“Αποφάσισα να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα και με το δικό μου τρόπο να σώσω τα άχρηστα για πολλούς αντικείμενα, ανοίγοντας ένα εργαστήριο συντήρησης και διακόσμησης παλαιού επίπλου στην Ξάνθη.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με την συντήρηση και την διακόσμηση παλαιού επίπλου; Από πολύ μικρή ηλικία είχα επαφή με το ξύλο ως υλικό μιας και στην οικογένεια της μητέρας μου υπήρχαν καταξιωμενοι τεχνίτες-επιπλοποιοί. Αλλά αυτό που με έλκυε πιό πολύ, ήταν η μυρωδιά του ξύλου. Μεγαλώνοντας αρχισα να έχω περιέργεια για τα παλιά και εγκαταλελειμμένα σπίτια και να αρχίζω σιγά σιγά να ψάχνω την ιστορία που έκρυβαν τα αντικείμενα του κάθε χώρου. Τα αντικείμενα που ήταν χρησιμα και που κάποτε αγαπήθηκαν και μετα πετάχτηκαν. Έτσι, αποφάσισα να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα και με το δικό μου τρόπο να σώσω τα άχρηστα για πολλούς αντικείμενα,
ανοίγοντας ένα εργαστηριο συντήρησης και διακόσμησης παλαιού επίπλου στην Ξάνθη.
Με τί είδους έπιπλα ασχολείστε και σε ποια εποχη ανήκουν; Ασχολούμαι αποκλειστικά και μόνο με παλιά έπιπλα, ως επί το πλείστον χειροποίητα φτιαγμένα από εγχώρια καρυδιά, από λούπο καπλαμά, από φλαμουριά (ξύλο μαλακό κατάλληλο για σκάλισμα) και από ιρόκο (αφρικάνικο ξύλο). Έπιπλα χαρακτηρισμένα ως αντίκες που σηματοδοτούν αλλες εποχές πχ. βικτωριανού ρυθμού, επιπλα ρυθμού Loui kenz, μπαρόκ εποχή, μεσοπόλεμος και τα πιό γνωστά και συνηθισμένα στα ελληνικά σπίτια τα λιονταρίσια έπιπλα,
ξαναβρίσκουν σιγά σιγά τη θέση που τους ταιριάζει
Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας, με ποιό κριτήριο γίνεται η ανακαίνιση του επίπλου και υπάρχουν επιρροές απο άλλους καλλιτέχνες; Η έμπνευσή μου ειναι το ιδιο το έπιπλο το οποίο καλούμαι να επισκευάσω. Αναπτύσεται μια στενή σχέση μεταξύ μας αφού πρώτα προσπαθώ να αντλήσω όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες από τους εκάστοτε κατόχους όπου και η τελική μορφή δίνεται σύμφωνα με τον χώρο που πρόκειται να τοποθετηθεί. Επιρροές στο αντικείμενο αυτό δεν υπάρχουν αλλα υπαρχει ο σεβασμός και η επιθυμία του κατόχου που θα εχει τα συγκεκριμενα κομμάτια. Υπάρχουν όμως και οι πελάτες που μου λένε δεν ξέρω τί θέλω σε εμπιστεύομαι ξέρω πως θα κάνεις το καλύτερο. Και αυτό είναι πιό δύσκολο και από το πιό κατεστραμμένο έπιπλο…
Φτιάχνοται σήμερα έπιπλα τέτοιου τύπου; Δυστυχώς σήμερα έχουν μείνει ελάχιστοι τεχνίτες και σκαλιστές στην Ελλάδα που να συνεχίζουν να δημιουργούν έπιπλα π,χ λιονταρίσια. Ειναι τα παλιά τσιράκια που δούλευαν στους μεγάλους μαστορες της εποχής του 1950-1960 που προσπαθούσαν να κλεψουν τα μυστικά της τεχνης και που ίσως την κληρονόμησαν στα παιδιά τους. Τα επιπλα αυτα εχουν μεγαλο κόστος και ειναι πολύ λίγοι αυτοί που μπορουν να τα αποκτήσουν. Ενα έπιπλο εξάλλου μας μαρτυράει της οικονομική κατάσταση που βρίσκονταν τότε μια οικογένεια. Αν το 1950 ενας καλός μπουφες λιονταρίσιος κοστιζε περίπου 5.000 δραχμές σκεφτείτε ποσο θα κόστιζε σημερα. Είναι ομως θέμα άποψης και κουλτούρας..
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Νομίζω πως τον πρώτο μου στόχο τον εχω καταφέρει: να πείσω τον κόσμο πως τα έπιπλα της γιαγιάς, της μάμας αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Με χαρά μου είδα πολλά νέα κορίτσια να έρχονται στο εργαστήριό μου και να σχεδιάζουμε μαζί το νέο τους σπίτι εμπνευσμενο από μία άλλη εποχή, προσαρμοσμένο όμως στο σήμερα… και αυτό θα συνεχίσω!!!
