«Επίμονη Τέχνη»: Στάση ζωής. Γκαλερί το κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Στη μετά covid-19 εποχή η επανάσταση των χρωμάτων ξεκίνησε απο τη Θεσσαλονίκη. Μια πρωτοποριακή έκθεση καλλιτεχνών στο κέντρο της Θεσσαλονίκης η οποία αποτελεί επιπλέον μια στάση ζωής. Ένα συναρπαστικό εικαστικό πρότζεκτ στις στάσεις των λεωφορείων είναι πλέον κοντά στην καθημερινότητα των Θεσσαλονικέων. Η αναμονή στον ΟΑΣΘ ή και ο περίπατος ακόμη στο κεντρο της πόλης αποκτά καλλιτεχνικό ενδιαφέρον αφού 51 καλλιτέχνες εικαστικοί εκθέτουν εκτυπωμένα έργα τους στις στάσεις του ΟΑΣΘ μετά απο πρόταση που έθεσε η εικαστικός Χρύσα Μπαρζόκα (www.facebook.com/chris.alevra), εμπνεύστρια επιμελήτρια & art director της «Επίμονης Τέχνης» στην Αντιδήμαρχο Πολιτισμού & Τουρισμού Μαρία Καραγιάννη (www.facebook.com/MariaKaragianni.skg/) η οποία “αγκάλιασε” με μεγάλο ενθουσιασμό αυτή την πρωτοβουλία μαζί με το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Θεσσαλονίκης και με το Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνο Ζέρβα. (www.facebook.com/ZervasMayor/).
Η Θεσσαλονίκη πρωτοπορεί και καλεί τουρίστες και δημότες να περιηγηθούν στο κέντρο από τη στάση στο Δημαρχείο έως τη στάση Πλατεία Εμπορίου, όλη την Τσιμισκή, τη Μητροπόλεως, Παύλου Μελά, Λευκό Πύργο, Στρατηγείο, Βενιζέλου & Ίωνος Δραγούμη έως Ερμού, Αγίας Σοφίας, Αγγελάκη, Εγνατία (άνω πλευρά) από ΔΕΘ έως και όλη την Αριστοτέλους σε μια πόλη πλημμυρισμένη από έργα Τέχνης, «Επίμονης Τέχνης».
Art project by Chris Barjoka www.facebook.com/chris.alevra
Δήλωση της Μαρίας Καραγιάννη, Αντιδημάρχου Πολιτισμού & Τουρισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης
«Η τέχνη ξεπλένει από την ψυχή μας τη σκόνη της καθημερινότητας» Πάμπλο Πικάσο
«Η συνεργασία μας με τη Χρύσα Μπαρζόκα και την «Επίμονη Τέχνη» ξεκίνησε σε μία πολύ δύσκολη για όλους μας περίοδο, μέσα στην πανδημία, όταν όλοι οι χώροι του πολιτισμού ήταν κλειστοί.
Η έκθεση «Επίμονη Τέχνη» στο Γυάλινο Περίπτερο της παραλίας, με έργα που δημιούργησαν 35 καλλιτέχνες μέσα στην πανδημία, γέμισε με χρώμα και αισιοδοξία την καθημερινότητά μας και επιβεβαίωσε ότι η τέχνη δεν σταματάει ποτέ.
Συνεχίζοντας το “οδοιπορικό” μας με τη Χρύσα, 51 καλλιτέχνες-εικαστικοί της «Επίμονης Τέχνης» εκθέτουν εκτυπωμένα έργα τους στις στάσεις του ΟΑΣΘ δημιουργώντας μία ανοικτή γκαλερί φέρνοντας την καλλιτεχνική δημιουργία στο δρόμο.
Ευχόμαστε η Χρύσα Μπαρζόκα και η «Επίμονη Τέχνη» να συνεχίσουν να επιμένουν……»
Το polismagazino.gr παρουσιάζει τη συνέντευξη του εικαστικού Παναγιώτη Φτάρα www.facebook.com/panagiotis.ftaras
Συμμετέχετε κι εσείς σε αυτό το πρωτοποριακό project; Ναι, συμμετέχω. Και γι’ αυτό ευχαριστώ την εικαστικό, εμπνεύστρια επιμελήτρια & art director της ΕΠΙΜΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, Χρύσα Μπαρτζόκα, για την τιμή και την πρόσκληση που μου έκανε να συμμετέχω σ’ αυτό το project, καθώς, τη Μαρία Καραγιάννη, αντιδήμαρχο Πολιτισμού και Τουρισμού, το δήμαρχο Θεσσαλονίκης κ. Ζέρβα και το Δημοτικό Συμβούλιο που αγκάλιασαν και υλοποίησαν αυτή την πρωτοβουλία. Ήταν μια πολύ πρωτοποριακή ιδέα αφού οι 51 εικαστικοί της Επίμονης Τέχνης συστήνονται με τα έργα τους στο κοινό της πόλης και τους αξίζουν συγχαρητήρια.
Σε ποιο σημείο της Θεσσαλονίκης-Γκαλερί βρίσκεται το έργο σας; Οι φωτογραφίες μου βρίσκονται στη στάση λεωφορείου, του ΟΑΣΘ, της οδού Βενιζέλου, πάνω από την Τσιμισκή.
Τι απεικονίζει και ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους πολίτες της πόλης; Οι φωτογραφίες συμπεριλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, στην ποιητική συλλογή «Αντανακλάσεις» της ποιήτριας Μάγδας Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη, η οποία με προσκάλεσε να συμμετέχω με την εικαστική μου ματιά. Ταυτίστηκα με το ποιητικό της έργο, εμπνεύστηκα και μετουσίωσα τους στίχους της αποτυπώνοντάς τους στο φωτογραφικό χαρτί. Δυο Τέχνες, δυο Αισθήσεις αγκαλιάστηκαν και διδάχτηκε η μία από την άλλη. Σ’ αυτή την ποιητική συλλογή η αλληλεπίδραση ήταν αναπόφευκτη. Δεν ήρθε η μια Τέχνη να απειλήσει την άλλη αλλά ήρθε ως ευκαιρία η φωτογραφία να βοηθήσει την ποίηση να απελευθερωθεί από τα δεσμά της αναπαράστασης και να οδηγηθεί επιτυχώς στο δρόμο της αφαίρεσης. Τα μηνύματα των φωτογραφιών είναι η μοναξιά, προσφυγιά, η δύναμη του ανθρώπου να αντέχει, να προσπερνά τα εμπόδια και να βγαίνει νικητής αλλά και η ατομική-συλλογική ευθύνη.
Ποια ερεθίσματα σας οδήγησαν σε αυτή τη δράση; Χάρηκα πολύ όταν άκουσα από τη Χρύσα Μπαρτζώκα την ιδέα της και αμέσως δέχτηκα γιατί μου γεννήθηκαν προκλήσεις: α) Όλο αυτόν το χρόνο του εγκλεισμού οι δημιουργοί κλειστήκαμε στο σπίτι μας και δημιουργήσαμε. Ήταν μια ελπίδα λοιπόν αυτή η κίνηση. Βγήκαμε στους δημόσιους χώρους και τους δώσαμε χρώμα και αισιοδοξία β) Ήταν μια ευκαιρία να ξαναγεννήσουμε τον πρωτογενή πολιτισμό, να εμφανιστούν πάλι ιδέες, καινοτομίες και να κάνουμε τον πολίτη συμμέτοχο στο έργο μας. Γεννιέται έτσι ένας νέος τρόπος επικοινωνίας, μια άλλη οπτική για να αντιληφθούμε το σήμερα αλλά και ν’ αφήσουμε τα μηνύματά μας στο σύγχρονο άνθρωπο. Και τον ιστορικό του μέλλοντος. γ) Η ιδιωτικότητα των γκαλερί και των ειδικών κριτικών τέχνης περνά στον απλό πολίτη, ο οποίος είναι ο τελικός αποδέκτης. Αφού και εμείς οι εικαστικοί παίρνουμε ερεθίσματα από αυτόν. Άρα το έργο γυρνά στην πηγή του. δ) Το έργο κοινωνικοποιείται, μιλά, σχολιάζει, ενοχλεί, συμμετέχει στις εξελίξεις, απεγκλωβίζεται από τους συγκεκριμένους χώρους και κινείται ελεύθερα, ξεπερνώντας στερεότυπα.
Αναμονή στη στάση του ΟΑΣΘ από εργαζόμενο, μαθητή, φοιτητή, συνταξιούχο, τουρίστα, ερωτευμένο, διαβάτη. Ποιός θεωρείτε ότι θα συνομιλήσει περισσότερο με το έργο σας; Πιστεύω πως όλοι τους μπορούν να συνομιλήσουν με το έργο μου, αφού τα μηνύματά του αφορούν τους πάντες. Ο καθένας φυσικά βλέπει το έργο από τη δική του οπτική. Αλλιώς ίσως θα την καταλάβουν ο φοιτητής ή ο μαθητής που έχουν εντρυφήσει πιο πολύ στην Τέχνη ή έχει επεξεργαστεί πιο πολύ τα μηνύματα αυτά, αλλιώς ίσως ο συνταξιούχος που θα τη δει καθαρά ως εικόνα. Πιστεύω πως όλοι κερδίζουν από την Τέχνη, από όποια οπτική κι αν τη δουν.
Αν σας δινόταν η δυνατότητα τι θα λέγατε στον καθένα από τους προαναφερόμενους; Πιστεύω ακράδαντα πως ο πολίτης τόσα χρόνια δεν είχε την ευκαιρία να έρθει κοντά στην Τέχνη βλέποντάς την στο δρόμο. Δυσπιστούσε, αδιαφορούσε, δεν είχε την πρόκληση να καταλάβει ή να προβληματιστεί για ένα έργο, για όση ώρα θέλει να το μελετήσει και να το κατανοήσει. Απέφευγε να πάει στις γκαλερί γιατί πίστευε πως δεν αξίζει να βρίσκεται ίσως σε τέτοιους χώρους. Δεν είχε τα κίνητρα ή τις ευκαιρίες να μάθει κάτι περισσότερο. Μ’ αυτή την πρωτοβουλία του Δήμου, ο πολίτης μπορεί να νιώσει συμμέτοχος. Γι’ αυτό πιστεύω πως θα τα σεβαστεί. Πως δεν θα τα φθείρει, δεν θα τα προσβάλλει. Συνήθως τα καταστρέφουν πολίτες που εισπράττουν την καταξίωση και ξεσπούν σ’ αυτά ως αντίδραση. Έχω δεχτεί πολλά συγχαρητήρια από εικαστικούς από άλλα μέρη της Ελλάδας γι’ αυτή την πρωτοβουλία και πιστεύω πως οι πολίτες της Θεσσαλονίκης είναι πολύ τυχεροί.
Δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία σ’ όλους μας, στο να αποδείξουμε πως είμαστε υπεύθυνοι πολίτες, πως μπορούμε να προστατεύσουμε την πόλη και τον Πολιτισμό της.
