοσφαιρική διάσταση.
Μια εικόνα που δεν θα ξεχάσετε ποτέ και ποιο το ωραιότερο ταξίδι που έχετε κάνει;
Το ταξίδι που έχει χαραχτεί περισσότερο στη μνήμη μου είναι όταν πριν από 10 χρόνια επισκέφτηκα την Κούβα. Είναι ένας μοναδικός προορισμός με ιδιαίτερο φωτογραφικό ενδιαφέρον. Τα χρώματα που μοιάζουν βγαλμένα από παραμύθι, τα γραφικά δρομάκια της Αβάνας, τα μοναδικά vintage αυτοκίνητα, οι στιγμές από την καθημερινότητα των φτωχών αλλά περήφανων Κουβανών και τόσα άλλα, αποτελούν πηγή έμπνευσης για κάθε φωτογράφο. Μια από τις εικόνες που δεν θα ξεχάσω ποτέ, είναι η χαρά και η αθωότητα στα βλέμματα των παιδιών που ζουν στη Κούβα, που μέσα στην φτώχεια τους έδειχναν περισσότερο ευτυχισμένα από πολλά παιδιά που μεγαλώνουν στον αναπτυγμένο κόσμο.
Υπάρχουν κανόνες και όρια στην τέχνη;
Η άποψή μου είναι οτι οι κανόνες και τα όρια στην τέχνη σκοτώνουν τη δημιουργικότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο γνωστοί καλλιτέχνες στο παγκόσμιο στερέωμα είναι αυτοί που κατάφεραν να κινηθούν πέρα από τα όρια που επιβάλλουν οι κανόνες.
